Een hartenkreet van Ton Rijkers het is een beschreven levende werkelijkheid

Gebed

Pesten tot ‘t uiterst is bereikt
tot weer mijn tranen stromen
En naarmate de dag verstrijkt
gaan die enkel sneller komen

Schelden, dat doen ze steeds
Dat doet geen pijn, zeggen zij
Doch almaar begint het reeds
als ik nog vroeg in bed schrei

Snikken voor het spiegelglas
als ik mij de lange haren kam
Strakjes zit ik weer in de klas
dan is 't hek weer van de dam

Pesten tot ik ’t maar opgeef
continu en ook elke dag weer
Eindloos tot ik niet meer leef
neem mij nu maar tot U heer