Een gedicht van Nicolaas Beets 1814-1903

Jong blijven.

Het hart blijft jong en wordt niet oud, 
Wanneer 't zich fris en open houdt 
Om al wat menslijk is te voelen,
Te voelen wat een kind verblijdt, 
En wat er door de geest moet woelen
Eens jonglings, in zijn schoonste tijd.

Die zijn verleden in zich draagt, 
Blijft jong, al is hij welbedaagd, 
En wekt der jonkheid geen mistrouwen.
Veel kan hij hopen, wie veel heugt; 
Veel met zachtmoedig oog beschouwen;
't Herinn'ren is een grote deugd.

Gedichten, deel 3 (1905)