Een gedicht van B.W.A.E Sloet tot Oldhuis

LANGS DE DOORNENHAAG

Ja! ik min u, Doornenhagen!
In uw vrije, wilde groei,
Die wij na de winterdagen
In uw sneeuwwit reine bloei,
't Bruidskleed der natuur zien dragen,
Schoon nog 't woud ontbladerd staat.
Struikjes winnen 't van de bomen,
Immers 't oog reeds langs uw zomen
Groene plekjes gadeslaat.
Daar, in de eerst versierde struiken,
Door de zuiderlucht gekust,
Zien wij ook het eerst ontluiken
Mingekweel en liefdeslust,
Wordt ook 't eerste bruiloftsfeestje
Door de grasmus voorbereid,
En hoe netjes 't lieve beestje
Haartjes door zijn bruidsbed spreidt!
Nog een vrijer en een vrijster
Zitten aan elkaars zij,
Want ook reeds bepraat de lijster,
Waar 't hun veilig wonen zij.
De ekster, op een top verheven,
Waar de haag naar boven schiet,
Laat zijn schalkse blikken zweven,
Of zij hem een schuilplaats biedt,
Om zijn vesting in te bouwen
Met een kleine, open mond,
Waar hij ver in 't rond kan schouwen,
Of me' een aanval onderstond;
Straks vlecht hij een dak van doren,
voor zijn jeugdig broed beducht,
Dat geen havik 't wijfje storen,
't Kroost mocht voeren in de lucht.
Ras bekleedt hij als de wanden
Met een dikke brij van leem,
Wie hem hier durft aan te randen,
Stuit op een versterkte heem.
Snippers, linten gaat hij roven,
Waarom hij een ekster heet;
Om het kale broed te stoven
Wordt de wand er mee bekleed.-
Aan het kirren kan ik horen,
Dat het minziek veldhoen al
't Kuiltjen onder dichte doren
Tot zijn nest bereiden zal;
En nu zal 't niet lang meer duren,
Of het ruist hier in de haag,
In de dauwende ochtenduren,
Melodiën, hoog en laag,
Zachte, zaamgesmolten koren
Met verschil van toon en wijs.
Doe uw best dan! Laat u horen,
Vlasvink! Tukker! Merel! Sijs!
't Zachte rood der wilde rozen
Zien wij, waar de sneeuwbal pronkt,
Door de groene blaadjes blozen,
Van het eerste licht belonkt.
Kamperfoelie kleedt de randen
Langs de hele hage heen;
Winde hangt er in guirlanden;
Paarse wikke wiert dooréén.
Zulke bloemen, zulke zangen,
Stemmen 't hart tot poëzie,
Kweken een geheim verlangen
Naar een hoger harmonie.

Winteravondrood, de Lange, Deventer(1877)