Kon ik bij de vorige opname op mijn gemak een goed moment afwachten, hier moest ik in het voorbijlopen heel snel handelen. De camera met groothoek zat op buikhoogte en tijdens het passeren drukte ik af. Dat hij juist op dat moment een hoestbui kreeg, was alleen maar in mijn voordeel, want zo werd de klik van de camera overstemd door zijn gekuch.
Bij een opname als deze valt er weinig te regelen aan de compositie. Het is proberen zo dicht mogelijk naderbij komen, de camera zo goed en zo kwaad als mogelijk een beetje recht houden en hopen dat je niet net een halve tel te vroeg of te laat hebt ingedrukt. Maar oefening baart kunst, ook hier.
De rest is afwerking. Foto beter rechtzetten en nog wat verder bijschaven. Maar dat zijn voeten er niet opstaan kon ik ook achteraf niet meer corrigeren. Ik blijf nu eenmaal een beetje onhandig. Echt storend vond ik het niet. U wellicht wel.