Een gedicht van Alfred Hegenscheidt 1866-1964

 Schumann

Zie, moederlief, 'k lig weer eens aan uw voeten
Als in de tijd toen 'k gans nog was ùw kind.
Laat vloeien 't heimwee naar mijn jeugd met zoete
Zang, die zich gouden door 't verleden windt.

Ik ging de wereld in, opdat ontgind
Wierd, wijze toekomst, die, in wording, wroette
Diep in mijn ziel; door wetens waan verblind
Glimlachte ik dan wel eens bij uwe groeten.

Vergeef me, moeder, indien ik u griefde,
Uitbundig blaakte 't leven toen in mij,
In hoger schoonheid werd mijn ziel eerst vrij;

Wat hare wijsheid mij in 't harte giet,
Hoor ik ook wellen in uw innig lied,
De oerbron van 't leven-in-schoonheid, de liefde.