Onttovering

Ons jeugdig harte leeg, de hersenen overlaên,
Onze armen op de borst gekruist en 't hoofd gebogen
Doorwandlen wij de kille en dichterloze baan
Der aardse wetenschap, onttoverende logen,

Bij jacht op waarheid en op stelligheid bedrogen,
Zien wij de ontvleesde schim daar tergend voor ons staan.
En ook de dichterdroom, die verre is heengevlogen,
Een nevelbeeld gelijk, in walm en damp vergaan.-

Onze Oudren waren niet als wij; - hun vrome scharen
Gewonnen troost in smart uit heilge Bijbelblaren
En laafden zieledorst met englenmelodij.

Wij hebben ‘t diepst geheim der dingen willen weten,
Als Adam van de boom der wetenschap gegeten…
Waarheen is nu Geloof en Kunst en Poëzij?