Een gedicht van Willem Kloos 1859-1939

Ik weet heel goed, dat ge, in 't diepst van uw wezen

Ik weet heel goed, dat ge, in 't diepst van uw wezen,
Mij met een koele vergetelheid haat,
En dat, wat ik zing, als gij 't leest, u gaat
Als een sombre windvlaag voorbij, gerezen

Uit verre streken, waar zeer lang voor dezen
Gij mooglijk getoefd hebt, maar waar nu staat
Geen enkle gedachte uwer ziel meer, kwaad
Dat nog dat Verleên een Toekomst wou wezen...

Maar toch wil ik zingen, opdat uw oor
In streling gewiegd op weeldrige tonen
Iets waarlijk-waarachtigs op de aarde hoor'!

Want 'k zweer, dat 'k waar ben, als geen die hier wonen,
Opdat wat gij hoort, in mijn Lied, van 't Schone
Op uw verdre tocht door 't Leven u schoor'!

-------------------------
uit: Verzen II (1902)