Een gedicht van Karel van de Woestijne 1878-1929

Ik hoor de nacht die nader-zijgt

Ik hoor de nacht die nader-zijgt, –
en beider zwijgen...
Ik voel uw hoofd naar mij geneigd,
– zal ’t míjne neigen?

Uw aangezicht is vreemdlijk stil
in ’t schemer-leven...
Ik zie het laatste dag-geril
in de avond-dreven.

– Is dit een einde of een begin?...
Uw handen glanzen;
uw blik is als violen in
verslenste kransen...

– – Ach, is ons lijf voor ééuwig moe,
en onze zinnen?...
Míj faalt de kracht, te zeggen hoe
’k u durf beminnen.

Het Vaderhuis (1896 - 1903)