Maan idylle

„Ik ben de maan, ik ben de maan,
het liefje van Pierrot,
ik zie hem aan het venster staan,
tot wenen klaar
met zijn gietaar:
Pierrot, Pierrot, mijn minnaar blo
lid van de Firma Smart & Co.....
ahi -- ahi — aho!

,,Pierrot, Pierrot, heb je verdriet?
Neem je gietaar en speel een lied;
ik sta te ver voor kus of zoen
en, kan het met een lied wel doen!
Ik ben gevoelig, zacht en week,
gegarandeerd het wasecht bleek.
Ik ben het hart voor 't lijdend hart,
de hemelspiegel van de smart,
ik ben 't asiel der hysterie,
bibliotheek der elegie,
ik ben de vrouw der verre min,
traditioneel als hartsvriendin;
ik speel al eeuwen hier mijn rol
mijn hart hangt hoog, lijkt boordevol,
want elke straal is lange brief
ad libitum voor elke lief:
Pierrot, Pierrot, heb je verdriet ?
Ik ben, ik ben wie jij niet ziet!

,,Pierrot, Pierrot, mijn bleke held,
Zeg, mis je liefde, mis je geld,
aanbid je daarom nu maar mij,
zeg vond je niemand dichterbij?
Heb je wel goed zes hoog gezien ?
Was nergens meer een Colombien,
was hier of daar in een Salon
geen dame, die je boeien kon?
Raakt dan die aarde op zijn end,
als geen mevrouw verveling kent?
Of zocht je heil'ge min en trouw, -
die vind je bij geen maagd of vrouw!

,,Pierrot, Pierrot, ben je bedrogen?
Ik zou het zeggen aan je ogen !
Brak zij je hart, of brak ze meer
en was het heus de eerste keer ?
Of werd dit al alleen verricht
ter ere van een nieuw gedicht?
Want zonder de verstoten min
heeft poezie toch weinig zin!
O, 'k hoor het aan de toon der luit,
jij bent verstoten door je bruid;
zij zwoer je heel een nageslacht
(daar had je zelf niet aan gedacht)
doch d'allereerste huwelijksnacht
heeft zij een ander toegedacht,
en waar zij weergekomen,
je hadt haar opgenomen.

„Mijn dichter, minnaar, mijn Pierrot,
ik ben de maan, ik ben de maan;
al gaan mijn stralen door de straat
ik leef hier toch in kuise staat.
Kom, trek je mooiste pakje aan
want aardse liefde is een waan!
Grijp nu je vriend, grijp je gietaar,
en zing je schoonste hymne nu
(geweigerd door een Kunstrevue.)
Denk niet aan honoraria!
Ik ben je Pia Anima!
Ik ben de heilige, bleek en rein,
die voor de dichter slechts wil zijn.
Pierrot, Pierrot, mijn dichter blo
de min is zus, de min is zo,
ahi — ahi — aho!”


---------------------------------------------------
ad libidum: naar believen
colombien, columbine:liefje van Pierrot
pia anima: vrome ziel

Parijsche Verzen (1923)