Een hartenkreet van An Terlouw

Veiligheid voor alles

Is het de bedoeling dat ieder volgens het boekje leeft,
of is het maar net, hoe of je het boekje leest?
Is het de bedoeling dat men adviezen geeft,
of staan we aan de kant en doen we daar het meest?

Net als de beste stuurlui?

reiken we een hand wetend dat die misschien in het volgend moment
de eigenaar misschien in het geheel niet meer kent
of is het de bedoeling dat we met oogkleppen op,
langs misstanden lopen en stoppen dan vervolgens onze kop

Is het zand gelijk een struisvogel?

Fluisteren we goede adviezen,
wetend dat we niet meer kunnen verliezen
alleen in ons eigen kring en ventileren
zonder dat dingen ooit ten goede kunnen keren

of hebben we onze ogen dicht?

Trekken we om ons heen, een dikke muur,
lopen met gezichten als azijn zo zuur
weten alles beter, maar goede raad is duur
en denken alleen aan de apen,

van horen zien en zwijgen, want zeg nou zelf,
er is niemand gebaat bij een onverdiend pak rammel krijgen
en dus: hollen we weg, hard en harder tot we buiten adem
zonder een spoor van schuld, de voordeur achter ons dichttrekken,

want zo gaat het en zal het altijd blijven gaan,
omdat veiligheid voorop moet blijven staan,
eerlijk toch?

En eerlijkheid duurt nog altijd het langst, toch?