Een gedicht van Johan Stellwag 1876-1949

LANDSCHAP

0, verre beemden, draagkracht mijner vreugde.
Er staat een reiger met mijn blik te staren:

Een visser schrijft de lijn der piramiden
En knielt voor zoeten Boeddha, nu hij inlegt.
De Griekse krekel des te luider roept,
Nu 't christlijk vesper de avondkerkklok luidt.
Eens leg ik af de oogopslag der ziel..
'k Reik u de hand, mijn allerschoonste najaar.
0, wilt dan gij, die dan dit land bezwerft,
Luid zingen dit mijn lied, dat rijmloos blijft.

De Nieuwe Gids, jrg. 52 (1937)

Illustratie: Griekse krekel