Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1899

DE  WILDE  WIND

Door ‘t haaghout raamt
     de wilde wind,
          verblind,
zijn reuzensprongen:
     en al dat ooit
     hem tegenstaat
          verlaat
hij, losgewrongen.

     Gebogen hier,
     gebroken daar,
          malkaar
de bomen schenden;
     die, scheurende uit
     de gronde, huis
          en thuis
de gruw inzenden.

Nu maalt hij hout
     en stof en steen
          dooreen,
en roert daaronder,
     met gramme, en al
     te hol, te dol
          gegrol,
zijn stemmendonder.

Hij steent gelijk
een stier, die raast
          en blaast;
die, al ten bloede,
     zijn hoornen in
     de bomen steekt,
          en breekt,
van louter woede.

     Hoe schommelt en
     hoe rommelt hij,
          voorbij
de bos, gebezen!...
     Wie durft er, als
     zo'n wilde wind
          begint
onwaakzaam wezen?

-------------------------------------------------------
bijzen (bees, gebezen)- schommelen, stormen, vliegen

Rijmsnoer I (1887)