Een gedicht van Emanuel Hiel 1834-1899

Heisa.

Heisa, lustig moet men zijn
bij gezang en koele wijn,
want waarom toch beven?
lach de duivel in 't gezicht,
vrees de schaduw noch het licht
en bemin het leven.

Nu welaan! alleen de vreugd
kent geen list, vereer de deugd
en durf 't goede wagen;
want wie lustig is, is braaf
en blijft nooit gelijk een slaaf,
't juk der smert verdragen.

't Vrolijk leven, 't vrije woord
hebben altoos hen bekoord,
die voor 't ware blaken.
Dwazen zijn 't die anders zijn,
Heisa, bij gezang en wijn,
laat ons vreugde maken!

Gedichten 1861-62