Wandelen doe ik heel graag, maar mijn echte passie is toch het fietsen. Gisteren maakte ik weer 'n mooie rit. Maar je kunt nu natuurlijk niet alle dagen gaan fietsen, de wasmachine zou nogal haar werk hebben. Er zijn uiteraard anderen, enkelen van mijn vrienden, die fietsen omzeggens dagelijks. Ze wonen dan wel op 'n appartement of hebben geen tuin waar er altijd werk in is.
Vandaag heb ik dus gewandeld, van Maastricht station tot thuis. Ik koos ervoor om met 'n relatief aangename temperatuur buiten te bewegen. Ik nam bus 45 tot aan het station van Maastricht. Daar wandelde ik eerst doorheen de wijk Wyck. Die wijk is sinds 'n aantal jaren in opmars. Vroeger kwam de modale winkelier niet verder dan de Maas. Maar in Wyck zijn er nu meer en meer winkeltjes en horecazaken.
Op de Sint-Servaasbrug is het altijd druk. Daar ben ik toch even blijven stilstaan om wat foto's te nemen. Je kunt honderd keer naar Maastricht gaan en je hebt honderd keer andere foto's, tenzij die mooie muurschildering, die past altijd in het plaatje. Aan het Bassin verblijft er 'n kunstenaarscollectief. We zijn er ooit eens binnen geweest om hun werken te bewonderen. Mogelijk worden al die gebouwen afgebroken voor 'n nieuw woonproject.
Verderop zie je nog de oude wallen van Maastricht. Terugkeren deed ik via de Bosscherweg met rechts aan de overkant van de Maas, de kerk van Borgharen. En bloemen zie je nu overal, ook in het Uilenstraatje in Lanaken.
En dat weer vandaag, .... in Maastricht heb ik letterlijk twee druppelen regen gevoeld, terwijl het juist vóór de grens met Smeermaas redelijk vochtig was. In Smeermaas stond er zelfs water op de wegen terwijl het korter naar Lanaken toe, weer nauwelijks nat geworden was. Deze namiddag blijf ik binnen, mijn app geeft aan dat het nu 31° is. Veel drinken is de boodschap.
De dag bestaat meestal uit twee delen, één deel om te werken, het andere deel voor de ontspanning. Die regel werd ook vandaag toegepast, in de voormiddag ben ik weer eens het gevecht met het onkruid aangegaan, in de namiddag ben ik gaan fietsen.
Het doel van vandaag was de gemeente Voeren met zijn verschillende dorpen. Als ik nu de rit bekijk die ik heb afgelegd, dan ben ik meermaals de grens gepasseerd. Vertrokken in Vlaanderen, dan Wallonië, weer in Vlaanderen (Moelingen), vervolgens 'n stukje Nederland, weer in Vlaanderen (de dorpen van Voeren), Nederlands-Limburg om uiteindelijk weer in Vlaanderen (Lanaken) toe te komen. Moeite hoef je er niet voor te doen, het fietsroutenetwerk leid je doorheen elk dorp.
Ik vertrok aan de brug van Briegden om zoals afgelopen vrijdag met Hubert, te fietsen langs het kanaal tot aan de sluis van Lanaye. Vervolgens naast de Maas tot in Moelingen. Iets verderop kom je dan door het gehucht Withuis. Het behoort tot de gemeente Eijsden-Margraten en telt +/- 65 inwoners. Je bent uiteraard rap doorheen dat gehucht om dan aan de Sint-Jozefkapel toe te komen op grondgebied van 's-Gravenvoeren.
Naar Sint-Martensvoeren fietsen, was 'n rit met hindernissen. Vlakbij het centrum was de hele straat opgebroken zodat ik veiligheidshalve te voet verder gegaan ben. Je kon wel fietsen, maar de losse stenen op de straat leken mij te scherp voor mijn dunne bandjes. Bijzonder aan die straat is dat ze blijkbaar de naam "Einde" heeft. Eenmaal Sint-Martensvoeren buiten heb je de 1ste klim met naam, de Côte de Veurs, 1,9 km. lang met 'n max. stijging van 7%.
Eenmaal boven ben je in het dorp Remersdaal. Rechts heb je mooie vergezichten. De kerkdeur stond open en ik hoopte wat foto's te maken in de kerk. Helaas, de glazen binnendeuren waren gesloten. Maar de foto is toch enigzins gelukt. De Sint-Heribertuskerk is trouwens gebouwd tussen 1876 en 1879. Het volgende dorp is Teuven, daar wilde ik mijn pauze nemen aan dat voormalig schooltje. Maar de dienst werd daar uitgeoefend door Engelse studenten die blijkbaar geen woord Nederlands verstonden. Uiteindelijk is er 'n Vlaamse medewerker naar mij toegekomen die mij kon vertellen dat er geen vlaai voorhanden was. Iets anders kleins om te eten was er ook niet, ik ben dan maar verder gefietst.
En die vlaai vond ik juist over de grens in Slenaken. Ik had de keuze uit verschillende fruitvlaaien. En die extra energie was nodig want juist om de hoek ligt de Schilberg, 1 km. lang met 'n max. stijging van 16%, 'n kuitenbijter dus. Nadien volgde nog de Kalleberg in Libeek, 'n buurtschap bij Sint-Geertruid. Die laatste helling is maar kort, 500 meter met 'n max. stijging van 9%.Terugkeren deed ik via Rothem en Maastricht. In Smeermaas koos ik uiteindelijk nog voor de lus doorheen Neerharen, hiermede kreeg ik toch 82 km. op de teller.
Het was vandaag nog goed doenbaar om te fietsen, de volgende dagen zal het puffen en zweten zijn en vooral binnen blijven.
Mijn wandeling van deze voormiddag had twee doelen, naar de flappentap gaan - ik had nog eens briefjesgeld nodig - en mijn bestelling gaan afhalen bij de bakker. Uiteraard maakt deze wandelaar nog 'n ommetje om die doelen te bereiken.
Ik vertrok via het Molenweideplein om dan maar direct dat geld op zak te hebben. Daarna wandelde ik doorheen de Brouwerij van Aubelstraat. De naam refereert naar de Brouwerij die er was op de Stationsstraat. Ze werd er gebouwd in 1859. Vervolgens bleef ik eens te meer stilstaan aan die mooie boom aan het college.
Via het fietspad richting Gellik, kwam ik daarna op de Kounterstraat. Daar had ik mijn eerste serieuze oponthoud. Vriend Gilbert passeerde daar ook en 'n babbel duurt al direct langer dan je denkt. Het had nog erger kunnen zijn, tijdens onze babbel kwamen ook de gebroeders Marc en Patrick langs, oud-volleybalvrienden.
Terugkeren deed ik via de Kiewithstraat en het onverharde pad naar de Smeetsstraat. En dan op de Bremstraat, 'n tweede babbel, nu met Wilfried, evenzeer 'n oud-volleybalvriend. Even later kwam ik dan toe bij onze bakker. De dame die nà mij binnenkwam, was al direct in paniek, geen taart meer ...????? Nee, alles uitverkocht. Daarom bestel ik meestal op voorhand hetgeen ik op zondag nodig heb.
Mijn laatste foto herinnert mij aan 'n fietsvijfdaagse, al 'n aantal jaren terug. Ik was toen vergezeld door Hubert, Michel, Patrick en Eric. Wij logeerden in Brugge en waren op weg naar Zeeland.
Morgen voormiddag is het weer de handen uit de mouwen steken, het onkruid gaat niet vanzelf weg. Misschien dat ik in de namiddag ga fietsen.
Stil zitten, dat is aan mij niet besteed. Ik moet altijd iets te doen hebben, zoniet word ik onrustig. In de voormiddag heb ik wat werkjes binnen in huis opgeknapt, in de namiddag waren de benen aan het kriebelen om toch maar 'n fietstochtje te maken. Ik heb het vrij simpel gehouden, de stadsfiets en niet al te ver.
Het doel was om in Uikhoven de Maas over te steken met het veer. Ik vertrok via Neerharen en Herbricht. Daar zag ik al het drukke verkeer op de Maas. Het is nu fijn kajakken op de Maas, het is er de ideale temperatuur voor. Ook in het dorp verderop, in Uikhoven, was er op de Maas één en al bedrijvigheid.
Het veer in Uikhoven zat telkens goed vol, zowel de aankomende boot als de vertrekkende. Aan de overkant, in Geulle, ging ik rechtsaf, richting Itteren en Borgharen. Aan de Mariakapel ben ik even gestopt om mijn schaarse mondvoorraad binnen te smikkelen. Aan de Maas in Borgharen liep 'n kudde paarden te grazen, ik schat dat ze met 'n dertigtal waren.
Terugkeren deed ik zoals zo dikwijls via de Noorderbrug. Morgen wordt er gewandeld en volgende week zal het nog te bekijken vallen hoe ik me sportief zal bezig houden.
Mijn route naar Val Dieu lag vanmorgen klaar, het was enkel nog wachten of Hubert al dan niet kon meegaan. Zo niet, dan stonden mij verschillende hellingen op te wachten, ik had er nog eens zin in. Zo ja, dan zou het 'n aangepaste route worden, eentje die doenbaar was voor Hubert. Rond het middaguur kwam het verlossende bericht dat mijn vriend van de partij was.
Maar eerst deze morgen, ... wat je al niet ziet op straat. Bij terugkeer van de bakker zag ik 'n rat onbeweeglijk stil op de stoep zitten (noemen ze dat muisstil of ratstil ???). Hoe ook, het beestje leefde blijkbaar nog. Het was toch maar 'n raar zicht.
Om 13u00 zijn we beiden vertrokken. Eerst in Briegden de brug over, vervolgens langs het Albertkanaal naar Kanne - Lanaye en Lixhe om in Moelingen de brug over te steken naar Voeren. In het dorp Moelingen zelf zijn we even blijven stilstaan bij het monument van oa. Marcel Kerff. Hij was profrenner tussen 1896 en 1904 en behaalde in 1903 de 6de plaats in de Tour de France. Hij werd tijdens WO I door de Duitsers vermoord in zijn woonplaats.
Eens Voeren buiten, kwamen we toe in Warsage. Daar loopt het al wat op zodat ik even tijd had om boven 'n foto te maken van de omgeving. En dan kwam het doel van onze trip in zicht, Val Dieu. De Abdij ligt in feite in de deelgemeente Saint-Jean-Sart (of Sint-Jansrade op zijn Vlaams). Het dorpje telt +/- 500 inwoners. In de Abdij hebben wij genoten van 'n pauze met rijstevlaai.
Om terug te keren kozen wij voor de route Dalhem - Visé. In Bombaye, deelgemeente van Dalhem staat die prachtige kapel van het Heilig Kruis. Ze is gebouwd in de 2de helft van de 15de eeuw en ze werd in 1936 geklasseerd als Historisch erfgoed. Voor Bombaye bestaat er ook 'n Vlaamse naam: Bolbeek.
In Visé zelf had Hubert nog wat vloeibare suikers nodig, zodoende zijn we daar even gestopt bij de Pam Pam. Zelf heb ik er gezondigd. Normaal drink ik onderweg geen alcohol, maar vandaag liet ik mijn biertje toch lekker smaken. Thuis in Lanaken kon ik derhalve rechtstreeks naar huis. Uiteindelijk hebben we toch nog heel wat hoogtemeters overbrugt. En voor Hubert was het 'n goede training met het oog op ons fietsverlof in de Westhoek.
Nu even mijn verslag afwerken en dan kan ik de zetel inkruipen met mijn leesboek en ondertussen luisteren naar hetgeen mijn huisgenote vandaag allemaal heeft meegemaakt. En ook dit nog, 'n goede waarnemer heeft zeker ontdekt dat ik vandaag de kaap van 5.000 fietsmms. overschreden heb.
Eigenlijk heb ik vandaag niet zo heel veel te melden. De verfwerken zijn achter de rug en nadien heb ik nog wat in de tuin gewerkt. De kamers grondig reinigen, dat is voor morgen.
Gezien ik vandaag mijn koersfiets diende terug te halen bij de hersteller in Gellik, heb ik rond 16u20 'n korte wandeling tot ginder gemaakt, zij het dat ik toch 'n kleine lus gemaakt heb doorheen het gehucht Berenbroek. Ik wandelde gewoon via de Pastoorslindestraat, de Kiewithdreef en de Dorpsstraat naar de Hoefaertweg. Halverwege die straat, kun je links afslaan en de rode wandelroute volgen. Uiteindelijk kom je dan uit op de Gellikerweg en iets verderop had Patrick mijn fiets grondig gereinigd, 'n nieuwe achterband gelegd en de remmen vervangen. Ik merkte het direct bij het terug naar huis rijden, ik hoefde maar heel even aan mijn remmen te komen om direct stil te staan. Effe voorzichtig zijn dus.
Normaal gezien ga ik morgen fietsen. Mijn traject moet ik nog bekijken, het zal van de goesting afhangen.
Het was weer 'n goed gevulde dag. Eerst naar de bakker en daarna trok ik mijn werkkledij aan. Ik ben begonnen met al mijn ramen op te schuren op de 2de verdieping. Daarna alles reinigen om vervolgens 'n eerste laag verf aan te brengen. Morgen volgt de 2de laag. Daarna kunnen wij er weer even tegen. Hetgeen dan nog in de pot zit, ga ik uitsmeren op onze staldeuren, zo hebben die ook 'n 2de laag gehad.
Maar eens die verfklus erop zat, kon deze senior zich niet meer houden, gezonde lucht was de betrachting. Ik koos vandaag nog eens voor het Belvédèrepad tussen de bruggen van Briegden en Veldwezelt.
Dat pad begint juist achter de brug van Briegden, even naar links en dan steil rechts omhoog. Je komt dan in 'n oase van rust. Niks dan weilanden, paarden, koeien en geitjes. In de verte zie je links het industrieterrein en rechts zie je de kerk van Veldwezelt. Het is weliswaar wandelen doorheen het gras, maar het pad was droog en vroeg dus geen inspanning van de wandelaar.
Aan de brug van Veldwezelt ging ik linksaf, voorbij het bakstenenbedrijf Wienerberger. Het aantal op voorraad liggende stenen is onmetelijk groot, het moeten er miljoenen zijn. En toch wordt er dagelijks 'n verse lading geproduceerd. Er zijn dus nog veel bouwlustigen.
Terugkeren deed ik gewoon langs het kanaal, doorheen het centrum van Lanaken en tot slot naar huis. Mijn verslag ben ik nu aan het maken met geopende ramen, de boel moet natuurlijk droog zijn eer ze terug dicht kunnen. Maar dat zal binnen 'n uurtje wel lukken.
Morgen dus nog 'n verfdag en tegen de avond kan ik mijn fiets gaan terughalen die voor groot onderhoud binnen gebracht werd.
Nee dus, ik heb geen hinder ondervonden van die zéér snelle fietstocht van gisteren, meer zelfs, ik was al vroeg uit de veren omdat ik om 8u00 bij de kapper verwacht werd.
Daarna hebben we 'n item van ons to-dolijstje afgevinkt. Het zit namelijk zo, als ik niet in de buurt ben, dan gaan de deksels van de glazen potten maar moeilijk open. Mijn wettige echtgenote begint ook de ouderdom te voelen, zeker als het aankomt op "kracht zetten". Een potopener zou dus 'n ideale aanvulling zijn bij ons keukengerief. Nu kennen wij in Maastricht 'n winkel waar ze potten, pannen en keukenmateriaal verkopen, wij dus op hoop van zegen daarheen. Maar we kregen nul op het rekest, die dingen zijn blijkbaar zo populair dat ze uitverkocht waren. Gelukkig kon de winkeldame achterhalen dat ze wel nog te krijgen zijn op hun webshop. De bestelling ligt klaar.
En als je in Maastricht bent, dan kan 'n etentje in de stad niet ontbreken. Dat deden we op het Onze-Lieve-Vrouweplein. Natuurlijk zijn we ook weer inspiratie gaan opdoen in de Boekenkerk, ik heb toch weer 'n aantal boeken gezien die ik wil lezen. Hopelijk hebben ze die in onze plaatselijke bibliotheek.
Eens terug thuis was het tijd om wat werkkledij aan te trekken om mijn fiets te reinigen. Die fiets wilde ik vandaag bij mijn fietsenhersteller binnenbrengen voor 'n groot onderhoud. Ik ben de man niet om daar met 'n vuile fiets aan te komen, 'n beetje respect voor 'n stielman is wel gepast.
Vanuit Gellik wandelde ik dus later terug naar huis. Ik nam eerst dat veldwegje op de rode route om vervolgens op het fietspad langs het Albertkanaal, links af te slaan. Vanuit dat standpunt, heb je 'n mooi zicht op de kerk van Gellik. En die paarden, .... ik heb er zeker - zonder te overdrijven - op die 5 km. wandelen, 'n twintigtal zien lopen. Gellik is echt 'n paardendorp.
Nadien volgden nog de Kounterstraat en de Sportoase en thuis, ... daar kon ik direct aanschuiven voor het avondmaal.
Morgen is het weer werken-dag. Nu zijn de ramen op de 2de verdieping aan de beurt. Ik had gehoopt dat ik ze nog 'n jaar kon overslaan, maar vooral de onderste randen hebben toch 'n verfbeurt nodig. Dan maar gelijk het hele raam, en zo zijn er vijf. En dat laatste, ... er mag al eens gelachen worden ...
Sinds 2020 hou ik nauwgezet al mijn wandel- en fietstochten bij in 'n excel-bestand. Zo zag ik vandaag na mijn fietstocht, dat ik ondanks de felle wind, mijn snelste fietstocht gereden heb sinds het begin van mijn waarnemingen, toch als ik de gelijkaardige afstanden bekijk. Ik ben ooit één keer iets sneller geweest, maar dat was toen 'n afstand van 75 km. terwijl het vandaag 94,5 kms. waren. Ik had dus vandaag superbenen.
Had dat nu de maken met de mens zelf of met datgene wat ze mij in Heppeneert hebben voorgeschoteld ....??? Ik denk het eerste en de juiste planning van mijn tocht. Ik had uiteraard gezien dat ik te maken ging hebben met 4 bfr. wind. Ik fietste dus met de wind in de rug naar Heppeneert om vervolgens via het Kolenspoor - en beschut voor de wind in het bos - terug te keren.
Ik vertrok via het Heilig Hartkapelletje in Herbricht, gebouwd in 1918. Het was het eerste van 'n zevental kapelletjes die ik onderweg zag. Vervolgens fietste ik langs de oorlogstank in Kotem. Vandaag bleef ik lang fietsen langsheen de Zuid-Willemsvaart om pas in Dilsen rechts af te slaan. Dat stuk langs de Oude Maas, is een der betere routes om te fietsen.
Eens aan de Maas zelf, ging ik linksaf naar Heppeneert. Ik had op dat moment 38 km. op de teller. Maar wetende dat de eerstvolgende kms. horeca-loos zouden zijn, ben ik daar veiligheidhalve gestopt in het Hepperhuys. Deze mens had verse brandstof nodig en zeg nu zelf, tegen 'n bosbessenvlaai kun je niet nee zeggen. Dat was jááááren geleden dat ik zulke lekkernij nog achter de kiezen heb gehad. De Sint-Gertrudiskerk van Heppeneert dateert van 1886.
Eens Heppeneert buiten, kon ik aan de terugweg beginnen, nu met de wind op kop. Maar door terug te fietsen over het voormalige Kolenspoor tussen Maaseik en As - nu fietssnelweg F751 - ben je door de vele bomen, beschut voor de wind. Je kunt daar dan ook je snelheid behouden. In As, ben ik rechts afgeslaan, richting Wiesmesmeer, ook 'n passage doorheen het bos.
Tot daar had ik mijn route ongeveer gepland, daarna was het effe op het gevoel verder fietsen. Mijn biertje stond nog op mijn to-dolijstje en daar zijn veel mogelijkheden voor. Ik koos vandaag de Kanaalbar in Eigenbilzen. Hiervoor fietste ik eerst doorheen Zutendaal om dan toe te komen aan het Albertkanaal. Het was daar gezellig druk, ik was er zeker niet alleen. Tot slot koos ik voor mijn laatste kms. 'n tocht doorheen Gellik - Veldwezelt - Maastricht om tenslotte via de sluis in Neerharen terug naar huis te fietsen.
Zo mensen, weer 'n hele onderneming vandaag, hopelijk breekt mij die snelheid morgen niet zuur op. Maar ik denk het niet, ik ben nooit in het rood gegaan, de conditie is dus goed. Morgen gaat de fiets voor 'n groot nazicht naar de fietshersteller, dit met het oog op ons wandel- en fietsverlof in de Westhoek binnen veertien dagen.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Er zijn uiteraard anderen, enkelen van mijn vrienden, die fietsen omzeggens dagelijks. Ze wonen dan wel op 'n appartement of hebben geen tuin waar er altijd werk in is. 
Aan het Bassin verblijft er 'n kunstenaarscollectief. We zijn er ooit eens binnen geweest om hun werken te bewonderen. Mogelijk worden al die gebouwen afgebroken voor 'n nieuw woonproject. 
Bijzonder aan die straat is dat ze blijkbaar de naam "Einde" heeft. Eenmaal Sint-Martensvoeren buiten heb je de 1ste klim met naam, de Côte de Veurs, 1,9 km. lang met 'n max. stijging van 7%. 
Ik ben Eddy Meuris