Eenzame dood

De man stierf eenzaam en verlaten

Niemand had het in de gaten

Hij lag al een tijd dood in zijn tuinhuis

Hij was innerlijk achteraf gezien ver van huis

Hij was een thuis en dakloze

Ja, hij had er zelf voor gekozen

Zo nu en dan ging hij hier of daar wat verpozen

Men had dan wat zicht op hem

Maar ineens was daar niet meer zijn stem

Hij was in het tuinhuis getrokken

En zo is hij daar voor eeuwig van de aarde vertrokken

Hij maakte ook wel brokken

Mensen reageerden allemaal anders op hem

Hij droeg het allemaal in zich mee

Hij wist er zoals ik het begreep

Geen weg er mee

Getrouwd was hij geweest en had ook twee zonen

Door moeilijkheden zijn ze uit elkaar geraakt

Er wordt te allen tijde verschillend over gedacht

Voor deze man was het in z’n leven al nacht

Hij zag waarschijnlijk niet de pracht van het leven

Ja, als je dat mag zien

Dan pas kan een mens gelukkig leven

Wie weet worden de zonen wel gekweld

Omdat ze niet meer in contact konden komen

De man had waarschijnlijk donkere dromen

Dan kan je vaak niet met zo’n mens praten

Dat wil dan nog niet zeggen dat ze hem haten

Ze stonden toch aan zijn graf

Ja, het was een laatste eer

Het leven neemt geen keer

In zijn graf neemt hij alles mee

De zonen blijven misschien toch achter met ach en wee

De mensen kunnen vaak hard oordelen

Over een bepaald familieleven

Maar wij staan maar aan de zijkant of buitenkant

Wij zien niet hoe de mensen innerlijk werden aangerand

Dan houden de relaties zelfs in een familie geen stand

Zo leven vele mensen ver van huis

Of hebben helemaal geen dak of thuis

Mensen vergaan dan als gruis

Of als een arme eenzame luis!