Het leven van elke dag...wel een geluk dat men het levenslicht nog ziet...maar toch is er vaak een groot ongezien verdriet...en dat is het verlangen...

Verlangen

Ik heb een verlangen!

Zo leeft de mens

Elke dag een nieuwe wens

Maar de dagen gaan voort

Zonder dat iemand van die wens hoort

Een wens verborgen in het hart

Geeft de eenzaamheid smart

Men verlangt naar het verlangen

Want de eenzaamheid maakt bange

Maar hoe vul je de eenzaamheid?

Om eens goed in jezelf te kijken in de tijd

Die steeds zachtjes elke dag voorbij glijdt

Men leeft in een cirkel elke dag

Morgen, avond en nacht

En dan is het weer dag

Maar er wordt geen wens vervuld

Wel worden de dagen van de leegte gevuld

Met wensen en verlangens

En niets geeft de vrucht

Er wordt alleen maar diep gezucht

Alles moet door een mens zelf worden opgelost

Een ander komt het niet voor je doen

Dat is het bij vele mensen

Die willen dat de wensen

Door anderen worden vervuld

Daar zit een grote berg van schuld!

Een schuld die niet omkeerbaar is

Die moet men zelf dragen

En zo vergaat het nu al de dagen

De dagen dat men zoekt naar zichzelf

En de weg niet kan vinden

Het doolhof blijft zoals het was

Ook al ga je netjes in de dagelijkse pas

En dan denkt men weer opnieuw

Dat deze dag ook maar voorbij was!

Zo blijft dan steeds de wens van verlangen