Straatfotografie gaat gepaard met zien en vol vertrouwen durven. Dat zien is natuurlijk van toepassing op iedere vorm van fotografie. Het is geen kunst om iets moois te fotograferen. Het indrukken van een knop is voldoende. Zo ontstaan duizenden herinneringen aan de mooiste vakantieplekjes, maar ook bloemen, bijtjes en zelfs grafiti.
Voor mij gaat fotografie verder, althans dat probeer ik. Fotografie is dan eerder het fotograferen van gewone dingen, maar dan op een mooie of boeiende manier vastgelegd. Straatfotografie leent zich daar overigens minder goed voor, omdat in veel gevallen de tijd of omstandigheden ontbreken om tot een uitgebalanceerd beeld te komen. Dat “zien” echter blijft. Hier kwam ik midden in de drukte van het stadsplein op dit beeld: een vrouw die zoveel mogelijk beschermd tegen de koud de ogen sluit voor alles om zich heen. Geen idee wat haar gedachten waren, maar juist daarom laat het zoveel ruimte aan de eigen fantasie. Voor mij een ietwat somber beeld dat ik middels een lichte desaturatie nog wat verder heb willen benadrukken. Achteraf was de foto mogelijk beter geweest als ik ook de drukte van de voorbijlopende mensen mee had genomen in het beeld. Maar dan had ik eerst van lens moeten wisselen, want de hier gebruikte 420mm leent zich daar allerminst voor. Het is het dilemma als je net de verkeerde lens op je camera hebt zitten: wisselen met het risico dat het moment dan weg is, of snel reagerend proberen er het beste van te maken. Mensen met een grote zoom zijn hier duidelijk in het voordeel.
|