Een gedicht van Frans Bastiaanse 1868-1947

VOOR U ALLEEN

't Is zoet te schrijven, als het licht
      Des zomers op mijn handen daalt
      En 't rijm zijn blijde plicht verricht
      En wat mijn hart voelt U verhaalt.

      Mijn handen beven van genot;
      Zij dragen de gewijde schat,
      Die 'k diep in mijne ziele tot
      Nu toe voor elk verborgen had.

      Zij zetten bevend woorden neer
      Tot de avond-late zon verbleekt,
      En woorden glanzen rein en teer
      Als paarlemoer, waar 't licht in breekt.

      En toch, hoe mooi die woorden zijn,
      Die vingen 't licht aan alle kant,
      Zij hebben slechts een zwakke schijn
Van 't licht dat in mijn binnenst brandt,

      Omdat er altijd in het woord
      Iets is, dat is van iedereen,
      En ik wou geven iets dat hoort
      Aan U, voor wie ik leef, alleen.

      Maar toch is 't zoet, wanneer het licht
      Des zomers op mijn handen daalt
      En 't rijm zijn blijde plicht verricht
      En wat het kan vertaalt.