Een gedicht van Ton Rijkers, toepasselijk voor de lijdenstijd! Wanneer raak ik dat sprekende geweten aan die Ander kwijt! Of heb ik mijn geweten dichtgesloten?

KNAGEND GEWETEN

Zwijg nu eindelijk eens, geweten
ik heb reeds lang je stem gehoord
Ik wil wat mij gebeurde, vergeten
doch je verwijt komt ongestoord

Zwijg nu toch eens naar geweten
waarom verwijt je bestendig door
Mag ik dan niet de daad vergeten
is ‘t daarom dat ik je almaar hoor

Zwijg nu tenslotte toch, geweten
ik heb haar vergiffenis gevraagd
Mijn innerlijk is totaal gespleten
omdat jij steevast aan mij knaagt

Zwijg nu eindelijk eens, geweten
wat er verkeerd ging, weet ik wel
Ik wil al dat er voorviel, vergeten
doch jij leidt mij steeds in de hel