Ze vielen me al op toen ik begon aan de lange oversteek van het immens grote plein bij de kerk. Ofschoon ik de tele bij me had, moest ik toch nog vele meters lopen voor ze voldoende vullend in beeld kwamen. Vervolgens wachten tot er geen fietsende of lopende mensen voor of achter hen voorbij kwamen. Tijdens dat wachten heb ik inspannend gekeken naar de kerk, terwijl mijn aandacht vanuit de ooghoeken ging naar de mannen op de bank.
Waarom maak ik nu zo een foto? In feite stelt het fotografisch bitter weinig voor. Toch houdt het mijn aandacht vast. Kennelijk zijn ze in gesprek met elkaar. Maar waarom ga je dan zover van elkaar op de punt van de bank zitten? Waren er misschien eerder mensen opgestapt op de bank waardoor de middenruimte vrij kwam? Waren de vrouwen mogelijk binnen in de winkel even wat boodschappen aan het doen? Ik heb geen idee. Het viel me gewoon op.
Straatfotografie heeft vaak geen concrete bedoeling vooraf. Je loopt rond door de stad en noteert in je hoofd dingen die je opvallen en je de moeite van een foto waard vindt. En dat kan van alles zijn, mits het maar met mensen te maken heeft. Kuieren met de camera noem ik het wel eens.
|