Luik wordt verlaten en ingeruild voor het Vossenplein te Brussel. Ik kom graag op dergelijke markten. Misschien is het jeugdsentiment naar het Waterlooplein te Amsterdam waar ik als klein jongetje wel eens naar toe ging.
Ik had het geluk dat ik zeer deskundige begeleiding kreeg van Zaika en haar man. En ik had het ongeluk dat iedere regel om niet op te vallen bij straatfotografie getart werd. En opvallen is niet zo handig als je foto's wilt maken op het Vossenplein.

Om te beginnen staken we alledrie ongeveer een flinke kop uit boven de gemiddelde bevolking van het plein. Bovendien droeg ik een zeer opvallend rood jack en een enorme rugzak. We hadden net zo goed met zwaailicht en loeiende sirene naar het plein kunnen gaan. Ik had al gehoord dat de mensen op het plein niet erg gesteld waren op fotografen en de kans om onopvallend foto's te maken was nu wel heel erg klein geworden.

Ik ging de markt op met de groothoeklens op de camera. Het waarom zal in het vervolg wel duidelijk worden. Mijn eerste opname was in een rustig hoekje van de markt. Ik gebruikte de eerder beschreven de truc van het opklapscherm. Met de groothoek was ik zogenaamd wat beeldjes aan het fotograferen. Maar door de groothoek kwam er natuurlijk veel meer op te staan, waaronder de mevrouw die de beeldjes verkocht. Maar zelfs het fotograferen van beeldjes wordt niet geapprecieerd en je ziet de hand van de mevrouw al omhoog gaan om mij duidelijk te maken weg te gaan met die camera. Helaas voor haar ben ik nogal onhandig met de camera en had de knop al ingedrukt. Dat was de eerste foto en als ik bij de eerste al gesnapt werd, zou dit ook wel eens mijn laatste foto van het Vossenplein kunnen zijn. Daarvoor was ik echter niet gekomen. Tijd om over te gaan naar plan B.
Dat ziet u, als alles tenminste goed gaat, in de volgende aflevering.