Een gedicht van Helene Swarth 1858-1941

LENTEKUS

Zijn niet de rozen rood van liefdelust?
En trillen niet, gebaad in maneglansen,
De hoge popels, die het meer omkransen,
Wanneer de wind hun smachtend love kust?

Zoekt niet de vlinder heil- en honigkansen
Bij elke bloem, waarin hij zalig rust?
En tintlen niet, hun godd'lijk schoon bewust,
Doorgloeid van zonnevuur, de blauwe transen?

-'Natuur is God en God is Liefde!' zingt
Heel de aarde, zwemmend in een zee van liefde.
'k Weet niet waarom een traan mijn oog ontspringt.

Met éne kus der Lente is wat mij griefde
Verdwenen - en, gelovig als een kind,
Omhels ik lucht en licht en geur en wind.

Poezie, amsterdam(1892)