Een gedicht van Reinier van Genderen Stort 1886-1942

De winter is nu eindelijk gekomen

De winter is nu eindelijk gekomen,
En beemd’ en woud zijn wit van sneeuw en rijp,
Bevroren zijn de vlieten en de stromen,
Verdord is al wat vruchtbaar was en rijp.

Een loden hemel drukt thans op het land,
Nu sluimert Moeder Aarde haar lichte sluimer,
Dra komt de tijd waarin de zon weer brandt,
De dagen lengen, ook het zicht wordt ruimer.

Straks bloeien weer jasmijnen en seringen,
O hof, waarnaar ik zo lang heb gesmacht,
O tijd van tranen, kreten, handen wringen,
Verstomd is eens voor al uw lange klacht.

Najaarsvruchten (1936)