Een gedicht van L,P Vooys 1875-1855

Mijn ouderdom is rijp om uit te spreken

Mijn ouderdom is rijp om uit te spreken
het diepste wat mijn hart ervaren mocht, en toch -
toen ik voor 't eerst naar rijmen zocht,
was één uur rijker dan nu reeksen weken.

De kracht, waarmee 'k als jongen dwalend vocht,
is nu gestaald, en vaak vertrouwd gebleken; en toch -
nu ik mijn hart wil openbreken, faalt mij de macht,
die jeugdzang samenvlocht.

Ik heb gewacht en mijn geduld beproefd,  
van dag tot dag in onverzwakt vertrouwen,
tot eens de zang - hoe lang zij in mij toeft
zich als een rijpe bloei zal openvouwen.
Hoe werd ik daaglijks meer en meer bedroefd
dat week de lust om woorden op te bouwen.