Een gedicht van J.J.L. Ten Kate 1819-1889

Michel-Angelo

Wat deed dat fris gelaat, dat hoge voorhoofd slinken,
Gij schepper met paneel, en lier en marmersteen?
Geen traan vloeide immer langs uw bleke trekken heen;
Als Dante deed u nooit een glimlach de ogen blinken.

Ach, al te zwaar een melk deed u de Muze drinken!
Uw liefde voor de Kunst, zij vergde uw hart alleen,
En zonder ooit een bruid vermoeid in d’arm te zinken,
Zag zij u zestig jaar ‘t driedubbel pad betreên.

’t Was al uw aards geluk, uw innigst zielsverrukken,
Een hemelse gedachte in ‘t marmer af te drukken,
Te ontzetten door uw kracht, beeld van Gods majesteit.

Ook, toen gij eindelijk uw avondzon zag tanen,
Stierf ge, als een oude leeuw met zilverblanke manen,
Een lange dood, vol roem en levensbitterheid.

1861