aantal stappen: 3.025.280 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 251
aantal fietstochten: 79
Zoeken in blog
03-12-2021
fietsen door de heide
Wind heeft mij nog nooit afgeschrikt, zo ook vandaag niet. Maar op de terugweg stond ik toch bijna helemaal stil.
Het doel van mijn fietstocht was "fietsen door de heide" tussen Zutendaal en Maasmechelen. Op enkele wielertoeristen na, was ik precies de enige die het waagde om in die buurt te fietsen. Nu ja de wegen lagen vol met bladeren - en dus glad - en de wind beukte er stevig op in, maar toch liever buiten dan binnen.
Na de heide, kwam ik door het centrum van Maasmechelen om even verderop, af te slaan naar de Maas richting Kotem en Uikhoven. In Kotem rap nog 'n selfie genomen.
En thuis, toch even kijken wat ons beleid weer voor nieuwigheden heeft uitgevonden om die pandemie onder controle te krijgen.
Vanmorgen opgestaan met de goesting om 'n fietstocht te maken. Buienradar gecontroleerd, gepaste kledij aangetrokken, wat mondvoorraad en drinken voor onderweg klaargezet, en deze jongen heeft zich nog eens kunnen uitleven, zij het met de gewone stadsfiets.
In mijn hoofd zat het parcours al klaar, vertrekken via Smeermaas, dan de Sint-Servaas brug over in Maastricht, rechtdoor naar Eijsden en dan op de grens bij Moelingen, de Maas terug over richting Lanaye. Het laatste stuk ging dan over Kanne om terug in Smeermaas uit te komen.
Mijn eerste foto's maakte ik tussen Smeermaas en Maastricht ter hoogte van de woonboten. De volgende nam ik in Maastricht met uiteraard de Sint-Servaasbrug. De derde reeks foto's is genomen even buiten Eijsden, bijna op de grens met Moelingen. Veel info over het Fort van Navagne. De laatste reeks nam ik in Lanaye. Ik ben daar toch maar héél voorzichtig langs die ganzen gefietst, je weet nooit met die beesten. De laatste foto is van het sluizencomplex te Lanaye met het Albertkanaal.
En eenmaal thuis, juist op tijd om de benen onder tafel te steken, zij het dat ik uit voorzorg toch eerst wat ijs op mijn geblesseerd been heb gelegd. Al bij al heeft die blessure tijdens het fietsen nauwelijks voor hinder gezorgd. Alleen dat wandelen moet ik nog laten.
Geen motregen, relatief droge wegen en 'n gunstige temperatuur, het sein om mijn stalen ros nog eens van stal te halen. Niet de koersfiets maar de gewone stadsfiets, was vandaag mijn dienaar.
In volgorde van de vele foto's, geef ik jullie mijn fietsschema. Vanaf Briegden naam ik het jaagpad langs het Albertkanaal. Zo kom je ondermeer onder de brug van Vroenhoven langs, en iets verderop ligt de gemeente Kanne met zijn (verboden) grotten. Deze keer ben ik doorgereden naar de sluizen van Lanaye, 'n immens bouwwerk.
Vanaf dat punt vervolgde ik mijn weg linksop richting Maastricht. Hierbij kom je langs de ENCI, het bedrijf dat in 2020 gestopt is met de commerciële kalksteenwinning. Voor je het centrum van Maastricht binnenkomt, zie je links nog 'n aan te raden restaurant liggen, 't Drifke (Lage Kanaaldijk 22). Ik ben er nog maar 'n paar keer geweest maar het was er "top"!
In Maastricht heb je dan de stadwallen en een van de vele kerken.
Terugkeren deed ik via Smeermaas en de Zuid-Willemsvaart. Het was vandaag precies 'n trainingsdag voor de vele roeiers die hun clublokaal in Maastricht hebben.
Na 'n verkwikkende douche en 'n lekker middagmaal, kan deze jongen de rest van de namiddag met de benen omhoog.
Na enkele dagen en nachten kleuteroppas, was ik wel toe aan wat ontspanning. Geen grote afstand, maar even de stadsfiets op voor 'n klein tourke.
Vertrokken via de brug van Briegden en daarna het jaagpad gevolgd tot in Kanne. Daar de brug over en langs het kasteel van Neercanne, de fantastisch mooie Jezuitengrotten (moet je ooit gezien hebben) en de Apostelhoeve (wijndomein), naar het centrum van Maastricht.
Zaterdagnamiddag, dus zéér druk in Maastricht, wat had je gedacht. Even door het Jekerkwartier gereden (één van mijn favoriete plekken in Maastricht) om ten slotte via de Maas, terug te keren via Smeermaas.
Juist geen 25 km. maar toch content even te kunnen bewegen.
De doelstelling van vandaag was om wat Belg. Limburgse dorpjes te doorkruisen met 'n aanloop via de Slingerberg te Kanne. Hubert had de rit mooi op zijn interne harde schijf gedownload. Hij had er echter geen rekening mee gehouden dat eens boven op die Slingerberg, zijn fiets technische problemen veroorzaakte met 'n gedwongen terugrit als gevolg.
Ben dan maar alleen op tocht getrokken en mijn visier verlegd naar Ned. Limburg, meer bepaald naar Valkenburg.
En mij kennende, de Cauberg staat dan op mijn programma. Wat verderop moest ook de Geulhemmerberg er aan geloven.
Al bij al, 'n mooie rit, heel wat bergjes onderweg, veel zon, schitterende natuur en weer 'n rit die mag bijgeschreven worden op mijn statistiek.
En dat linkerbeen? Op de fiets, niet zoveel last van gehad. Eens thuis, 'n lange koude douchestraal op gezet, dat helpt.
Foto's nemen tijdens 'n fietstocht, dat lukt niet altijd, ook vandaag niet. Het moet al zijn dat jezelf (of je maat) hoge nood heeft of iemand belt je op je gsm, dat er even tijd is om 'n foto te maken. Zo ook, deze keer, Hubert kreeg 'n bericht dat beantwoord diende te worden. En ik maakte dan maar van de gelegenheid gebruik om 'n boterham te eten en enkele foto's te maken. We bevonden ons op dat moment aan de voormalige koolmijn van Winterslag.
De rit op zich was veelal door de bossen richting Opglabbeek en Houthalen. Via Genk, Eigenbilzen en Gellik, terug naar huis.
Er was veel fietsverkeer vandaag, het weer was goed, weinig wind en veel zon. Als we zo de winter zouden doorkomen, ik teken er direct voor.
Via 'n lus naar Vroenhoven (kwestie om wat extra kilometers te maken), voldaan thuis gekomen. Lekker bad en daarna 'n even lekkere Leffe, wat wil 'n mens nog meer.
Nee, de Hallembaye was niet gepland in onze route, maar mijn fietsmaat Hubert die vandaag de "goede benen" had, wilde onze rit waardig afsluiten met de beklimming van deze kuitenbijter. Mij hoor je niet klagen, liever bergop dan bergaf.
Het was wel de bedoeling om wat hoogtemeters te maken vandaag, vandaar het vertrek via Bemelen en de Sint-Antoniusbank met verder onderweg o.a. bergop langs de Hamelsbach, de Rondelenstraat en de helling van Ulvend bij Noorbeek.
Het weer was prachtig vandaag, vooral in het begin, véél zon, weinig wind en overal boven op de hellingen, schitterende vergezichten. Korter bij huis, liet de zon het af en toe wat afweten zodat het toch was frisser werd.
Maar met de Hallembaye op het einde er bij, kregen we het vlug terug warm.
Het was vandaag misschien de laatste keer dat we in dergelijke gunstige omstandigheden zoveel hoogtemeters gemaakt hebben (806), maar zoals Hubert onderweg reeds aanhaalde, beschouw als 'n seizoensafsluiter waarvoor we de hele zomer getraind hebben.
En terug thuis, wat dacht je ... ? Die Duvel smaakte heerlijk.
Vanmorgen was het toch even overleggen met Hubert, doen we het of doen we het niet ... Het weer zag er maar druilerig uit. Uiteindelijk deden we het wel en maakten 'n mooie fietstocht van bijna 90 km.
Zoals in de titel genoemd, was het 'n Kempenrit met tussen Opglabbeek en Opoeteren, 'n eerste opstakel: de Caelenberg. Het was geen lange klim en de steilste 100 meter gaven 'n percentage van iets boven de 8%, maar het gevoel was toch dat er 'n punt op de helling was, gevoelig meer dan 10%.
Via Dilsen-Stokkem reden we naar de Maas om in Meeswijk over te steken naar Berg a/d Maas.
Om niet helemaal door te moeten rijden naar Maastricht - het begon al af te koelen - zijn we in Elsloo de autostradebrug terug overgereden naar Kotem om langs Boorsem en het kanaal, naar huis te fietsen.
En de warme douche thuis en het lekkere eten daarna, deden deugd. Weer 'n geslaagde fietstocht.
Gisterenavond naar 'n huwelijksfeest geweest (foto's hierbij van de locatie), met redelijk wat volk maar ook van véél te laat opgediend eten en véél te lang blijven plakken bij je eigen familie (dus in de vroege uurtjes pas thuis).
Dus vanmorgen de beslissing maar genomen om al die extra calorieën en dat vele zitten, eens goed onder handen te nemen met 'n stevige fietstocht.
Vertrokken via Kotem om daar de helling op te rijden naar de autostradebrug. Dat is 'n route die we meermaals nemen. Eens in Elsloo, naar rechts richting Bunde om daar de steile klim te nemen van de Kloosterberg/Dennenberg. De moeilijkste 100 meter geven 9,1% aan maar ik denk dat er stukken bij zijn die 'n heel eind boven de 10% zitten. Bovenop is het uitzicht prachtig.
Eens in Meerssen, naar de Bemelerberg gefietst, ook 'n kuitenbijter maar niet zo zwaar dat ik het linkse van mijn drie tandwielen vooraan diende te gebruiken. Via Groeve 't Rooth, 'n steile afdaling, links opgedraaid naar Cadier en Keer met weer 'n flinke helling, de Sint-Antoniusbank, 'n helling waar ik op momenten toch even moest "klein" schakelen. Enkele mooie gebouwen langs deze route.
Via mooie fietspaden - daar zijn de Nederlanders goed in - terug naar Maastricht gefietst om via de Wilhelminabrug en 'n stukje Noorderbrug, 'n laatste lus te nemen van Smeermaas over Veldwezelt en Briegden.
Zo, nu even met de benen omhoog, maar het was wederom genieten van dat soloritje.
We vertrokken via Maastricht en Meerssen om van daaruit te fietsen naar oa. Genhout - Schimmert - Hulsberg (zie foto). Wat verderop volgden Schin op Geul - Wijlre en Gulpen.
Gulpen is 'n mooi stadje waar altijd wat te beleven valt en waar de terrasjes uit te kiezen zijn. Maar deze keer zijn we niet gestopt, we wilden thuis geraken voordat het te koud werd.
Na Gulpen reden we richting de Voer, maar eer we daar aanbelanden moesten we nog eerst de Schilberg over in Slenaken. Op het profiel van deze helling valt te lezen dat de steilste 100 meter 'n percentage van max. 12,2% heeft, mijn maat Hubert kon echter vaststellen dat het zwaarste punt rond de 18,0% lag. Het was idd. klein trappen om boven te geraken.
Na Slenaken kwamen we op bekend terrein in de Voer en konden we genieten van de mooie vergezichten en de prachtige natuur.
Voor 'n oktoberrit, hadden we aangenaam fietsweer, zonnig, niet te veel wind en droge wegen. Meer moet dat niet zijn.
En ja, zonder het bijna te merken, de 5.000 fietskilometers dit jaar overschreden. Voor ene van 67 jaar, niet slecht, al zeg ik het zelf.
Na 'n hele voormiddag, trammetje op en trammetje af om 'n tweede deel van de kunstwerken van Beaufort 2021 (en vroegere edities) te bekijken, keerden wij met de tram terug uit Oostende.
In Lombardsijde, verliet ik de tram om te voet terug te keren naar Nieuwpoort Bad. Mijn echtgenote was intussen met de tram doorgereden om in ons hotel wat te rusten en zich klaar te maken voor het avondeten.
Het was vooral wandelen langs de grote weg tot aan het monument voor Albert 1 (WO I). Nadien weer de bekende wandelweg tussen Stad en Bad. Onderweg ook opgemerkt dat Genk 'n zusterstad is van Nieuwpoort.
Maar tijdens de wandeling blijf je kijken en af en toe foto's nemen.
Dat was Nieuwpoort in 'n notedop, op vrijdag terug naar huis.
Terwijl mijn halve trouwboek lag uit te rusten, maakte ik van de gelegenheid gebruik om met de tram naar Oostduinkerke te gaan.
Van daaruit, ben ik zo terug gewandeld, eerst via 'n mooi wandelpad langs de duinen, vervolgens langs de grote weg om tenslotte door de duinen te stappen tot bijna aan de bebouwing van Nieuwpoort Bad.
Onderweg de paardentram gezien en aan het begin van de bebouwing in Nieuwpoort, deze mooi gekleurde huisjes.
Op dag 3, in de voormiddag, maakten wij samen 'n wandeling in omgekeerde richting, van het Bad naar de Stad.
Onderweg even blijven stilstaan bij 'n oude houten boot die vele jaren terug, nog in het ijs heeft vastgezeten.
De wandeling was vrij simpel, even genieten van het zonnetje om dan in Nieuwpoort Stad, de horeca wat te gunnen.
Na ons natje en ons droogje, keerden wij terug met de tram, en terwijl in de namiddag, mijn halve trouwboek met de benen omhoog lag, maakte ik 'n wandeling tussen Oostduinkerke en ons hotel. Maar dat is voor mijn volgende artikel.
De wandeling die ik maakte op dag 2, vertrok in Nieuwpoort Stad om langs dat mooie wandelpad langs de Ijzer, uit te komen in Nieuwpoort Bad. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om even de pier op te wandelen, helemaal tot het einde.
Dat wandelpad tussen stad en bad, is zéér mooi en onderweg is er van alles te zien, gaande van dat grote beeld met 'n gezin (Beaufort 2021) of de palen met windzakken aan de overzijde van de Ijzer (vroegere editie Beaufort). Ook de natuur is prachtig aan de andere kant van het water, spijtig genoeg vaart het veer niet uit in deze periode van het jaar, zoniet dan waren we er ook gaan wandelen.
Even weg van huis, niet moeten koken, je laten bedienen en even uitwaaien, dat was de opzet van onze midweekvakantie in Nieuwpoort aan zee. Bijkomend keken we uit naar de kunstwerken van Beaufort 2021 die langs de hele kustlijn zijn opgesteld. Je kunt 'n overzicht vinden op mijn facebookpagina (https://www.facebook.com/eddy.meuris/).
Om die kunstwerken te bekijken gebruikte ik mijn 65-pluspas van De Lijn, zodat we trammetje af en trammetje op deden, met daar tussenin 'n wandeling doorheen de badplaats van het moment, op zoek naar 'n natje en 'n droogje. Maar die wandelingen zijn moeilijk te registreren op Strava. Toch kon ik minstens één maal per dag 'n Stravawandeling maken, alleen of met mijn halve trouwboek.
Op de eerste dag beperkte ik mij tot de omgeving van ons hotel en kon echt niet voorbij aan de schildpad van Jan Fabre.
Het was misschien niet zo bedoeld, maar onze fietstocht van vandaag situeerde zich vooral in en rond Tongeren.
In Briegden vertrokken wij langs het kanaal om in Kanne de oversteek te maken naar de andere kant. Via de sluis van Lanaye, gingen we rechtsaf over de Saint-Pierre, niet de steilste helling, maar wel eentje in het begin van onze tocht (lees: nog niet volledig opgewarmde spieren).
Onze tocht ging verder langs de taalgrens via 'n door ons veel gebruikte weg (Bassenge - Glons, enz.) om vervolgens af te buigen naar Tongeren. In de stad is het wel draaien en keren (oa. onder de Moerenpoort door), maar al bij al levert Patrick Dewael daar goed werk voor de fietsers.
De rit van vandaag had ook "de rit van de mooie vergezichten" kunnen heten, je moet dan wel bergop (vandaag toch al weer 561 hoogtemeters), maar eens boven en zeker vandaag, kon je héél ver kijken. Daar doen we het voor.
Onderweg nog enkele mooie kastelen gezien, oa. het kasteel van Widooie en het kasteel van Jongenbos in Vliermaalroot.
Afsluiten met 'n stop, deden we in de Oude Hoeve te Gellik.
Benieuwd of we dit jaar nog 100 km.-plus ritjes kunnen maken (vandaag voor mij al de 15de keer).
111,16 kilometers (3de langste rit van dit jaar), 533 hoogtemeters, 5u19 op de fiets en 1.633 verbruikte kcal, dan kun je van 'n pittige rit spreken die ik met Hubert en Eric vandaag maakte.
De heenrit maakten wij vooral langs de Jeker en kwamen door Waalse dorpjes gelijk Ében-Émael, Wonck, Bassenge, Reclange-sur-Geer en Glons. In Ében-Émael zagen wij het fort, kwamen wat verderop kort bij de toren van Ében-Ézer en maakten wij wat hoogtemeters in Reclange.
Terug in Vlaanderen konden wij weer genieten van het prachtig zicht van het prieel, horende bij het kasteel van Hamal in Rutten. De rit ging verder langs landelijke dorpen zoals Lauw, Neerrepen en Sint-Huibrechts-Hern.
Via Hoeselt kwamen we uiteindelijk in Bilzen om daar onze eerste en enige stop te maken in het Theatercafé De Kimpel. Bijzonder aan dat café is dat de zoon van Hubert, Michel, daar mee zorgt voor de bediening van de gasten.
In feite zat de geplande rit er zo goed als op maar omdat Hubert en ikzelf nog wat energie over hadden, hebben we er 'n extra lus aan toegevoegd: via de Besmer, Boorsem (met zijn molen de Stormvogel) en Rekem, reden we langs de sluis van Lanaken terug naar huis.
Het was weer genieten van 'n mooie fietstocht, en die douche naderhand, ..... zaaaaaaaaaalig!
De laatste zomerse dag, dat ging het vandaag worden en daar moesten we dus van profiteren. Het werd samen met Hubert, 'n rit naar het witte stadje Thorn.
De route die we kozen liep langs de Salamander in Maasmechelen, het station van As, en via Kessenicht naar Thorn. En we waren er niet alleen. De terrassen zaten er al goed vol en overal zag je fietsen staan. Het stuk taart dat ze er ons voorschotelden, dat leverde genoeg calorieën op voor de lange terugweg.
Op die terugweg wilden we wel eens zien hoe ver de werken waren opgeschoten aan het veer te Rotem. En herdenkingsplakkaten mbt. WO II, vind je bijna overal langs het kanaal.
In Meeswijk ging het veer sinds deze week maandag, wel weer opnieuw over de Maas. Daar hebben we vandaag tenvolle van geprofiteerd om langs de Nederlandse kant van de Maas, onze weg te vervolgen.
In Geulle nog even gestopt voor één bolleke ijs om dan via Maastricht en Smeermaas terug thuis te komen.
Het was 'n mooie rit van méér dan 100 kilometer, het weer en de natuur waren dan ook ideaal.
Het was vandaag kiezen tussen de "abdij van Herkenrode" of "fietsen door het water" als titel. Het is het eerste geworden, temeer daar Herkenrode het verste punt was op onze fietstocht.
Onze rit ging via Genk, de wijers in Bokrijk, van Hasselt naar Herkenrode. Daar hielden we onze eerste stop voor vlaai en warme choco. Om daar te geraken moesten we wel veel over onverharde wegen en kasseien rijden, niet echt mijn ding, maar soms kan het niet anders.
De terugweg deden Hubert en ik via de wijers van Zonhoven. We zagen dat de heide er prachtig in bloei staat.
Na Genk (met ondermeer Kattevenia) en Zutendaal besloten we om toch nog in schoonheid te eindigen met 'n terrasje in Gellik bij De Galliaar. Het is 'n prachtige locatie met veel plaats op het terras. Na meer dan 100 km. smaakte die Leffe dan ook.
Met Hubert en Peter naar Sittard gefietst. Ons doel was het Tom Dumoulin Bike Park, 'n trainingspark voor beginnende renners maar ook 'n plezant vertier voor de vele wielertoeristen die er langs komen. Je kunt er hellingen beklimmen, over onverharde paden fietsen, steile afdalingen maken, kortom, even genieten in het park.
De rit er naar toe ging over de autostradebrug in Kotem om vervolgens via Stein en Urmond in Sittard toe te komen. Het Tom Dumoulinpark ligt vlak naast het voetbalstadium van Fortuna Sittard. In het park hebben we alle hellingen eens uitgetest met als uitschieter eentje met 'n maximale hellingsgraad van 22,5%.
De weg terug ging via Geleen, Nuth, Valkenburg en Meerssen. Koffie en taart hadden we bij bakkerij Voncken in Nuth. ( een aanrader: lekkere vlaai en heerlijke koffie).
En omdat de streek rond Valkenburg altijd heuvelachtig is, hadden we weer enkele mooie vergezichten. Het is telkens genieten.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Geen grote afstand, maar even de stadsfiets op voor 'n klein tourke. 
Ik ben Eddy Meuris