|
Een lijdenslied, spreekt geheel voor zichzelf. Er is geen beeld bij want als het tot in de ziel spreekt dan is er genoeg beeld!
Gezang 13
| 1 |
Is dat, is dat mijn Koning? |
| |
Dat aller vaadren wens? |
| |
Is dat, is dat zijn kroning? |
| |
Zie, zie, aanschouw den mens! |
| |
Moet Hij dat spotkleed dragen, |
| |
dat riet, die doornenkroon? |
| |
Lijdt Hij dien smaad, die slagen? |
| |
Hij, God, uw eigen Zoon! |
| 2 |
Ja, ik kost Hem die slagen, |
| |
die smarten en dien hoon; |
| |
ik doe dat kleed Hem dragen, |
| |
dat riet, die doornenkroon. |
| |
Ik sloeg Hem al die wonden, |
| |
voor mij moet Hij daar staan, |
| |
ik deed door mijne zonden |
| |
Hem al die jammren aan. |
| 3 |
O Jezus! Man van smarten, |
| |
Gij aller vaadren wens, |
| |
herinner aller harten |
| |
't aandoenlijk: 'Zie, de mens!' |
| |
Laat mij toch nooit vergeten |
| |
die kroon, dat kleed, dat riet; |
| |
dit trooste mijn geweten: |
| |
't is al voor mij geschied. |
| |
|
| |
|
| |
|
Toegevoegd aan de Psalmberijming van 1773
|