Een gedicht van Fiora della Neve 1849-1934

Duet

Zij zongen te samen duetten
In 't naderend schemeruur,
Zij, grilligste der brunetten,
Hij, vol van poëtisch vuur. 

Zij zongen: ‘Ich wollt' meine Liebe’;
Zij zongen van liefde's verdriet, 
Van liefde's vreugden en weelden,
Zij zongen ook Fauré's lied: 

‘Saluez! c'est l'amour qui passe!
Saluez, saluez! c'est l'amour!’ 
En hij werd niet moede te zingen:
‘Saluez, saluez! c'est l'amour!’ 

Snel vloden de vlugge dagen
De vluchtiger weken heen; 
Hij zag, dat zij wuft was en ijdel,
En zij, dat zijn liefde verdween. 

Weer raakten haar vingers de toetsen
En speelden 't accompagnement; 
En lokkend verhief zich, als vroeger,
Het thema, zo wel bekend. 

Het klonk als: ‘.... l'amour qui passe’,
En spottend zag zij hem aan; 
‘Saluez! Maar waarom salueren?
De liefde is voorbijgegaan!’ 

‘C'est l'amour... qui passe,... qui passe’,
En zij gaf nog het thema aan; 
Maar hem klonk 't als een lied uit de verte -
't Was alles voorbijgegaan.

De Gids, jrg 48 (1884)