Inhoud blog
  • Straatfotografie LXV [slot]
  • Straatfotografie LXIV
  • Straatfotografie LXIII
  • Straatfotografie LXII
  • Straatfotografie LXI
  • Straatfotografie LX
  • Straatfotografie LIX
  • Straatfotografie LVIII
  • Straatfotografie LVII
  • Straatfotografie LVI
  • Straatfotografie LV
  • Straatfotografie LIV
  • Straatfotografie LIII
  • Straatfotografie LII
  • Straatfotografie LI
  • Straatfotografie L
  • Straatfotografie XLIX
  • Straatfotografie XLIX
  • Straatfotografie XLVIII
  • Straatfotografie XLVII
  • Straatfotografie XLVI
  • Straatfotografie XLV
  • Straatfotografie XLIV
  • Straatfotografie XLIII
  • Straatfotografie XLII
  • Straatfotografie XLI
  • Straatfotografie XL
  • Straatfotografie XXXIX
  • Straatfotografie XXXVIII
  • Straatfotografie XXXVII
  • Straatfotografie XXXVI
  • Straatfotografie XXXV
  • Straatfotografie XXXIV
  • Straatfotografie XXXIII
  • Straatfotografie XXXII
  • Straatfotografie XXXI
  • Straatfotografie XXX
  • Straatfotografie XXIX
  • Straatfotografie XXVIII
  • Straatfotografie XXVII
  • Straatfotografie XXVI
  • Straatfotografie XXV
  • Straatfotografie XXIV
  • Straatfotografie XXIII
  • Straatfotografie XXII
  • Straatfotografie XXI
  • Straatfotografie XX
  • Straatfotografie XIX
  • Straatfotografie XVIII
  • Straatfotografie XVII
  • Straatfotografie XVI
  • Straatfotografie XV
  • Straatfotografie XIV
  • Straatfotografie XIII
  • Straatfotografie XI
  • Straatfotografie X
  • Straatfotografie IX
  • Straatfotografie VIII
  • Straatfotografie VII
  • Straatfotografie VI
  • Straatfotografie V
  • Straatfotografie IV
  • straatfotografie III
  • straatfotografie II
  • straatfotografie I
    Zoeken in blog

    fotograferen op straat

    13-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XLII
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Straatjournaal is een maandkrant die wordt verkocht door dak- en thuislozen in met name Noord-Holland. Je vindt de verkopers bij supermarkten of warenhuizen. Een onafhankelijke redactie van parttime beroepskrachten maakt een professioneel blad om de straatverkopers volwaardige handelswaar te kunnen verstrekken. Daardoor kunnen de dak- en thuislozen zich manifesteren als verkoper. Het project is dus nadrukkelijk niet bedoeld als bedelproject, maar als middel om structuur, gevoel van eigenwaarde en sociale contacten buiten het daklozencircuit te herwinnen.

    De man hier staat inderdaad voor een winkel, maar ik heb in de lange tijd, geduldig wachtend met de telelens binnen bereik, dat ik op enige afstand het winkelcentrum observeerde nauwelijks enige interaktie tussen hem en de voorbijgangers kunnen bespeuren. Het lage standpunt ontstond, omdat ik redelijk comfortabel op een laag bankje zat.


    Overigens was de interaktie min of meer hetzelfde laken een pak bij studenten die enkele meters verderop mensen een voordeelabonnement van een landelijke krant probeerden te slijten. Slechts wanneer ze heel assertief mensen benaderden, was er enige kans op succes. In alle andere gevallen stonden ze ook ‘voor paal’.


    >> Reageer (0)
    12-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XLI
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De vorige keer liet ik even de term “karakterkoppen”vallen. Alhoewel ik dacht een normaal Nederlands woord te gebruiken, komt het woord tot mijn grote verbazing in de Van Dale niet voor. Toch weten we allemaal wel zo een beetje wat ermee bedoeld wordt. Een karakterkop wordt geassocieerd met een sterke persoonlijkheid en dat denkt men af te kunnen lezen van het gezicht: wilskracht, geleden pijn, denkgroeven. Kortom, mensen die echt geleefd heben met alle (minder) prettige ervaringen. Veel roken en drinken schijnt trouwens ook te helpen bij de vorming van een dergelijk gezicht.

    Laat ik maar aannemen dat we ook hier te maken hebben met een karakterkop. Ik kan in ieder geval echt genieten van zo een mooi doorleefd gezicht.

    Ook deze foto is op afstand genomen met een 300mm telelens.


    >> Reageer (0)
    11-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XL
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De afgelopen jaren heb ik heel wat keren moeten horen dat het fotograferen van boeiende portretten bij mij in de tropen heel wat gemakkelijker is dan in Vlaanderen of Nederland. Het tegendeel is waar. Ik heb in een paar weken tijd veel meer portretten kunnen fotograferen dan bij mij thuis in een paar maanden. Zeker als je weet dat ik een voorkeur heb voor oudere mensen. Een reden zou kunnen zijn dan oudere mensen in hun gezicht vaak een heel leven laten zien.
    Natuurlijk zijn er in mijn woonplaats ook oudere mensen. Maar als je weet dat je in de tropenzon alleen buiten rondloopt als het niet anders kan, dan zal het niet meer verbazen dat ik in de stad  hier maar weinig oude mensen tegenkom. Die blijven lekker thuis in een schommelstoel zitten op de porch, een soort overdekt bordes voor het huis.

    Toen ik deze man tegenkwam tijdens mijn vakantie, bedacht ik me geen moment. Zelfs al keek hij wat achterdochtig in de lens. Zulke prachtige “karakterkoppen” kom je niet elke dag tegen.


    >> Reageer (0)
    10-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXXIX
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Langs de Leie in Gent heb je achteraan van die verhoogde tafels. Zelfs als je meer beneden langs het water loopt, kun je goed zien wie daar zitten. Terwijl man en vrouw gezellig keuvelend van een pintje genieten, kan de hond tussen hen beiden niet veel anders doen dan smachtend zijn bek aflikken. Ga me niet wijsmaken dat hij niet graag eens even zou willen proeven van dat heerlijke vocht. Maar nee hoor, de baasjes hebben alleen maar oog voor elkaar. Sommigen hebben echt een hondenleven!

    Voor de fotograaf had dit alles tot voordeel dat geen van drieën mij ook maar een fractie van een seconde heeft opgemerkt. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik daarna zelf ook zin had in een pintje.


    >> Reageer (0)
    09-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXXVIII
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ze vielen me al op toen ik begon aan de lange oversteek van het immens grote plein bij de kerk. Ofschoon ik de tele bij me had, moest ik toch nog vele meters lopen voor ze voldoende vullend in beeld kwamen. Vervolgens wachten tot er geen fietsende of lopende mensen voor of achter hen voorbij kwamen. Tijdens dat wachten heb ik inspannend gekeken naar de kerk, terwijl mijn aandacht vanuit de ooghoeken ging naar de mannen op de bank.

    Waarom maak ik nu zo een foto? In feite stelt het fotografisch bitter weinig voor. Toch houdt het mijn aandacht vast. Kennelijk zijn ze in gesprek met elkaar. Maar waarom ga je dan zover van elkaar op de punt van de bank zitten? Waren er misschien eerder mensen opgestapt op de bank waardoor de middenruimte vrij kwam? Waren de vrouwen mogelijk binnen in de winkel even wat boodschappen aan het doen? Ik heb geen idee. Het viel me gewoon op.

    Straatfotografie heeft vaak geen concrete bedoeling vooraf. Je loopt rond door de stad en noteert in je hoofd dingen die je opvallen en je de moeite van een foto waard vindt. En dat kan van alles zijn, mits het maar met mensen te maken heeft. Kuieren met de camera noem ik het wel eens.


    >> Reageer (0)
    08-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXXVII
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Straatfotografie kent vele "gezichten". Het belangrijkste gezicht is natuurlijk dat van u zelf. Goed rondkijken  is daarbij eht belangrijkste uitgangspunt. De ene keer moet er minutenlang gewacht worden op het goede moment, een andere keer moet er bliksemsnel gereageerd worden.


    De foto hier is genomen vanaf de straat, maar de man zat heerlijk binnen achter glas de krant te lezen in het café. Ook hier moest gewacht worden op het meest geschikte moment, terwijl ik ondertussen dichterbij liep om zo weinig mogelijk te hoeven croppen. Omdat ik met de telelens (420mm) werkte, was ik beperkt in de mogelijkheden om van standpunt te wisselen. Drie passen naar links of rechts zou nauwelijks een andere foto opleveren en een hoger of lager standpunt was al helemaal ondenkbaar en ook niet zinvol. Dat is dus het nadeel van een telelens. Bij een groothoek is het juist heel gemakkelijk om een totaal andere foto te krijgen door het standpunt aan te passen. Beide type lensen hebben dus ieder hun eigen sterke en zwakke punten. Ook voor straatfotografie.


    >> Reageer (0)
    07-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXXVI
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een voorlopig laatste voorbeeld van bedelende personen. We bevinden ons in een brede winkelstraat (u herkent De Meir) en het is er niet zo heel erg druk. Daardoor lopen voorbijgangers niet dicht achter elkaar langs te bedelaar en kan niet de indruk gegeven worden de bedelaar niet (op tijd) gezien te hebben. Wat de mensen nu gaan doen, is liefst in een zo wijd mogelijke boog om de bedelaar heenlopen.


    Om dit ontwijkgedrag in beeld te kunnen brengen heb ik daarom gebruik gemaakt van de groothoek. Uiteraard niet door uitgebreid stil te gaan staan voor de opname, maar door tijdens het langslopen vanaf de heup de ontspanknop in te drukken. Het lagere standpunt zorgt ervoor dat de blikrichting tussen beide personen beter in beeld gebracht kan worden.


    >> Reageer (0)
    06-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXXV
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    In deze foto zien we een bedelaarster die op overtuigende wijze met haar vriendelijke gezicht contact probeert te maken met de voorbijgangers.  Ze praat er zelfs bij. Het bekertje is licht vooruitgestoken, maar niet zó dat het irritant wordt voor de voorbijgangers..

    Haar bede wordt beantwoord met een hand die in de broekzak blijft. Ook hier zijn gezichten van de voorbijgangers niet nodig. Op haar ooghoogte ziet ze broeken met een achteloze hand in de zak en "achterwerken" die daarna verdwijnen in de verte.
    Foto's kunnen sprekender worden door niet alles te willen laten zien in een totaaloverzicht, maar de aandacht te richten op de belangrijkste details. Hier is daarbij gebruik gemaakt van een lichte tele van 120 mm. Meestal is het lastig om ongezien dichtbij te komen en werkt een telelens dan handiger.
    Soms is voor een foto, hier wachtend langs de kant van de straat, bijna net zoveel geduld voor nodig als deze bedelende vrouw. Al is de situatie van de fotograaf met zijn dure camera heel wat comfortabeler.


    >> Reageer (0)
    05-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXXIV
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Dit is een klassiek beeld van een bedelend persoon. Zittend in een hoekje voor een etalage van een winkel in een drukke straat. Net niet voor de ingang, want dan word je meteen weggestuurd. Ook het kartonnen bekertje in de hand is klassiek. En verder loopt vrijwel iedereen gewoon langs je heen alsof je lucht bent.
    De opname hier is gemaakt met met de 85 mm. Dat is ongeveer vergelijkbaar met een 50 mm lens op een crop camera zoals bijv. de Canon 7D of de Nikon D7100. Redelijk dichtbij dus.

    De voorbijlopende mensen wilde ik erbij hebben. Volledig in beeld was niet nodig. Dat is vaak ook heel lastig in een straat vol mensen. De bedelende vrouw laat met haar gezicht zien dat er geen enkele interactie is. Mensen schenken haar geen aandacht. Voor hen is de vrouw even interessant als de fiets achter de bedelende vrouw. Voor mij was haar gezicht de reden van de foto.
    Een oplossing voor het bedelen heb ik niet. Zeker niet na alle opgedane ervaring in Midden en Latijns-Amerika.


    >> Reageer (0)
    04-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXXIII
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het fotograferen van bedelende mensen in het straatbeeld behoort beslist niet tot de gemakkelijkste onderdelen van de straatfotografie. De persoon wil over het algemeen absoluut niet in beeld. Dat kan heel diverse redenen hebben tot en met het illegaal verblijven toe. Van de andere kant behoren deze mensen inmiddels tot het gebruikelijke straatbeeld in vele steden en daarmee tevens object van fotografie.

    Hier treffen we een man met een hond, een zeer gebruikelijke combinatie in vele landen. Hij was absoluut niet agressief, integendeel van aktief bedelen was nauwelijks sprake. Een werkelijk slaapverwekkende vertoning waar geen droog brood mee te verdienen viel.

    Als standpunt heb ik hier de overkant van de straat gekozen, omdat dit de meest rustige achtergrond gaf. Gewoon een kwestie van wachten tot zich een "gat" vormde in de stroom van voorbij wandelende mensen. Hier werd mijn wachten binnen een minuut beloond, maar in een andere stad (buiten België) ben ik in een dergelijke situatie wel eens met tussenpozen meer dag een dag bezig geweest, maar dat was dan ook een groepje 'allerte' (eufemistisch uitgedrukt) bedelaars.


    >> Reageer (0)
    03-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXXII
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Iemand fotograferen zonder dat het gezicht te zien is, kan nauwelijks leiden tot een boeiende foto. Hier heb ik dat echter wel gedaan om meerdere redenen.
    Allereerst uit respect. Hij had het zeker niet gewaardeerd als ik hem vol in het gezicht gefotografeerd zou heben. Bovendien had ik dan midden op de verkeersweg moeten gaan staan en dan was ik waarschijnlijk in de krant gekomen.

    Er is ook nog een technische reden: het licht dat op deze manier mooi valt op de pijpekrullen die chassidische joden tonen, omdat ze (o.a.) het haar voor hun oren niet mogen afknippen. Een en ander is gebaseerd op Lev. 19:27: "Je zult de hoeken van je hoofd niet rondom afscheren” . Volgens een Duitse rabbi uit de 19e eeuw vormen deze haarlokken, of pejes zoals deze joden zelf zeggen, een afscheiding tussen de grote en kleine hersenen.


    De laatste reden is een inhoudelijke, een interpretatie van het beeld. Op deze manier laat de foto voor mij het beste zien dat deze jood leeft in een wereld die wij nauwelijks kunnen zien en niet begrijpen wat zich daar allemaal afspeelt. Dat is ook de reden waarom ik gekozen heb voor een zeer smalle scherptediepte.


    >> Reageer (0)
    02-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXXI
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Dit keer is de lokatie een treinwagon van de NMBS. Ik ben op weg naar huis na een dag foto's maken en wil eigenlijk niets meer dan een maaltijd en een bed. Maar dan komt er een vrouw tegenover me zitten. Op de een of andere manier boeide ze me en wilde ik graag een foto maken. Maar ze zat recht tegenover me en zelfs kijken door het klapscherm was geen optie ant dan had ik het tafeltje tussen ons vol in beeld gekregen.


    Uiteindelijk wist ik niets beters te doen dan eerst de camera achteloos op het tafeltje tussen ons beiden neer te leggen. Vervolgens de nodige minuten gewacht en toen de camera "per ongeluk" meer haar kant op gedraaid. Omdat het in de coupé, in tegenstelling tot de tram, nogal stil was, zou ook het geluid van de sluiter al klinken als een kanonsschot. Wederom enkele minuten gewacht en wat achteloos uit het raam zitten staren, maar vanuit de ooghoeken haar wel in de gaten houdend. Me overigens realiserend dat zij hetzelfde kon doen. Je kunt immers veel zien zonder direct naar iets bepaalds te kijken. Tenslotte heb ik mij één keer met ondersteuning van een bescheiden hoestbui gewaagd aan het indrukken van de knop. Ze zat zó dichtbij, minder dan een liniaal lengte van de camera vandaan, dat ik het geen tweede keer aandurfde.


    Waarom niet gewoon gevraagd? Dat had zeker gekund. Bij een nee was er niets aan de hand geweest en had ik gewoon geen foto gemaakt. Bij een ja natuurlijk wel een of meer foto's gemaakt, maar nooit met de uitdrukking die ze nu op haar gezicht had. Mensen in beeld brengen zoals ze werkelijk zijn op dat moment, is soms een hele klus.
    De volgende keer krijgt u een foto te zien waarvan ik gezegd heb ik dat liever niet te doen, omdat op die manier de emotie van het gezicht verborgen blijft. Alles heeft echter een bedoeling. Het gaat immers niet om de camera, maar om de 20 centimeter die daarachter zit.


    >> Reageer (0)
    01-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXX
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Laat ik beginnen met een tweetal opmerkingen vooraf.
    Allereerst doet het me veel plezier dat een aantal mensen de moedige stap hebben gezet op het pad van de straat fotografie. Natuurlijk zijn de eerste pogingen soms moeizaam. Een kleine tip: probeer mensen liefst zó te fotograferen dat de eventuele emotie van het gezicht goed te zien is. En als dat niet meteen lukt: misschien een volgende keer wel. Oefening baart kunst.
    Ook kreeg ik vragen over portretrecht en privacy. Ik heb dat in de tweede aflevering al aangekaart, maar wil het nog wel eens heel kort en bondig herhalen: van vrijwel alle mensen die ik fotografeer heb ik geen flauw benul wie de persoon is. En echt wakker liggen van de m.i. achterhaalde privacywetgeving in België doe ik niet. Overigens heb ik ook al eerder vermeld dat ik mensen liever niet in een negatief beeld wil weergeven, maar juist recht probeer te doen aan wie ze op dat moment zijn.

    De foto hier is gemaakt achterin de tram van De Lijn waar enkele dames in een uitermate goede bui verkeerden, maar in hun enthousiasme me bijna de tram uit duwden. Een foto maken van degene die naast me stond zou vanwege de "mood" waarin ze verkeerde geen enkel probleem zijn. Ik heb het al vaker aangegeven: jonge mensen doen in veel gevallen volstrekt niet moeilijk als ze gefotograferd worden. De omstandigheden achter waren moeilijk. Op de camera zat de 85 mm lens en die heeft als kortste mogelijkheid om een scherpe foto te maken een afstand van minimaal 85 cm. Bovendien waren de lichtomstandigheden buitengewoon ongunstig. Met een lensopening van f/2 zat ik al op ISO 9000 en minder dan 1/200ste seconde vond ik niet verstandig in de heen en weer schuddende tram. Gewoon een foto maken door de zoeker was niet mogelijk omdat ik te dichtbij stond. Daarom hier het uitklapscherm gebruikt om de afstand tussen de camera en haar gezicht wat groter te maken. Ook in de afwerking was nog het nodige te doen en aan de korrel kunt u zien dat het een lastige klus was. Maar ze gaf me een stralende glimlach bij het maken van de foto en dat maakte weer veel goed.
    Het is niet zo dat het nu iedere aflevering moeilijker wordt, maar de volgende keer betreft het wel een foto die met klamme handen gemaakt is.


    >> Reageer (0)
    29-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXIX
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Op de manier zoals in de vorige keer beschreven, heb ik heel wat foto’s gemaakt. Maar om eerlijk te zijn: de eerste proefopnames waren van mensen die ik alleen op de rug keek terwijl ik veilig achterin de tram zat. Dat levert wel minder aardige foto’s op, maar is een goede oefening in het maken van foto’s zonder door het oculair te kjken. Bovendien kunnen meteen ook de technische instellingen van de camera nog eens extra gecontroleerd worden.

    Soms zijn er in tram of bus minder geschikte zitplaatsen beschikbaar. Dat is geen probleem, want we kunnen ook staand ongezien foto’s maken. Dit keer stond ik bij de uitgang en terwijl de deuren nog geopend waren nam ik met de camera gewoon hangend aan de riem om de nek vanaf buikhoogte een kiekje van de mensen die buiten druk in gesprek waren. Met een opname als deze is de keuze van tijdstip en standpunt wel heel beperkt. Maar het moge duidelijk zijn dat we met straatfotografie vele kanten op kunnen.


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXVIII
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Hier zitten we in een voertuig van De Lijn. Na de vorige keer hebben we gezien dat de groothoek heel geschikt is voor een dergelijke beperkte ruimte, maar liever niet met de camera voor het oog. De dames tegenover me zijn niet druk in gesprek. Dat zou beter geweest zijn voor de fotograaf, want dan is hun aandacht vooral op elkaar gericht.
    In een situatie als deze is een klapscherm bijzonder handig, want dan kun je goed zien wat je in beeld hebt. Met gebruik van het klapscherm zou ik bijvoorbeeld de hand linksonder beter in beeld hebben geplaatst.


    Het kan echter na enige oefening ook heel goed zonder, want de groothoek heeft een brede kijk op de zaak. Gewoon de camera aan de riem laten hangen. Als je zit, ligt de camera ongeveer op je schoot. De camera een beetje omhoog richten en vervolgens zo ongemerkt mogelijk de knop indrukken, al of niet ondersteund door een kuchje om het geluid te overstemmen. Maar bij de tram in een drukke straat is dat laatste zelden nodig.


    Terwijl de dames pal tegenover me dus niets in de gaten hebben, zit de meneer op de volgende rij met beangstelling in de gaten te houden wat ik aan het doen ben. Dat hoeft geen enkel probleem te zijn, maar het is wel verstandig om wat breder rond te kijken, want iemand die met een camera in de tram zit te "prutsen", zeker als het niet zo een klein pocketcameraatje is, valt als snel op. Dat mijn beide fotomodellen voor me dit niet in de gaten hadden, is een kwestie van zelf net zo verveeld rondkijken als zij, terwijl de camera achteloos op de schoot ligt. Hoe minder je opvalt, hoe beter.


    >> Reageer (0)
    28-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXVII
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Met de groothoek op de camera gaan we de trein, bus of tram in. Deze foto heb ik even uit mijn prullenbak gevist, alleen omdat ik hier beter wat zaken kan uitleggen.
    Ik had juist Nederland per trein verlaten en zat in een volkomen lege coupé. Dat veranderde toen in Essen een complete school binnenstapte en het gedaan was met de rust. In de ontstane heksenketel durfde ik het wel aan om de camera te voorschijn te halen en voor het oog te plaatsen. Gewoon even een snel kiekje om de technische instellingen te testen. Ook helemaal niet stiekum of zo. Dat zou met de knieën tegen elkaar ook een beetje lastig geweest zijn, alhoewel . . .

    De puber rechts doet nog een zwakke poging doet om buiten beeld te blijven. Zelfs de moderne jeugd heeft vaak weinig zicht op wat een camera en een bepaalde lens kan doen. Daarom was zijn moeite volkomen tevergeefs, want dankzij de groothoek kwam hij keurig in beeld.

    Zo laat deze foto de eerste leerpunten zien voor het fotograferen in een beperkte openbare ruimte. Ongemerkt fotograferen is bijna ondoenlijk als je de camera voor je oog plaatst. Het werken met een groothoek verdient de voorkeur, omdat je meestal dicht bij elkaar zit. En ook hier geldt: probeer dingen uit bij de jeugd, want die zal het maken van foto's sneller accepteren. Op een verhitte discussie over een gemaakte foto in trein of tram zit immers niemand te wachten.


    >> Reageer (0)
    27-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXVI
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Hier hebt u nog een voorbeeld hoe gebruik te maken van een collegafotograaf om uw schroom te overwinnen bij het maken van foto's op de openbare weg van wildvreemde mensen. In het begin van de reeks heb ik u geattendeerd op het in beeld brengen van een groepje mensen door min of meer naast de fotograaf te gaan staan. Maar toen werkten we met een telelens. Hier echter zou dat heel storend werken vanwege de groothoek op de camera. Want om het groepje goed in beeld te brengen zou ik feitelijk vóór mijn collega moeten gaan staan en dat is buitengewoon onbeleefd. Daarom heb ik in dit geval de collega meegefotografeerd. Op deze manier ontstaat er een overzicht van het hele straatgebeuren.

    Na deze eenvoudige vormen van straatfotografie, maken we de volgende keren even een klein uitstapje naar een vorm van straatfotografie die meer durf vraagt. Houd wel de groothoek bij de hand, want die blijft voorlopig nog even het meest geschikt. En haal vast diep adem als u mee gaat doen.


    >> Reageer (0)
    26-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXV
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Inmiddels heb ik u al een aantal tips kunnen geven van situaties die zich goed lenen tot het eerste voorzichtige begin van straatfotografie. Mocht u nog steeds twijfelen of u het aandurft om zomaar een vreemde persoon op straat te fotograferen, dan kunt u proberen een collega in beeld te nemen. Mensen die zelf fotograferen, zeker als het er wat “professioneler” uit ziet, vinden het over het algemeen niet erg als ze zelf ook gefotografeerd worden.
    Nu zijn foto’s van mensen met een camera voor hun gezicht niet altijd de meest interessante plaatjes. Maar wat houdt u tegen om even te wachten tot hij klaar is met de opname, de camera laat zakken en dan juist op dát moment een foto te maken?
    In dit geval was het oog dat we zien, dermate opvallend, dat ik daar niet op gewacht hebt. Overigens is dit niet het oog waarmee de foto bepaald wordt. Hij maakt immers een foto in staand formaat waarbij we aankijken tegen de onderkant van de camera. Het oculair zit dus voor zijn linkeroog (dat we niet zien). Maar voor de snelle kijker van deze foto is net of hij met dit zichtbare oog de foto maakt.


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXIV
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Straatfotografie gaat gepaard met zien en vol vertrouwen durven. Dat zien is natuurlijk van toepassing op iedere vorm van fotografie. Het is geen kunst om iets moois te fotograferen. Het indrukken van een knop is voldoende. Zo ontstaan duizenden herinneringen aan de mooiste vakantieplekjes, maar ook bloemen, bijtjes en zelfs grafiti.

    Voor mij gaat fotografie verder, althans dat probeer ik. Fotografie is dan eerder het fotograferen van gewone dingen, maar dan op een mooie of boeiende manier vastgelegd. Straatfotografie leent zich daar overigens minder goed voor, omdat in veel gevallen de tijd of omstandigheden ontbreken om tot een uitgebalanceerd beeld te komen. Dat “zien” echter blijft.
    Hier kwam ik midden in de drukte van het stadsplein op dit beeld: een vrouw die zoveel mogelijk beschermd tegen de koud de ogen sluit voor alles om zich heen. Geen idee wat haar gedachten waren, maar juist daarom laat het zoveel ruimte aan de eigen fantasie. Voor mij een ietwat somber beeld dat ik middels een lichte desaturatie nog wat verder heb willen benadrukken.
    Achteraf was de foto mogelijk beter geweest als ik ook de drukte van de voorbijlopende mensen mee had genomen in het beeld. Maar dan had ik eerst van lens moeten wisselen, want de hier gebruikte 420mm leent zich daar allerminst voor. Het is het dilemma als je net de verkeerde lens op je camera hebt zitten: wisselen met het risico dat het moment dan weg is, of snel reagerend proberen er het beste van te maken. Mensen met een grote zoom zijn hier duidelijk in het voordeel.


    >> Reageer (0)
    24-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Straatfotografie XXIII
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Van Brussel gaat we terug naar Gent, dat tijdens de twee weken in Vlaanderen mijn uitvalsbasis was. Als het zonnetje maar een klein beetje doorbreekt, ook al is het nog redelijk koud, laten de eerste studenten zich zien aan de Graslei. En als er ergens een mooie plek is om te oefenen met straatfotografie, dan is het wel op plaatsen waar veel studenten van de zon zitten genieten. Als ervaren gebruikers van Iphones en Samsungs zijn ze gewend aan selfies en andere manieren van fotograferen of filmen. U hoeft over het algemeen absoluut niet bang te zijn van vervelende reacties.
    Zelfs als je met een groothoek vanaf straatniveau bijna onder de knieën door fotografeert, kijkt men niet op van de fotograaf. Onopvallend is anders, maar het hindert hen niet. In dit soort situaties laat ik vaak de foto even zien en maak een kort praatje. Dat is wel zo vriendelijk.


    >> Reageer (0)


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!