Een gedicht van Jan Veth 1864-1925

In memoriam matris.

Op vleugel-suizelen, in stille nachten,
Komt uw heraut, Herinnering, getogen
Door mijne geest, en spant zijn purpren bogen,
Tot dieper duiding dan de dagen brachten.

Dan zie 'k - o zoet signaal van verre wachten! -
Fata morgana van twee peinzende ogen,
Die uit een krans van lieflijk mededogen
Wijding uitspreiden over mijn gedachten....

Hun licht kwam tot me in vreugde en 't kwam in smart;
Het wenkte mij, waarheen ik wendde of ging,
Een heimlijk heulsap sprenklend in mijn hart.

En 'k weet: zolang die leid-star van mijn leven,
Waar ooit mijn voet mij draagt, mij niet begeve,
Blijft gij mijn ziel tot heil, Herinnering!