Inhoud blog
  • Straatfotografie LXV [slot]
  • Straatfotografie LXIV
  • Straatfotografie LXIII
  • Straatfotografie LXII
  • Straatfotografie LXI
  • Straatfotografie LX
  • Straatfotografie LIX
  • Straatfotografie LVIII
  • Straatfotografie LVII
  • Straatfotografie LVI
  • Straatfotografie LV
  • Straatfotografie LIV
  • Straatfotografie LIII
  • Straatfotografie LII
  • Straatfotografie LI
  • Straatfotografie L
  • Straatfotografie XLIX
  • Straatfotografie XLIX
  • Straatfotografie XLVIII
  • Straatfotografie XLVII
  • Straatfotografie XLVI
  • Straatfotografie XLV
  • Straatfotografie XLIV
  • Straatfotografie XLIII
  • Straatfotografie XLII
  • Straatfotografie XLI
  • Straatfotografie XL
  • Straatfotografie XXXIX
  • Straatfotografie XXXVIII
  • Straatfotografie XXXVII
  • Straatfotografie XXXVI
  • Straatfotografie XXXV
  • Straatfotografie XXXIV
  • Straatfotografie XXXIII
  • Straatfotografie XXXII
  • Straatfotografie XXXI
  • Straatfotografie XXX
  • Straatfotografie XXIX
  • Straatfotografie XXVIII
  • Straatfotografie XXVII
  • Straatfotografie XXVI
  • Straatfotografie XXV
  • Straatfotografie XXIV
  • Straatfotografie XXIII
  • Straatfotografie XXII
  • Straatfotografie XXI
  • Straatfotografie XX
  • Straatfotografie XIX
  • Straatfotografie XVIII
  • Straatfotografie XVII
  • Straatfotografie XVI
  • Straatfotografie XV
  • Straatfotografie XIV
  • Straatfotografie XIII
  • Straatfotografie XI
  • Straatfotografie X
  • Straatfotografie IX
  • Straatfotografie VIII
  • Straatfotografie VII
  • Straatfotografie VI
  • Straatfotografie V
  • Straatfotografie IV
  • straatfotografie III
  • straatfotografie II
  • straatfotografie I
    Zoeken in blog

    fotograferen op straat

    02-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXXI
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Dit keer is de lokatie een treinwagon van de NMBS. Ik ben op weg naar huis na een dag foto's maken en wil eigenlijk niets meer dan een maaltijd en een bed. Maar dan komt er een vrouw tegenover me zitten. Op de een of andere manier boeide ze me en wilde ik graag een foto maken. Maar ze zat recht tegenover me en zelfs kijken door het klapscherm was geen optie ant dan had ik het tafeltje tussen ons vol in beeld gekregen.


    Uiteindelijk wist ik niets beters te doen dan eerst de camera achteloos op het tafeltje tussen ons beiden neer te leggen. Vervolgens de nodige minuten gewacht en toen de camera "per ongeluk" meer haar kant op gedraaid. Omdat het in de coupé, in tegenstelling tot de tram, nogal stil was, zou ook het geluid van de sluiter al klinken als een kanonsschot. Wederom enkele minuten gewacht en wat achteloos uit het raam zitten staren, maar vanuit de ooghoeken haar wel in de gaten houdend. Me overigens realiserend dat zij hetzelfde kon doen. Je kunt immers veel zien zonder direct naar iets bepaalds te kijken. Tenslotte heb ik mij één keer met ondersteuning van een bescheiden hoestbui gewaagd aan het indrukken van de knop. Ze zat zó dichtbij, minder dan een liniaal lengte van de camera vandaan, dat ik het geen tweede keer aandurfde.


    Waarom niet gewoon gevraagd? Dat had zeker gekund. Bij een nee was er niets aan de hand geweest en had ik gewoon geen foto gemaakt. Bij een ja natuurlijk wel een of meer foto's gemaakt, maar nooit met de uitdrukking die ze nu op haar gezicht had. Mensen in beeld brengen zoals ze werkelijk zijn op dat moment, is soms een hele klus.
    De volgende keer krijgt u een foto te zien waarvan ik gezegd heb ik dat liever niet te doen, omdat op die manier de emotie van het gezicht verborgen blijft. Alles heeft echter een bedoeling. Het gaat immers niet om de camera, maar om de 20 centimeter die daarachter zit.


    >> Reageer (0)
    01-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXX
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Laat ik beginnen met een tweetal opmerkingen vooraf.
    Allereerst doet het me veel plezier dat een aantal mensen de moedige stap hebben gezet op het pad van de straat fotografie. Natuurlijk zijn de eerste pogingen soms moeizaam. Een kleine tip: probeer mensen liefst zó te fotograferen dat de eventuele emotie van het gezicht goed te zien is. En als dat niet meteen lukt: misschien een volgende keer wel. Oefening baart kunst.
    Ook kreeg ik vragen over portretrecht en privacy. Ik heb dat in de tweede aflevering al aangekaart, maar wil het nog wel eens heel kort en bondig herhalen: van vrijwel alle mensen die ik fotografeer heb ik geen flauw benul wie de persoon is. En echt wakker liggen van de m.i. achterhaalde privacywetgeving in België doe ik niet. Overigens heb ik ook al eerder vermeld dat ik mensen liever niet in een negatief beeld wil weergeven, maar juist recht probeer te doen aan wie ze op dat moment zijn.

    De foto hier is gemaakt achterin de tram van De Lijn waar enkele dames in een uitermate goede bui verkeerden, maar in hun enthousiasme me bijna de tram uit duwden. Een foto maken van degene die naast me stond zou vanwege de "mood" waarin ze verkeerde geen enkel probleem zijn. Ik heb het al vaker aangegeven: jonge mensen doen in veel gevallen volstrekt niet moeilijk als ze gefotograferd worden. De omstandigheden achter waren moeilijk. Op de camera zat de 85 mm lens en die heeft als kortste mogelijkheid om een scherpe foto te maken een afstand van minimaal 85 cm. Bovendien waren de lichtomstandigheden buitengewoon ongunstig. Met een lensopening van f/2 zat ik al op ISO 9000 en minder dan 1/200ste seconde vond ik niet verstandig in de heen en weer schuddende tram. Gewoon een foto maken door de zoeker was niet mogelijk omdat ik te dichtbij stond. Daarom hier het uitklapscherm gebruikt om de afstand tussen de camera en haar gezicht wat groter te maken. Ook in de afwerking was nog het nodige te doen en aan de korrel kunt u zien dat het een lastige klus was. Maar ze gaf me een stralende glimlach bij het maken van de foto en dat maakte weer veel goed.
    Het is niet zo dat het nu iedere aflevering moeilijker wordt, maar de volgende keer betreft het wel een foto die met klamme handen gemaakt is.


    >> Reageer (0)
    29-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXIX
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Op de manier zoals in de vorige keer beschreven, heb ik heel wat foto’s gemaakt. Maar om eerlijk te zijn: de eerste proefopnames waren van mensen die ik alleen op de rug keek terwijl ik veilig achterin de tram zat. Dat levert wel minder aardige foto’s op, maar is een goede oefening in het maken van foto’s zonder door het oculair te kjken. Bovendien kunnen meteen ook de technische instellingen van de camera nog eens extra gecontroleerd worden.

    Soms zijn er in tram of bus minder geschikte zitplaatsen beschikbaar. Dat is geen probleem, want we kunnen ook staand ongezien foto’s maken. Dit keer stond ik bij de uitgang en terwijl de deuren nog geopend waren nam ik met de camera gewoon hangend aan de riem om de nek vanaf buikhoogte een kiekje van de mensen die buiten druk in gesprek waren. Met een opname als deze is de keuze van tijdstip en standpunt wel heel beperkt. Maar het moge duidelijk zijn dat we met straatfotografie vele kanten op kunnen.


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXVIII
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Hier zitten we in een voertuig van De Lijn. Na de vorige keer hebben we gezien dat de groothoek heel geschikt is voor een dergelijke beperkte ruimte, maar liever niet met de camera voor het oog. De dames tegenover me zijn niet druk in gesprek. Dat zou beter geweest zijn voor de fotograaf, want dan is hun aandacht vooral op elkaar gericht.
    In een situatie als deze is een klapscherm bijzonder handig, want dan kun je goed zien wat je in beeld hebt. Met gebruik van het klapscherm zou ik bijvoorbeeld de hand linksonder beter in beeld hebben geplaatst.


    Het kan echter na enige oefening ook heel goed zonder, want de groothoek heeft een brede kijk op de zaak. Gewoon de camera aan de riem laten hangen. Als je zit, ligt de camera ongeveer op je schoot. De camera een beetje omhoog richten en vervolgens zo ongemerkt mogelijk de knop indrukken, al of niet ondersteund door een kuchje om het geluid te overstemmen. Maar bij de tram in een drukke straat is dat laatste zelden nodig.


    Terwijl de dames pal tegenover me dus niets in de gaten hebben, zit de meneer op de volgende rij met beangstelling in de gaten te houden wat ik aan het doen ben. Dat hoeft geen enkel probleem te zijn, maar het is wel verstandig om wat breder rond te kijken, want iemand die met een camera in de tram zit te "prutsen", zeker als het niet zo een klein pocketcameraatje is, valt als snel op. Dat mijn beide fotomodellen voor me dit niet in de gaten hadden, is een kwestie van zelf net zo verveeld rondkijken als zij, terwijl de camera achteloos op de schoot ligt. Hoe minder je opvalt, hoe beter.


    >> Reageer (0)
    28-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXVII
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Met de groothoek op de camera gaan we de trein, bus of tram in. Deze foto heb ik even uit mijn prullenbak gevist, alleen omdat ik hier beter wat zaken kan uitleggen.
    Ik had juist Nederland per trein verlaten en zat in een volkomen lege coupé. Dat veranderde toen in Essen een complete school binnenstapte en het gedaan was met de rust. In de ontstane heksenketel durfde ik het wel aan om de camera te voorschijn te halen en voor het oog te plaatsen. Gewoon even een snel kiekje om de technische instellingen te testen. Ook helemaal niet stiekum of zo. Dat zou met de knieën tegen elkaar ook een beetje lastig geweest zijn, alhoewel . . .

    De puber rechts doet nog een zwakke poging doet om buiten beeld te blijven. Zelfs de moderne jeugd heeft vaak weinig zicht op wat een camera en een bepaalde lens kan doen. Daarom was zijn moeite volkomen tevergeefs, want dankzij de groothoek kwam hij keurig in beeld.

    Zo laat deze foto de eerste leerpunten zien voor het fotograferen in een beperkte openbare ruimte. Ongemerkt fotograferen is bijna ondoenlijk als je de camera voor je oog plaatst. Het werken met een groothoek verdient de voorkeur, omdat je meestal dicht bij elkaar zit. En ook hier geldt: probeer dingen uit bij de jeugd, want die zal het maken van foto's sneller accepteren. Op een verhitte discussie over een gemaakte foto in trein of tram zit immers niemand te wachten.


    >> Reageer (0)
    27-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXVI
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Hier hebt u nog een voorbeeld hoe gebruik te maken van een collegafotograaf om uw schroom te overwinnen bij het maken van foto's op de openbare weg van wildvreemde mensen. In het begin van de reeks heb ik u geattendeerd op het in beeld brengen van een groepje mensen door min of meer naast de fotograaf te gaan staan. Maar toen werkten we met een telelens. Hier echter zou dat heel storend werken vanwege de groothoek op de camera. Want om het groepje goed in beeld te brengen zou ik feitelijk vóór mijn collega moeten gaan staan en dat is buitengewoon onbeleefd. Daarom heb ik in dit geval de collega meegefotografeerd. Op deze manier ontstaat er een overzicht van het hele straatgebeuren.

    Na deze eenvoudige vormen van straatfotografie, maken we de volgende keren even een klein uitstapje naar een vorm van straatfotografie die meer durf vraagt. Houd wel de groothoek bij de hand, want die blijft voorlopig nog even het meest geschikt. En haal vast diep adem als u mee gaat doen.


    >> Reageer (0)
    26-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXV
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Inmiddels heb ik u al een aantal tips kunnen geven van situaties die zich goed lenen tot het eerste voorzichtige begin van straatfotografie. Mocht u nog steeds twijfelen of u het aandurft om zomaar een vreemde persoon op straat te fotograferen, dan kunt u proberen een collega in beeld te nemen. Mensen die zelf fotograferen, zeker als het er wat “professioneler” uit ziet, vinden het over het algemeen niet erg als ze zelf ook gefotografeerd worden.
    Nu zijn foto’s van mensen met een camera voor hun gezicht niet altijd de meest interessante plaatjes. Maar wat houdt u tegen om even te wachten tot hij klaar is met de opname, de camera laat zakken en dan juist op dát moment een foto te maken?
    In dit geval was het oog dat we zien, dermate opvallend, dat ik daar niet op gewacht hebt. Overigens is dit niet het oog waarmee de foto bepaald wordt. Hij maakt immers een foto in staand formaat waarbij we aankijken tegen de onderkant van de camera. Het oculair zit dus voor zijn linkeroog (dat we niet zien). Maar voor de snelle kijker van deze foto is net of hij met dit zichtbare oog de foto maakt.


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXIV
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Straatfotografie gaat gepaard met zien en vol vertrouwen durven. Dat zien is natuurlijk van toepassing op iedere vorm van fotografie. Het is geen kunst om iets moois te fotograferen. Het indrukken van een knop is voldoende. Zo ontstaan duizenden herinneringen aan de mooiste vakantieplekjes, maar ook bloemen, bijtjes en zelfs grafiti.

    Voor mij gaat fotografie verder, althans dat probeer ik. Fotografie is dan eerder het fotograferen van gewone dingen, maar dan op een mooie of boeiende manier vastgelegd. Straatfotografie leent zich daar overigens minder goed voor, omdat in veel gevallen de tijd of omstandigheden ontbreken om tot een uitgebalanceerd beeld te komen. Dat “zien” echter blijft.
    Hier kwam ik midden in de drukte van het stadsplein op dit beeld: een vrouw die zoveel mogelijk beschermd tegen de koud de ogen sluit voor alles om zich heen. Geen idee wat haar gedachten waren, maar juist daarom laat het zoveel ruimte aan de eigen fantasie. Voor mij een ietwat somber beeld dat ik middels een lichte desaturatie nog wat verder heb willen benadrukken.
    Achteraf was de foto mogelijk beter geweest als ik ook de drukte van de voorbijlopende mensen mee had genomen in het beeld. Maar dan had ik eerst van lens moeten wisselen, want de hier gebruikte 420mm leent zich daar allerminst voor. Het is het dilemma als je net de verkeerde lens op je camera hebt zitten: wisselen met het risico dat het moment dan weg is, of snel reagerend proberen er het beste van te maken. Mensen met een grote zoom zijn hier duidelijk in het voordeel.


    >> Reageer (0)
    24-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXIII
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Van Brussel gaat we terug naar Gent, dat tijdens de twee weken in Vlaanderen mijn uitvalsbasis was. Als het zonnetje maar een klein beetje doorbreekt, ook al is het nog redelijk koud, laten de eerste studenten zich zien aan de Graslei. En als er ergens een mooie plek is om te oefenen met straatfotografie, dan is het wel op plaatsen waar veel studenten van de zon zitten genieten. Als ervaren gebruikers van Iphones en Samsungs zijn ze gewend aan selfies en andere manieren van fotograferen of filmen. U hoeft over het algemeen absoluut niet bang te zijn van vervelende reacties.
    Zelfs als je met een groothoek vanaf straatniveau bijna onder de knieën door fotografeert, kijkt men niet op van de fotograaf. Onopvallend is anders, maar het hindert hen niet. In dit soort situaties laat ik vaak de foto even zien en maak een kort praatje. Dat is wel zo vriendelijk.


    >> Reageer (0)
    23-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXII

    Na de stampij die ik gemaakt had midden op de Vossenmarkt, was het niet verstandig om nog te proberen een foto te maken met de camera voor mijn oog.
    Er zijn echter nog andere manieren, ook zonder klapscherm. En dat lukt het beste met een groothoek. Waarom? Omdat je bij een groothoek al heel snel (bij voldoende korte sluitertijd en diafragma tot bijv. f/11) alles scherp in beeld krijgt. De werkwijze is nu om de camera in één hand te houden, liefst onder de gordel of zelfs kniehoogte. Met diezelfde ene hand ook via de wijsvingernog de knop indrukken vraagt enige oefening, maar is te doen. Wel is het nogal vermoeiend en wellicht minder uitvoerbaar als je kleine handen hebt en een zware camera hebt.
    De camera richt je richting naar wat je wil fotograferen. Zelf kun je eventueel rustig een beetje een andere kant op kijken. Dan is het voor de omstanders wel heel duidelijk dat je geen foto aan het maken bent.

    Omdat je niet kunt zien wat je precies fotografeert, zijn nogal wat foto’s natuurlijk flink scheef. Maar in veel programma's is dat later zeer gemakkelijk te corrigeren. Deze vorm van fotograferen vraagt wel enige oefening. Hoe dichtbij kun je komen? Als je té dichtbij komt, kunnen mensen ook goed de klik van de camera horen. Bij mij is dat vaak het geval, omat ik letterlijk naast of voor iemand sta. Maar even hoesten op het moment van de opname is een oude truc die ik jaren geleden al toepaste in musea waar niet gefotografeerd mocht worden.

    Op deze manier is straatfotografie mogelijk op zeer korte afstand van de situatie die je wil fotograferen. Maar ook hier is eens temeer van toepassing: de foto die je maakt, zit niet in de camera, maar tussen je oren.






    >> Reageer (0)
    22-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXI

    De aanval is de beste verdediging. Als je het beste maar helemaal niet mag opvallen, kan het een idee zijn om juist heel erg op te vallen. Natuurlijk met een kleine variatie in de gebruikelijke werkwijze om mensen op een dwaalspoor te brengen.

    Ten aanval dus. en die gelegenheid deed zich voor toen ik midden op de markt enkele donkere types een beetje lusteloos zag rondhangen. Maar, zoals je ziet, had iemand me bij de eerste foto van de mannen me al in de gaten. Niet getreurd, want het spel moest nog beginnen. Dit was een mooie gelegenheid om erop af te gaan met een hoop bombarie. De onwetende slachtoffers worden luidkeels begroet alsof het oude makkers van me zijn. Vooral ook de mannen een hand geven en consequent Nederlands blijven praten. Iedere andere taal mag natuurlijk ook, zolang het meeste niet begrepen wordt en de toon buitengewoon vriendelijk is.
    Met dezelfde poespas wijs ik dan op de camera en "vraag" met een hoofdknik of ik een kiekje mag nemen. Na zoveel overdonderende vriendelijkheid kunnen de heren natuurlijk geen nee meer zeggen. Dus breng ik omstandig de camera voor het oog, maak een eerste opname, kijk op mijn schermpje en zorg met het nodige gezucht dat het voor iedereen volkomen duidelijk is: van fotograferen heb ik echt geen kaas gegeten. Zo maak ik met veel onhandige bewegingen nog wat plaatjes tot ik ze vol trots eindelijk iets kan laten zien waar ze herkenbaar op staan. Dat mijn begeleiders van de gelegenheid dankbaar gebruik hebben gemaakt om ook enige foto's te nemen, zal u niet verbazen. Dat is dus een andere truc die ik toepas als ik samen met een maatje op fototocht ben: de een zorgt voor de nodige afleiding en de ander kan dan ongestoord foto's maken.

    Nu we plan B hebben uitgevoerd, is de druk een beetje van de ketel, want zo een onhandige fotograaf hoeft echt niet in de gaten gehouden te worden. De tijd is rijp voor plan C. Want het is wel de bedoeling dat er nog wat foto's gemaakt worden van de markt.






    >> Reageer (0)
    21-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XX
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Luik wordt verlaten en ingeruild voor het Vossenplein te Brussel. Ik kom graag op dergelijke markten. Misschien is het jeugdsentiment naar het Waterlooplein te Amsterdam waar ik als klein jongetje wel eens naar toe ging.
    Ik had het geluk dat ik zeer deskundige begeleiding kreeg van Zaika en haar man. En ik had het ongeluk dat iedere regel om niet op te vallen bij straatfotografie getart werd. En opvallen is niet zo handig als je foto's wilt maken op het Vossenplein.

    Om te beginnen staken we alledrie ongeveer een flinke kop uit boven de gemiddelde bevolking van het plein. Bovendien droeg ik een zeer opvallend rood jack en een enorme rugzak. We hadden net zo goed met zwaailicht en loeiende sirene naar het plein kunnen gaan. Ik had al gehoord dat de mensen op het plein niet erg gesteld waren op fotografen en de kans om onopvallend foto's te maken was nu wel heel erg klein geworden.

    Ik ging de markt op met de groothoeklens op de camera. Het waarom zal in het vervolg wel duidelijk worden. Mijn eerste opname was in een rustig hoekje van de markt. Ik gebruikte de eerder beschreven de truc van het opklapscherm. Met de groothoek was ik zogenaamd wat beeldjes aan het fotograferen. Maar door de groothoek kwam er natuurlijk veel meer op te staan, waaronder de mevrouw die de beeldjes verkocht. Maar zelfs het fotograferen van beeldjes wordt niet geapprecieerd en je ziet de hand van de mevrouw al omhoog gaan om mij duidelijk te maken weg te gaan met die camera. Helaas voor haar ben ik nogal onhandig met de camera en had de knop al ingedrukt. Dat was de eerste foto en als ik bij de eerste al gesnapt werd, zou dit ook wel eens mijn laatste foto van het Vossenplein kunnen zijn. Daarvoor was ik echter niet gekomen. Tijd om over te gaan naar plan B.
    Dat ziet u, als alles tenminste goed gaat, in de volgende aflevering.


    >> Reageer (0)
    20-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XIX
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    We blijven nog even op hetzelfde station en met dezelfde 85mm lens op de camera. Dit meisje met haar twee vriendjes had ik eerder gezien en kort gesproken op de trappen van het station, maar vond dat ik niet het goede moment voor een foto. Toen ik haar een paar uur later, ja ik heb me uitstekend vermaakt te Guillemins, weer zag op een van de perrons, ben ik haar gaan volgen om te proberen een goed moment van haar gezicht te pakken.
    Dat volgen gebeurde uiteraard met de eerder beschreven klapschermmethode. In de praktijk is dat nog best een klus. Lopen met je blik naar beneden gericht op een klapschermpje kan voor heel wat ongemakken zorgen, want je ziet niet goed waar je loopt. Oppassen dus.
    Ik moest ook zien te vermijden dat zij of haar twee vriendjes in de gaten kregen dat ik probeerde een foto te maken, want dan zou alle spontaneïteit verdwenen zijn. Al met al ben ik daar minutenlang mee bezig geweest. Maar zoals wel meer gebeurt: het geluk is met de dommen. Op een bepaald moment was ze zo intens bezig met haar vriendjes dat ze me zelfs niet in de gaten kreeg terwijl ze me bijna recht in het gezicht keek. Ik had haar bijna de hand kunnen schudden bij het maken van deze foto. Straatfotografie kent heel verschillende afstanden.


    >> Reageer (0)
    19-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XVIII
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Veel moderne camera's hebben een klapschermpje en die trend heeft zich inmiddels voortgezet tot de spiegelreflexen. Zo een klapschermpje is bijzonder handig bij macrofotografie. Je hoeft dan niet meer op de buik te gaan liggen om vanuit een aantrekkelijke invalshoek die mooie paddenstoel te fotograferen.

    Datzelfde klapschermpje kunnen we ook gebruiken bij straatfotografie. Mensen zijn eraan gewend dat een foto genomen kan worden als iemand een camera voor zijn oog houdt. Maar iemand die een beetje onhandig naar beneden op zijn camera zit te turen, wordt niet gezien als iemand die een foto aan het nemen is.

    Dit is dus de situatie van de foto. We zijn nog steeds op het mooie station van Luik (had u vast wel herkend, nietwaar). Een paar meter verderop zag ik een vrouw staan, lezend in een boek en met een bloem in haar hand. De camera op ooghoogte brengen was vermoedelijk te opvallend geweest. Daarom koos ik voor de klapschermmethode en liep al kijkend in het schermpje naar haar toe tot ik dicht genoeg bij haar was. Bijkomend voordeel in dit geval was ook het lagere standpunt. Ik ben vrij lang van postuur en kijk dan met de camera voor het gezicht al snel vanuit een hoog standpunt. Dat is leuk voor een overzicht, maar levert een beeld op dat minder betrokkenheid uitstraalt.
    In alle rust kon ik goed scherpstellen en met gebruik van de wijde lensopening f/2) de vrouw mooi los krijgen van de achtergrond. Van het fotograferen heeft ze niets gemerkt, en dat was niet alleen omdat ze verdiept was in haar boek.


    >> Reageer (0)
    18-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XVII
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    “Straat”fotografie op een treinstation heeft zo zijn voor en tegens. Het is bijvoorbeeld heel gemakkelijk om mensen te fotograferen op het naastliggende perron. Je hebt vrij zicht en als iemand al boos zouden reageren, duurt het gewoonlijk te lang voor men naar je toe zou kunnen komen om verhaal te halen. Daar hoef je dus niet bang voor te zijn.

    Van de andere kant val je daar zelf ook erg op met een camera en bovendien is de achtergrond zelden interessant. Maar als je goed rondkijkt, kun je soms wel een interessant beeld ontdekken.
    Hier viel mijn oog op de verschillende houdingen waarmee mensen staan te wachten. In die zin is er veel te zien op de foto.

    De opname is gemaakt met een 85mm lens. En niemand heeft gemerkt dat ik een foto nam. De truc om dat te doen met bepaalde camera’s, vertel ik een volgende keer. Dat wordt een foto van iemand op hetzelfde station, met dezelfde lens, maar nu op hetzelfde perron. Dus heel dichtbij.


    >> Reageer (0)
    17-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XVI
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Even een tussendoortje. Vooral om te laten zien hoe bedriegelijk foto’s kunnen zijn. Maar ook hoe eenvoudig straatfotografie kan zijn.
    Ik bevind me in een winkelgallerij. De afstand van de winkel waar ik sta tot de winkels aan de overkant is slechts enkele meters. Ongemerkt een foto nemen is er nauwelijks bij. Beter dus even vragen. Daarom toont de foto ook een beetje geposeerd, want dat doen mensen automatisch (je wil er toch goed opstaan?). De reden voor mij was vooral de manier waarop hij aan het genieten was van zijn sigaret.

    Wat is er nu bedriegelijk aan deze foto? De man was gehandicapt en zat gekluisterd in zijn rolstoel, maar ik vond dat hier niet het meest boeiende om in beeld te brengen. Dus ziet u niet meer dan een gelukkige man. En dat was hij ook.


    >> Reageer (0)
    16-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XV

    Ook straatfotografie kent zo zijn verrassingen. Hier liep ik aan het einde van een lange dag rond in de hal van station St. Pieters te Gent. Op de camera zat, omdat het al donker begin te worden, de lichtgevoelige 50 mm. Dat is wel een mooie lens, maar minder geschikt om mensen van dichtbij onopvallend te benaderen. De camera hing op buikhoogte en om toch nog enige kans op scherpe foto’s te hebben, was het diafragma flink dichtgedraaid.
    Op deze manier liep ik naar een man aan de rand van de hal en maakte daar onopgemerkt de eerste opname van het groepje waarin hij zich bevond. Maar toen ik dichterbij kwam, zag de jongen naast hem me de foto maken. Hij reageerde meteen enthousiast en de oudere man een beetje verbaasd van ‘wat overkomt me nu?’ [foto 2]

    Op dat moment was de situatie niet meer mogelijk problematisch, maar juist aangenaam. Ik heb toen tijdens de conversatie met de groep de 50mm lens gewisseld voor de groothoek, omdat deze meer geschikt is om mensen van heel dichtbij te fotograferen. [foto 3] En uiteindelijk nog een portretje gewaagd van de persoon om wie het me allemaal begonnen was. [foto4]

    Bij het verlaten van de stationshal kwam ik weer een deel van de groep tegen die me zeer hartelijk uitzwaaiden. De spanning van de candid opname in het begin was een buitengewone prettige ontmoeting geworden.










    >> Reageer (0)
    15-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XIV

    Gaat het nu nooit mis als je zomaar foto’s van mensen op staat maakt? Nee, eigenlijk nooit. Eén keer een paar jaar geleden op een brug toen ik foto maakte van een meisje van een jaar of dertien. Haar (Engelse) moeder kwam verbolgen op me af met de vraag of ik met kinderporno bezig was! Tja, wat moet je met zoiets? Een kort gesprekje en het afgeven van mijn kaartje was voldoende om de lucht te klaren.

    De tweede keer was dit jaar in Gent. Ik liep rond met de 85 mm lens, dus dan maak je foto’s van nogal dichtbij. Toen ik de zwerver in gesprek zag met een collega, drukte ik meteen af, want zijn hele “outfit” vond ik boeiend genoeg. Maar omdat ik zo dichtbij stond, zag hij dat en reageerde met een agressief gebaar. Dat moet je bij mij nooit doen, want dat is meteen de volgende foto. Ik ben wel in voor een beetje aktie.
    Hierna ben ik naar hem toegestapt, maar hij wilde niet maar me luisteren en bleef boos. Dan rest er niets anders dan te vertrekken naar “veiliger” oorden. In dit geval een winkel enkele meters vererop, want ik wist dat hij daar niet naar binnen zou gaan.
    Een volgende keer vertel ik over een precies tegenovergestelde ervaring.






    >> Reageer (0)
    13-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XIII
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Tot nu toe heb ik vrij rondgelopen op pleinen en in straten, op zoek naar boeiende mensen. Een wat lastiger opzet is de lantaarnpaalmethode, althans zo noem ik dit. Je loopt dan niet rond, maar staat stil in een liefst wat drukke (winkel)straat. Net als een lantaarnpaal sta je wat aan de kant van de weg. Het is handig om bijv. te gaan staan achter een reklamebord dat winkeliers voor hun deur zetten. Het voorkomt dat mensen tegen je aan lopen.

    Nu ga je met de tele kijken naar mensen die naar je toe komen lopen. De blik is gericht op degenen die een meter of 8-10 verwijderd zijn. Als daar iemand bij zit die je graag in beeld wil hebben, ga je die persoon in de drukte volgen, wachtend op een moment tot er niemand door het beeld loopt en je denkt een aardige foto te kunnen maken. Hier was dat iemand die van het roken af probeerde te komen door niet de sigaret, maar de aansteker in de mond te houden. (-;
    Natuurlijk pas je weer de eerder genoemde truc toe dat je, ook na het indrukken van de knop, door de lens blijft kijken tot de persoon je helemaal voorbij gewandeld is. Dat levert de minste argwaan op.

    Dit is geen gemakkelijke methode en best vermoeiend. Doe dit dus maar korte tijd. De methode is wel een goede oefening in het zo goed mogelijk scherpe foto’s maken van mensen die naar je toelopen. En ook om die vaardigheid goed onder de knie te krijgen is geduld en veel proberen nodig.


    >> Reageer (0)
    11-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XI
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Eerlijk gezegd maak ik niet graag foto’s van mensen in een meer intieme situatie. Zeker als het alleen maar kan op de wijze van de paparazzi-fotograaf. Ik maak wel eens “jacht” op iemand met een bijzondere uitstraling, maar dat betreft dan een normale straatsituatie.

    Als je echter midden op een groot plein op korte afstand van me vandaan, hier is gewerkt met een matige 120mm lens, op een weinig verborgen wijze de gevoelens aan elkaar kenbaar maakt, heb ik minder moeite met het maken van een foto. Het beeld sprak me eens temeer aan, omdat het hier juist de handen zijn die de tederheid uitstralen. De tederheid die evenzeer spreekt uit de neergeslagen ogen en de neuzen die elkaar net raken. Voor een kus was het (nog) te vroeg. En voor de foto allerminst nodig.


    >> Reageer (0)


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!