Een gedicht van Pim Scheltema 1921-1947

DRAAIKOLKEN

Draaikolken van dit leven,   
zuig mij naar de dood.
Zie hoe tere bloesem   
in een vrouwenschoot    
welken moet door woorden
of een valse grijns.
Sleep mij naar het einde, 
vraag mij geen accijns   
voor goedkoop genoegen.
Lach niet om mijn leed,  
als gij ’t innigst leven    
zelf met voeten treedt 
is voor U een wonder   
slechts pervers gebaar...

Chansons, Gedichten en Studentenliederen (1948)