Een gedicht van E.J. Potgieter 1808-1875

Aan New-York  (7)

Op ons de blaam voor onze schuld!
Op u — de weegschaal is omhuld....
Een wereld, spieglende in uw glansen,
Verrees nog nauw, — alreê vervult
Ge uw roeping door haar 't hoofd te omkransen
Met vrijheids palmen: — dwinglandij
Noch oppermacht gedoogde gij,
Die zelfs de boeien hebt verbroken,
Waarin u winzucht hield gekneld,
En, wat altaren gij doet roken,
Niet langer offers brengt aan 't geld!?
't Was luttel: — overvloed lokk' weelde
En willig drage d' Oceaan
Op 't golvend schuim de blinkende aan,
Gij weert die kanker!? — U bedeelde
De kunst, de kennis die gij viert,
Een zin die slechts 't verheev'ne huldigt!? —
Heel d' aarde is u de les verschuldigd,
Dat menslijkheid ons 't hoogste siert!? —
Te groot voor waanziek zelfverheffen,
Eert ge ook in negers 't beeld van God!? —
Strijk, Trotse! 't rimplend voorhoofd effen,
Oneedle wraak waar' schimp voor spot,
Beschaam ons door ons te overtreffen!

1841