Een gedicht van Jan Veth 1864-1925

ADORATIE

Ik heb een tempel in mijn hart gewijd
Voor uwe liefde, en eenzame uren lang,
In vroom vereren en devoten drang,
Ben ik daar bij u, wen gij verre zijt.

en als ik biddend daar mijn leed belijd,
Leeft heel mijn ziele, en meen'ge zang
Ruist door de hooggewelfde zuilengang,
In 't statig huis van stille heiligheid.

En 't was me somtijds of van 't licht altaar,
Een Engel rees met troostend handgebaar,
Die mijn bedroefde klachten had beluisterd,

En tot u ging, en u heeft ingefluisterd
In zangen, wat ik voor uw outer bad,
Maar wat ik, arme, slechts gestameld had.