Een gedicht van Pol de Mont 1857-1931

Waar twee zich kussen

Waar twee zich kussen voor de eerste maal,
zweeft lang op dat plekje als een hemelstraal;
lang geurt daar het mos; zwoel aêmt er de lucht,
wen ieder twijgje als van weelde zucht.
En de boom schiet vroeger in bot en blad,
of een zomerse regen geregend had;
luid schalt door de lovers der voog'len lied
alsof 't feestdag ware, - en dat is 't toch niet!
En, ware ook de zon al bij 't ondergaan,
de aard lacht, als waar' ze nauw opgestaan!
Zelfs, nadert een moeder, - die houdt, als verrukt,
veel warmer op 't herte de zuig'ling gedrukt...
Want alles wordt ziel, één licht, één straal,
waar twee zich kussen voor de eerste maal.