|
Zomaar een gedicht over vriendelijkheid en racisme
Kijken
Hoe kijkt u naar mensen?
Blank, zwart of getint
Je weet niet wie of welk mens je zint
Het innerlijk zit verborgen
Geen mens laat zomaar zijn binnenste zien!
Maar ik kwam een blanke jongeman tegen
Hij liet zijn hond uit
En hij lachte naar mij breeduit
En het rare was
Dat het me wat deed!
Het gaf een gevoel van innerlijke verbondenheid
Nou zeg, dat kan toch zomaar niet!
Nee, dat weet ik ook wel
Maar wie zo vriendelijk kan lachen
Die kom je nog maar weinig tegen
De meeste mensen leven in hun eigen wereld
En deze man was niet introvert
En als je daar op hebt gelet
Dan zijn er bij elke kleur of ras
Mensen met zo'n goed bedoelde lach!
Dus al die praat over racisme
Dat moet eens snel verdwijnen
Want wie zijn de chagrijnen
Dat zijn de mensen zonder God
Die leven met geen innerlijk genot
Die zijn vaak door het verderf al verrot!
|
