Het voordeel van het werken met een telelens is, dat je mensen van wat grotere afstand kunt fotograferen. Het nadeel is natuurlijk dat je meer opvalt met een grote lens voor je gezicht. Alhoewel ik schat dat in minstens 80% van de gevallen mensen niet eens gemerkt hebben dat er een foto van hen gemaakt is, komt het natuurlijk ook voor dat iemand het wel ziet.
Nu hoeft het voor mij geen probleem te zijn dat iemand in de lens kijkt, maar je wilt toch ook niet al te opzichtig één enkel iemand gaan fotograferen, want dan komen er al snel vragen; voor wie fotografeert u, wat doet u met die foto, enz. Overigens is dat geen probleem. Ik geef mijn kaartje, leg uit dat ze de foto per e-mail kunnen ontvangen en vertel dat het puur hobbyisme is met hoogstens een plaatje op een site voor fotografen.

Ik heb echter nog een kleine truc ontdekt die goed blijkt te werken. De mevrouw in beeld ziet de camera op zich gericht. Ze weet echter op die afstand niet zeker of ik haar precies bedoel. (Ik kom daar een andere keer nader op terug). Als ik nu de foto neem en vervolgens op het schermpje van de camera ga kijken of de foto gelukt is, versterk ik haar indruk dat er een foto gemaakt is. Dus druk ik wel af, maar blijf door de camera kijken, net of ik sta te wachten op iemand die achter haar loopt, tot het moment dat ze mij voorbij gelopen is. Pas dan haal ik de camera van mijn gezicht vandaan. Hoe minder je opvalt, hoe gemakkelijker straatfotografie wordt.