Ook straatfotografie kent zo zijn verrassingen. Hier liep ik aan het einde van een lange dag rond in de hal van station St. Pieters te Gent. Op de camera zat, omdat het al donker begin te worden, de lichtgevoelige 50 mm. Dat is wel een mooie lens, maar minder geschikt om mensen van dichtbij onopvallend te benaderen. De camera hing op buikhoogte en om toch nog enige kans op scherpe foto’s te hebben, was het diafragma flink dichtgedraaid.
Op deze manier liep ik naar een man aan de rand van de hal en maakte daar onopgemerkt de eerste opname van het groepje waarin hij zich bevond. Maar toen ik dichterbij kwam, zag de jongen naast hem me de foto maken. Hij reageerde meteen enthousiast en de oudere man een beetje verbaasd van ‘wat overkomt me nu?’ [foto 2]

Op dat moment was de situatie niet meer mogelijk problematisch, maar juist aangenaam. Ik heb toen tijdens de conversatie met de groep de 50mm lens gewisseld voor de groothoek, omdat deze meer geschikt is om mensen van heel dichtbij te fotograferen. [foto 3] En uiteindelijk nog een portretje gewaagd van de persoon om wie het me allemaal begonnen was. [foto4]

Bij het verlaten van de stationshal kwam ik weer een deel van de groep tegen die me zeer hartelijk uitzwaaiden. De spanning van de candid opname in het begin was een buitengewone prettige ontmoeting geworden.