Een gedicht gericht op de levenskaars, heeft de kaars gebrand of ben ik voor die tijd al gestrand...in de ouderdom is er nog maar een klein stukje over en dan is de kaars bijna op!

Eng

Soms is het eng

Dan hoor je, je eigen stem

Er is geen uitzicht meer

De jaren zijn voorbij gegaan

Ik heb al zoveel gedaan

En straks zal de dood voor mijn deur staan

Ik heb geleefd

Het heeft engte gegeven

Er was wel van alles te beleven

Maar het leven nam zoveel weg

Ik was alleen op mijn levensweg

De mensen komen en gaan

Je moet zelfstandig in het leven kunnen staan

Want niemand is met je begaan

Je moet doorgaan

In de levenstrijd

Het geeft maar een bepaalde tijd

En dan is de tijd gekomen

Dat je afscheid gaat nemen

Het duurt soms nog even

Maar één keer is er een einde aan dit leven

Zijn de jaren dan van engte voorbij

Nee, want ik kijk de dood in de ogen

En mijn tijden die hebben er niet om gelogen

De ouderdom doet of deed zijn intrede

Het gaat niet meer zoals in het verleden

Het verleden waar alles kleurig was

En als ik ziek was, was er de dokter die mij genas

Maar van ouderdom kun je niet meer worden genezen

De jaren zijn voorbij en het leven is gelezen

Misschien heb ik nu nog maar even!

En geeft het uitzicht in de advent

Nu het gezicht waar ik zo naar heb verlangd?

Of was het alleen meer wat gezelligheid voor de tijd!

Straks is het een keer eeuwigheid!

Uren dagen maanden, jaren

Ze vliegen als een schaduw heen

Niets bestendigs is hier beneen!

Dit gedicht is geschreven met een blik naar het mensdom

door Dora