Een gedicht van Frederik Schmidt Degener 1881-1941

Illusies

De zelf-beloofde wonderen van uw jeugd
zijn weggedoezeld tot een schamelheid;  
en weggedwerreld is in daaglijksheid,  
de tuin vol wilde geur, die niet meer heugt.

Uw jaren vonden banen vast omlijnd.
Het liep als ’t lopen moest en zelden spaak.
Iets anders deed gij dan uw diepste taak –
en nu ontwaakt gij even voor het eind.

Het binnenspel van uw verbeelding bant  
de nutteloze zwaarte van ’t verstand, 
in welks omkluistering gij doods moest leven.

Droom weer, droom nog, droom over zee en land,
Droom los u uit de dag en droom nog even  
een glimp van schoonheid in de droom hergeven.

55 VARIATIES op een bekend thema