Een hartenkreet van Ton Rijkers

DAKLOOS

De nacht is stil, de nacht is pikzwart
geen ster, die nu aan de hemel prijkt
De diepe stilte, volkomen zonder hart
die thans bijna mijn innerlijk bereikt

De nacht is stil, de nacht is ijskoud
een huivering schiet ijlings over mij
Het koude koud maakt mij benauwd
als ik mij in ‘t iel portiekje neervlij

De nacht is stil, de nacht is zo ledig
onder donkere wolken uit het grauw
Het is doodstil, nochtans niet vredig
’t lijkt op mij, van binnen vol rouw

De nacht is stil, de nacht is te zwart
uit het oosten nadert al de dageraad
Door het straatleven vreselijk gehard
kijk ik wel..wat mij te wachten staat

De nacht is stil, de nacht is van mij
doch is een oneindige nacht van lood
Met nauwelijks iets over mijn lazerij
vries ik vannacht wellicht..wel dood