Een gedicht van E. Laurillard 1830-1908

JANUARI

Dik ligt de sneeuw in veld en woud
En 't Noorden huilt zijn somber lied:
't Is alles doods en vaal en koud
En levensteek'nen zijn er niet.

Geen levensteek'nen? Richt uw oog
Naar 't klein vertrek daar ginds, bestraald
Door zachte glans, die van omhoog
Rooskleurig door de venst'ren daalt.

Nieuwsgierig staat een kinderpaar
Dicht bij de wieg; ze tillen 't kleed
En zien op 't wicht, dat, - wonderbaar! -
Bij hen in huis zijn intree deed.

Dus mocht dan toch bij 't stormgegier,
Zo koud, als de adem van de Dood,
Een levensknop zich oop'nen hier,
Tot vreugde en wee, tot lust en nood.