Na gedane arbeid is het goed sporten. Alhoewel, het woord sporten is misschien wat hoog gegrepen ondanks dat ik toch 'n wandeling van 12 km. gemaakt heb. Het was veeleer 'n rustige wandeling, deels doorheen het bos, deels door het centrum van Gellik. De arbeid begon al vrij vroeg deze voormiddag. Met ons twee hebben we een onzer stallen eens uitgekuist. Wat weg kon of niet meer gebruikt wordt, zit nu in zakken in afwachting van wegvoering naar het containerpark. Een deel zit al in de restcontainer en wordt volgende week opgehaald. Je staat verstomd wat 'n mens doorheen de jaren allemaal bewaard heeft.
Daarna kon ik gaan wandelen. Ik vertrok langs de school in Sparrendal, meer bepaald langs de fietsenparking van de studenten. Ik ben even begonnen met het tellen van de fatbikes, maar daar was geen tellen aan, zoveel waren er. Maar goed, de bedoeling was om het bos in te trekken, en dat heb ik dus gedaan. De herfstkleuren zijn al goed zichtbaar en paarden, ... jullie kennen mij, aan de bosrand maakte ik 'n foto.
Op de Zilverdennenlaan in Gellik kwam ik terug in de bewoonde wereld. En aan de kerk zag ik dat mooie bord met 'n interessante gezegde: "geef kinderen 'n eigen ik, geen tweede jij". En omdat ik er toch was, ben ik eens rondom de kerk gewandeld. Vervolgens ging ik naar de Wijerdijk, de brug over naar de Louis Paul Boonweg. De bloemen op de brug nodigen altijd uit tot 'n foto.
Terugkeren deed ik via de Comm. Giddelostraat en het Albertkanaal. Bijna thuis in het Uilenstraatje, was het weer even spelen met de zon. Was het vandaag de - voorlopig - laatste mooie dag??? We zien wel wat er op ons afkomt. Ik zag toch al op het weerbericht dat volgende dinsdag 'n zonnige dag zou worden. Een fietsdag?? Seffens misschien kijken hoe KRC Genk het er vanaf brengt tegen Ferencvaros.
De conditie was vandaag al 'n stuk beter dan afgelopen zaterdag, regelmatig haalde ik op de terugweg naar huis, snelheden van om en bij de 30 km/uur. Nochtans zag het er deze voormiddag niet naar uit dat ik kon gaan fietsen, het was 'n dikke soep vanmorgen, mist zoals aangekondigd. En die mist trok maar heel langzaam weg. Het was pas rond de klok van 12u00 dat er openingen in het wolkendek kwamen.
Mijn route lag klaar, het was alleen nog mijn vast ritueel aflopen bij het vertrek: nazien of ik alles bij heb (eten - drank - paspoort en geld - fietsslot). Gezien het niet al te warm was, heb ik voor het eerst weer 'n lange sportbroek aangetrokken over mijn fietsbroek. Een fietsjasje was sowieso 'n optie.
Ik vertrok via het 17de eeuws kasteel Geusselt in Maastricht. Daarna fietste ik doorheen het dorp Meerssen. Als ik 'n Nederlander zou geweest zijn, dan zou ik best daar in dat dorp kunnen wonen. Wat verderop ligt het buurtschap Kasen, het hoort bij Meerssen. In 2023 telde de plek +/- 300 inwoners. In Elsloo kom ik geregeld voorbij het volkskundig streekmuseum. Op ene goeie dag moet ik er toch eens naar binnen gaan. Het gebouw is trouwens van de 17de eeuw.
In Stein staat dan weer een van de oudste kapellen van de streek. Ze is gewijd aan Onze Lieve Vrouw. Al in 1400 is er sprake van 'n kapel. in 1760 werd ze volledig vernieuwd. Het fietspad verderop is 'n voorbeeld van hoe 'n goed fietspad er moet uitzien, de Nederlanders kennen er iets van. Zoals op vele plaatsen, zijn er in Papenhoven ook mooie oude huisjes.
In het dorp Roosteren aan de Maas, zag ik in de verte al de kerk van Maaseik liggen. Het was zo stilaan tijd voor 'n pauze. Mijn hoop was gevestigd op een der horecazaken in Heppeneert. En inderdaad, herberg De Wingerd was geopend. Vlaai was niet meer te krijgen, ik koos daarom voor 'n kinderijsje en koffie. In tegenstelling tot het binnenspelen van dat ijsje, verliep het betalen minder vlot. Het was aanschuiven in de rij, en het was 'n lange rij. Dat heb je op 'n zonnige namiddag, veel fietsers en maar één zaak in de wijde omtrek open.
Terugkeren deed ik langs de Maas en de Zuid-Willemsvaart. Zo kwam ik nog in Dilsen aan De Wissen voorbij waar ik die mooie foto maakte van de Maas. Verder was het gewoon rechtdoor langs Boorsem, Rekem en Neerharen. In dat laatste dorp zag ik dat er nog voldoende tijd voorhanden was voor 'n lekker biertje. Bij Mesjeu kom je altijd goed aan je trekken.
Tot slot nog even iets over gisterenavond. Onze eerste redactievergadering van de Bèssemgezèt is goed verlopen. Tussen 19u00 en 22u00 hebben wij al heel wat ideeën op papier gezet en onze drie prijzen die we mogen uitreiken aan dorpsgenoten die carnaval hoog in het vaandel dragen, zijn ook al toegewezen. Alleen, betrokkenen weten het vooralsnog niet. Daar hebben we nog even tijd voor. Morgen is het weer werkendag thuis.
De laatste dag van september en nog goed fietsweer, daar wilde ik van profiteren. Niet dat ik ver geweest ben, het was maar ocharme goed 23 km., maar binnenzitten is niks voor mij en fietsen doe ik altijd graag.
Ik vertrok richting Gellik naar de Bergstraat om daar de helling naar boven de rijden. Zoals jullie seffens zien, heb ik 'n paar keer moeten foetelen met mijn foto's (oftewel: bedriegen). Niet alle foto's heb ik zelf gemaakt, soms lukt dat gewoon niet. Het zij zo. Daarna nam ik het fietspad Gellik - Zutendaal waar ik weer vele paarden zag. Eens in het gehucht Besmer (of Bessemer), fietste ik richting Rekem. Onderweg kwam ik voorbij het centrum voor asielzoekers, Ter Dennen. Ooit was dit vanaf 1957 'n preventorium voor kinderen met tuberculose. Vanaf 1993 'n opvangcentrum, beheerd door het Rode Kruis.
Mijn volgende stopplaats was in Rekem voor de oude distillerie Senden - Devel (of De Vel). Je kunt er nog steeds het volledige interieur gaan bekijken. Het is nu 'n museum en op aanvraag kun je er binnen. De woning met het uithangbord 't Zwart Stoopke, ligt er juist langs. 't Zwart Stoopke was een der producten van de distillerie.
Terugkeren deed ik langs het kanaal en de toegangspoort tot het kasteel van Hocht. Straks beginnen we aan het nieuwe carnavalseizoen. We houden dan onze 1ste vergadering voor het maken van onze carnavalskrant, de Bèssemgezèt. Morgen ga ik fietsen met de koersfiets, 'n ritje Maastricht - Stein - Roosteren - Maaseik - Maasmechelen - Lanaken.
Ik kom al eens in Tournebride, 'n wijk in Lanaken. De naam heeft 'n betekenis en die wilde ik toch met jullie delen. Opgepast, het is 'n vermoedelijke betekenis, maar veel kans dat ChatGPT het juist omschrijft.
Maar voor ik verder ga met mijn verslag van vandaag, wil ik toch nog even terugblikken op gisteren. Voor de 22ste keer al organiseerde Atla de Maasrun met aankomst in het centrum van Lanaken. Je kon kiezen tussen de 5 km. - 10 km. - halve marathon - 2,5 km. - 1 km. Onze kleinzoon Arne liep de 1 km. Ze vertrokken in leeftijdsgroepen zodat de groteren de kleintjes niet omver liepen. Hij heeft het er goed van afgebracht. Hij was een der beteren aan de aankomstlijn (rechts op de foto). Begrijpelijkerwijze maakten ze voor die kinderen nog geen rangschikking. Hij heeft er alleszins van genoten en hij wil nog wel eens zo 'n wedstrijd lopen.
Wandelen deed ik in de voormiddag, de namiddag had ik voorzien voor het afrijden van mijn gazon (vermoedelijk de laatste keer dit jaar). Ik wilde vandaag nog eens gaan wandelen langs de boorden van de Zuid-Willemsvaart met vertrek in Smeermaas. Aan de brug over die Vaart, ging ik linksaf, de Kanaaldijk in. Die straat loopt tot aan de sluis in Neerharen. Onderweg kom je daar 'n oude muur tegen, 'n veld koolzaad en aan de overzijde merk je de herfstkleuren al op.
Met rechts dat wit huis - nu 'n drukbezochte horecazaak - de kerk van Neerharen en de brug van Tournebride, was ik al op de terugweg. Tournebride zou 'n afleiding zijn van "tourner les brides" of "de teugels omgekeerd". Ik vermoed dat dit de juiste omschrijving is. Daarna wandelde ik nog even door 'n klein stukje Pietersheim met het kasteel en de veldbloemen langs de hoofdingang.
Thuis was dan na het eten het gazon aan de beurt. Vervolgens heb ik nog wat onkruid geschoffeld, maar toen was de pijp ver uit en zit ik nu dit verslag te schrijven. Dadelijk verder gaan met mijn leesboek van Seeck Max.
Vandaag is het 'n relatieve rustdag. Straks moeten wij onze kleinzoon gaan aanmoedigen als hij meedoet aan de Maasrun. Weliswaar maar 'n afstand van 1 km., maar je moet klein beginnen. Volgende keer misschien de 2,5 km., de gezinstocht.
Ik wilde toch nog eerst 'n wandeling maken. Ik vertrok langs het Uilenstraatje waar 'n tentje staat voor de muzikanten die straks de lopers gaan aanmoedigen. Daarna trok ik via de Montaigneweg naar het kanaal. Zondagvoormiddag = veel fietsers (foto wat minder goed gelukt).
En als de zon schijnt, is het altijd wat spelen met die gele schijf. Ik wandelde door tot aan de brug van Tournebride waar ik linksaf ging naar Pietersheim. Overal zie je nadarhekkens staan, verbonden met 'n plastiek lint om de lopers de juiste weg te doen inslaan. In Pietersheim zag ik vele wandelaars, vandaag opmerkelijk veel Nederlanders. Via de gracht, het sportcentrum van Atla (de organisator van de Maasrun) de speeltuin en de Kinderboerderij, wandelde ik terug naar huis. In het sportcentrum van Atla vertrekken trouwers de lopers van de 10 km. en de halve marathon.
Dadelijk nog even 'n rustpauze om dan naar het centrum af te zakken voor 'n lekker drankje en daarna proberen onze Arne te vinden tussen al die kinderen.
Yes, het is gelukt. Ik ben vandaag gaan fietsen, en nee, niet zomaar 'n ritje, 'n heuse hellingenrit. Ik had er naar uitgekeken. Mijn wonde aan mijn hand is zo goed als hersteld - je ziet nog wel waar ik 'n diepe snee had - en dus mocht ik weer 'n stuur vasthouden. Het weer was goed deze namiddag en er was omzeggens geen wind.
Deze voormiddag bleef het lang grijs en kil, maar meer dan naar de bakker wandelen had ik niet gepland. Ik heb dan nog wat geholpen bij de binnen-schoonmaak. Omstreeks 12u30 begon de zon voorzichtig te piepen, tijd dus om te vertrekken.
Ik vertrok via Herbricht waar ze café Maasvallei aan het ontmantelen zijn. Het café gaat tegen de vlakte omdat de laatste eigenaar er in 2021 na 'n zware Maasoverstroming, er de definitief de brui aan gaf. Wat verderop in Kotem zag ik nog enkele kajakkers op de Maas. In dit dorp reed ik via de autostrade België buiten, op weg naar Stein. Het is een der enige bruggen waarop je als fietser naast 'n autosnelweg kunt rijden. In de deelgemeente Elsloo zag ik die mooie uil.
En dan kwamen er 'n hele trits dorpjes. In Nuth die vakwerkhuisjes, in Wijnandsrade zie je 'n mooi kasteel. De westelijke vleugel is van de 16de eeuw, de oostvleugel van de 18de eeuw. In het volgende dorp Klimmen, ben ik even gestopt om mijn banaan op te eten. De militairen van de 4-daagse v/d Ijzer, hadden ons het advies gegeven om de lege schillen gewoon in de natuur te droppen. Dat heb ik daar dan maar gedaan. Ook in Klimmen stopte ik voor het eerst aan de kapel, gewijd aan O.L.Vrouw Onbevlekt Ontvangen, gebouwd in 1956.
In Voerendaal kwam ik langs één van de vier kastelen die de gemeente rijk is. Dit is kasteel Rivieren. Oorspronkelijk was dit 'n klooster. En dan mijn pauze, het was hoog tijd om iets extra binnen te krijgen. Na 'n gedwongen pauze door die vervelende blessure, was de conditie precies niet meer 100%. Die verschillende hellingen speelden natuurlijk ook hun rol. In Valkenburg vond ik op 'n minder drukke straat 'n fijn terrasje. Koffie, kersenvlaai met slagroom en 'n cola zorgden voor de nodige energieboost. Maar toen ik binnen moest gaan betalen, overviel mij het prachtige decor. Ik had ogen te kort om alles gezien te krijgen. Ik bevond mij in 'n pand waar 'n watermolen is ondergebracht, "de Oude Molen". De molen is van de 16de eeuw maar de huidige vorm is van 1860. De molen is nu 'n Rijksmonument.
De zwaarste klim lag op de terugweg in Cadier en Keer, de Öreberg met 'n max. stijging van 16%, 'n onding. Via Bemelen, de Noorderbrug in Maastricht en Smeermaas, keerde ik terug naar huis. En nee, deze keer geen afsluitend drankje. Ik was wat laat, het was al 17u20, tijd dus om de benen onder tafel te steken. Die douche kon nadien ook nog. Dadelijk wat tv kijken, 'n programma van Canvas van gisterenavond. Slaap wel.
Vandaag hadden wij de afspraak dat ik in de namiddag zou helpen met wat huishoudelijk werk. Zodoende ben ik in de voormiddag al gaan wandelen en terwijl ik dit nu schrijf, ligt mijn halve trouwboek even met de benen omhoog.
Deze keer wilde ik nog eens de grens oversteken, 'n wandeling naar Oud-Caberg. In tegenstelling met de voorbije dagen, was het deze voormiddag zonnig, niet te veel wind en eigenlijk aangenaam om te wandelen. Ik vertrok via de Industrieweg om op het einde, links af te slaan, de Van Akenweg in. Daar kom je voorbij het voormalige slagveld van Lanakerveld. Wat verderop gaat de betonweg over in 'n onverhard pad. In feite is dat ook 'n holle weg met aan weerzijden akkers.
Oud-Caberg is 'n ingeslapen dorpje, toch zeker de woningen op de oude weg, de Van Akenweg. Meerdere huizen stammen nog uit de 19de eeuw of vroeger. Aan de Postbaan ging ik linksaf om op het eind van die straat, weer links af te slaan, de Lanakerweg in. Dit is 'n glooiende straat die op het einde ook weer overgaat in 'n onverhard gedeelte. Van ver zie je de industrie van Lanaken met de drie windmolens. Aan de veldkapel ging ik rechtsaf naar de oude spoorbrug. Daar zag ik 'n heel kudde rood-bruine runderen, 'n mooi ras.
Terugkeren deed ik via de Kantoorweg, doorheen de velden tot in Smeermaas. Vervolgens was het gewoon rechtdoor tot thuis. Morgen ga ik fietsen. Dadelijk mijn route bepalen. Zondag gaat onze kleinzoon deelnemen aan de Maasrun. Hij loopt mee met de Kidsrun, 'n afstand van 1 km.
Als je met je fiets naar het startpunt van 'n wandeling rijdt, dan is het wel de bedoeling om vanaf dat punt, je Strava-account op te starten. Maar oeps, dat was deze jongen even vergeten. Dat kwam door de vele auto's die mij passeerden op het vertrekpad - 'n bospad - die allemaal naar een der vele parkeerplaatsen reden van Zangersheide. Vanaf vandaag is het daar 'n drukte van jewelste. Ik was dus al 'n aantal kilometers ver toen het mij begon te dagen. De officiële afstand van de paarse route die ik maakte, is welgeteld 11,2 km. Uiteindelijk wandelde ik iets meer dan dat, maar seffens meer hierover.
Ik vertrok dus per fiets naar La Butte aux Bois waar die paarse wandeling begint. Op verschillende plekken moet je over houten vlonders wandelen, doorheen het mulle zand en geregeld is het 'n stijgen en dalen. Het allerbelangrijkste aan die wandeling is de ongerepte natuur die je er aantreft, mooie vergezichten en avontuurlijke passage's. Vandaag zag ik verschillende mij tegemoet komende wandelaars, 'n teken dat de route toch bekend geraakt is bij het brede publiek.
En hetgeen ik niet verwachtte, dat was regen. Dat begon met wat gemiezer maar gaandeweg begon het toch natter te worden. Gelukkig was ik in de buurt van Brasserie Aspermans, juist over de gemeentegrens in het dorp Opgrimbie. Voor weinig geld kom je daar goed aan je trekken. Ik ben dus even van mijn route moeten afwijken. De Aspermansvijver ligt er pal langs, maar wel op grondgebied van Rekem. Het was daarlangs dat ik terugkeerde naar mijn vertrekpunt. Op de Heidestraat maakte ik mijn laatste foto aan dat kruis.
Mijn fiets stond nog braaf vastgehecht met 'n stevig fietsslot aan 'n houten afschutting. In feite had ik hem niet moeten sluiten want waar ik mijn fiets had neergezet stond ook 'n medewerker-vrijwilliger van Zangersheide zijn ding te doen (mensen de doorgang naar de parking wijzen). Toen ik er terugkwam zat diezelfde man onder zijn paraplu nog steeds trouw op post.
Thuis heb ik mijn gsm direct aan de beademing moeten leggen. Dat krijg je als je verschillende uren je app hebt openstaan en veel foto's maakt, nog 5% energie. Ik heb trouwens enkele foto's moeten skippen wegens mijn max. al bereikt. En die regen, ... het miezert nu nog steeds.
Brrrr, ... toen ik vanmorgen mijn krant uit de brievenbus haalde, was het welgeteld 9° warm (of koud, zoals jullie willen). De krant was iets verlaat, mogelijk ene nieuwe bezorger. Daarna heb ik voor het eerst sinds enkele dagen, nog eens mijn fiets genomen om in de bib nieuwe boeken te gaan halen. Voor de kenners, daar zit meestal 'n boek bij van Karin Slaughter en Max Seeck. Ik heb geen last gehad van mijn hand al zit er wel nog ene stevige pleister over de wonde. In het weekend ga ik opnieuw fietsen, nu is het te winderig en te koud.
Om te wandelen was er dan geen probleem, ook al waaide ik bijwijlen uit mijn jas. En die jas, dat was 'n dikker exemplaar dan de voorbije dagen. Vandaag had ik goesting om naar Maastricht te wandelen, heen en terug. Ik vertrok in Smeermaas via het Smokkelpad. Dat pad lag er goed droog bij, ook dat stuk doorheen het bosje. Op het einde van het pad, dus langs de Zuid-Willemsvaart, kom je aan sluis 19. Die werd gebouwd in 1867. De scheiding tussen België en Nederland heeft voor vertraging gezorgd bij het aanleggen van de Zuid-Willemsvaart.
Wat verderop in de Gedeelde Weelde, 'n klein warenhuis, nam ik 'n korte pauze met koffie en bananenbrood. En dan het Sphinxkwartier, de onderneming werd opgericht in 1834 en beleefde 'n hele geschiedenis met veel arbeiders en arbeidsters. De passage geeft de toeristen 'n overzicht van hun gemaakte producten.
Terugkeren deed ik langs de Bosscherweg, langs de Maas dus. In Smeermaas stak ik tenslotte de zogezegde "kleine grens" over. In Lanaken dronk ik mij nog ene warme chocomelk, voor bier was het mij te fris. Nog ene fijne avond.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Een deel zit al in de restcontainer en wordt volgende week opgehaald. Je staat verstomd wat 'n mens doorheen de jaren allemaal bewaard heeft. 
Was het vandaag de - voorlopig - laatste mooie dag??? We zien wel wat er op ons afkomt. Ik zag toch al op het weerbericht dat volgende dinsdag 'n zonnige dag zou worden. Een fietsdag?? Seffens misschien kijken hoe KRC Genk het er vanaf brengt tegen Ferencvaros. 
In tegenstelling tot het binnenspelen van dat ijsje, verliep het betalen minder vlot. Het was aanschuiven in de rij, en het was 'n lange rij. Dat heb je op 'n zonnige namiddag, veel fietsers en maar één zaak in de wijde omtrek open. 
Daarna nam ik het fietspad Gellik - Zutendaal waar ik weer vele paarden zag. Eens in het gehucht Besmer (of Bessemer), fietste ik richting Rekem. Onderweg kwam ik voorbij het centrum voor asielzoekers, Ter Dennen. Ooit was dit vanaf 1957 'n preventorium voor kinderen met tuberculose. Vanaf 1993 'n opvangcentrum, beheerd door het Rode Kruis. 
Via Bemelen, de Noorderbrug in Maastricht en Smeermaas, keerde ik terug naar huis. En nee, deze keer geen afsluitend drankje. Ik was wat laat, het was al 17u20, tijd dus om de benen onder tafel te steken. Die douche kon nadien ook nog. Dadelijk wat tv kijken, 'n programma van Canvas van gisterenavond. Slaap wel. 
Ik ben Eddy Meuris