aantal stappen: 1.940.800 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 156
aantal fietstochten: 46
Zoeken in blog
16-07-2024
Effe rustig aan.
Rond 14u00 begon het vandaag donker te worden, regen op komst. Tijd dus om mijn tuinwerkgerief op te ruimen. En maar goed dat ik alert gerageerd had, ik was juist binnen toen er 'n fikse bui mijn mooi geschoffeld tuintje kwam besproeien.
Mijn wandeling had ik deze voormiddag al gemaakt, bijna 8 km. Gewoon naar Pietersheim en langs het kanaal terug. Geen hoog tempo, maar 'n rustige wandeling.
Ik vertrok aan de kinderboerderij om dan naar de Neerharenweg te wandelen. Tegenover de dienstingang van Domein Zangersheide, ging ik dan Pietersheimbos binnen. Het kasteel liet ik rechts liggen, ik stapte rechtdoor naar de Rodekruisstraat in Tournebride. Terugkeren deed ik via het kanaal en de sluis.
In het centrum had ik nog 'n boodschap te doen bij de apotheker. Meer valt er vandaag niet te vertellen. Morgen staat er weer 'n fietstocht op het programma. Ik denk via Maastricht en Stein, naar Roosteren te fietsen, daar de brug over naar Maaseik, 'n pauze in Tongerlo en langs het kanaal terug. Om zeker te zijn moet ik wel eerst de windrichting bekijken, altijd van cruciaal belang bij fietstochten.
De koers is nog maar net vertrokken, ik denk dat er niet veel spanning in de rit gaat zitten. De tv zal daarom pas aangaan op het einde om de mogelijke sprint te bekijken.
Dag vriendinnen en vrienden, ik bekend schuld, ik ken niks van planten en doe dan maar beroep op mijn app Obsldentify om te weten te komen welke naam sommige planten hebben. Maar als die app mij ook in de steek begint te laten, dan kan ik alleen maar zeggen: "schoenmaker, blijf bij je leest". Ik ga er mij niet meer mee moeien. Bedankt voor de info die sommigen onder jullie mij gaven, die reuzenpapaver was dus 'n heel andere plant.
Maar nu terug tot de orde van de dag. Ik had 'n fietstocht in gedachten in Ned. Limburg. Ik vertrok via Uikhoven aan onze kant van de Maas om dan in Kotem de brug over te fietsen naar Stein. Vervolgens ging het in de richting van Geleen en het kerkdorp Puth. Oude gebouwen trekken altijd mijn aandacht. In het gehucht Wintraak (hoort bij Sittard - Geleen) zag ik 'n klooster, Huize Seraphine. Volgens mijn info is in 1857, Zuster Seraphine, samen met enkele medezusters, haar intrek gaan nemen in 'n klooster in Sittard. Daar bleef de congregatie tot 2011 waarna ze zijn verhuisd naar Wintraak.
Het volgende dorp dat ik aandeed, was Oirsbeek. Daar heb je oa. de Fatimagrot, gebouwd in 1946 als dank voor het einde van WO II. In dat dorp nam ik ook mijn pauze. Ik ken er 'n zaak en de taart is er altijd lekker.
En dan kreeg ik het wat moeilijker, als je geen gps hebt en de bordjes van het fietsroutenetwerk worden kleiner - of ze zijn verstopt achter hoog gras - dan is het effe zoeken naar de juiste weg. Vooral in en rond Brunssum was het moeilijk fietsen. Daar ben ik dus even fout gereden. In Heerlen kon ik het natuurlijk niet laten die kleurrijke stenen zetel te fotograferen. Vervolgens zit je weer in volle natuur, oa. in de gemeente Eys.
In Partij heb je de weg naar Gulpen. Het fietsroutenetwerk leid je omheen de Gulperberg. Het is weliswaar wat klimmen, maar het is goed te doen. Maar vandaag, .... ik zag de berg in het landschap liggen en ik dacht bij mezelf, foert, daar ga ik vandaag naar boven. Het was effectief stoempen op de pedalen, bijwijle had je 'n stijgingspercentage van max. 18%. Een wandelaar had mij kunnen bijhouden. Maar ik ben zonder af te stappen, boven geraakt.
Nadien was het gewoon terugkeren naar Lanaken. In Banholt nog even gestopt voor mijn laatste boterham en 'n selfie. Ten slotte fietste ik naar Maastricht, daar de Noorderbrug over en terug naar Lanaken. In het centrum nog wat gedronken (aquarius en 'n niet-alcoholisch drankje). De dag zit er weer op, seffens met de benen omhoog.
Vanmorgen viel ik bijna uit mijn bed van het verschieten, Donald Trump zou ei zo na het loodje gelegd hebben bij 'n schietpartij. Als de schutter enkele cms. naar links (of was het rechts ??) gemikt had, dan had ik mij best kunnen voorstellen dat er in de VS rellen zouden uitgebroken zijn. Of de wereld hiermee beter af zou zijn geweest ....? Wie zal het zeggen.
Maar dit terzijde, zoals gewoonlijk zaten we vroeg aan het ontbijt en zo kwam het dat ik al om 8u11 aan mijn zondagse wandeling begon. Het is zalig om zo in alle rust te kunnen wandelen, geen mens op straat. Alleen die kinderstep stond daar wat zielig te zijn op een of andere oprit. Ik trok het bos in, in Sparrendaal achter de school, gewoon recht omhoog naar de Bessemerberg. Aan die legoblokken stak ik de grote weg over. Bij het rusthuis zag ik dat groot bed mooie planten. Ik was toch wel nieuwsgierig naar de naam van die plant. Het bleek de zeldzame reuzenpapaver te zijn. Uiteraard is dat plantenbed aangelegd.
En dan ging het terug het bos in, richting Pietersheim. Aan de beek zag ik helder water vloeien. Tot nu toe had ik nog geen mens gezien in het bos, ik was héél alleen. Dat heb je natuurlijk als je al zo vroeg vertrekt. Anders was het in Pietersheimbos, daar kwamen mij toch al wat wandelaars tegemoet, allemaal met 'n hond aan de leiband. Deze keer liet ik het kasteel en de ruïne letterlijk links liggen en keerde ik terug via de Koning Albertlaan.
In het centrum had ik wat briefjesgeld nodig en bij de bakker ben ik 'n zondagskrantje gaan uithalen. Rest mij vandaag te genieten van alle rust, de koers op tv en misschien 'n terrasje. Morgen ga ik normaal gezien fietsen, naar Ned. Limburg.
En o ja, dit moet ik toch wel zeggen, ik raakte vandaag niet op 'n normale manier op Seniorennet. De pc vertelde mij dat het onveilig zou zijn. Ik heb mij dus - zogezegd - in 'n onveilige situatie moeten begeven. Wat er aan de hand is ...?????
Deze jongen stond deze morgen al om 7u15 bij de bakker, en maar goed dat ik zo vroeg was. Onze bakker gaat namelijk vanaf maandag met verlof en de klanten hebben natuurlijk hierop gereageerd door massaal te komen opdagen. Ik heb dus mijn beurt moeten wachten, niet alleen omdat er zo velen vóór mij waren, maar ook omdat iedereen 'n hele voorraad aankocht om thuis in de diepvrieser te steken. Gelukkig kon ik nog mijn twee favoriete broden meenemen, dat zou niet meer gelukt zijn op 'n later uur. Volgende weken zal ik dus naar hun concullega's moeten gaan voor ons dagelijkse brood.
Na het uitpluizen van de krant, weer wat bezig geweest in onze tuin, dat werk stopt nooit. Nochtans was alles nog kleddernat van al die regen van gisteren, maar het bezige bijtje in mij ziet niet graag onkruid. Na het middagmaal had ik al direct in mijn hoofd waarheen 'n sportieve activiteit mij zou brengen, 'n wandeling in Zutendaal. Ik nam dus de bus tot aan de kerk in Zutendaal en dan gewoon de nrs. volgen van het fietsroutenetwerk. Die had ik thuis nog even opgezocht: 251 - 534- 29- 567 - 64 -251. Wie ooit eens in de buurt is, ik zou die wandeling zeker eens maken. Zutendaal is 'n groene gemeente, redelijk wat horeca - gemoedelijke mensen.
Ik vertrok aan die kleurrijke steen het bos. Vervolgens kwam ik aan de grot. Vandaag was er meer volk aan de overkant van de straat, in 'n fietscafé. En dan ging het naar nr. 567. In mijn hoofd diende de weg rechtdoor te gaan, maar in werkelijk bleek het netwerk te zijn gewijzigd. De wijk Papendaal wordt nu aangedaan, 'n verbetering toch wel omdat nu meer ingespeeld wordt op de groene long van de gemeente.
Eens terug op de grote weg, de Molenblookstraat, kon ik het als ex-postmeester niet laten 'n foto te maken van die speciale brievenbus. Hoe noemen ze dat, .... beroepsmisvorming ???? In diezelfde straat stond er 'n racewagen te koop. Wie goed kijkt, ziet in de weerspiegeling de fotograaf.
Bij het terugkeren naar het centrum ben ik even afgeweken van het fietsroutenetwerk. Ik wilde dat bospad nemen om uit te komen aan de oude pastorij. Op dat pad staat er 'n herinneringsbord voor de vele Zutendaalse missionarissen. Kort aan de pastorij kon ik als ik wilde, blijven zitten om naar de koers te kijken, maar ik had mijn zinnen gezet op 'n bezoek aan Brasserie De Kapelanij. Een ijsje zou er wel ingaan, dacht ik zo.
Ik had nog even tijd voordat mijn bus zou toekomen, daarom nog 'n foto van die mooie muurschildering en de kerk. Voila, 'n fijne tocht van bijna 10 km. Thuis het einde van de koers nog gezien en de eerste drie plaatsen lijken mij verdeeld. Laat het ons hopen voor onze jonge Belg.
Wat was me dat allemaal deze voormiddag, 'n echte zondvloed van regen. Daar was uiteraard geen doorkomen aan, meer zelfs, vanop mijn zolderkamer kon ik nauwelijks naar buiten kijken, zo intens was die regen. Ik heb dan maar wat blogbezoekjes afgelegd en weer heel wat moois gezien.
Na het middagmaal kon ik dan eindelijk vertrekken. Veel heb ik niet moeten nadenken omtrent mijn te volgen route, het zou Gellik worden en daar verder doorstappen naar de wijk Berenbroek. Op de Kewithdreef staan er altijd wat paarden te grazen. Op de Dorpsstraat ziet het er nefast uit voor de kapel gewijd aan Maria van Eeuwig Durende Bijstand uit 1898. Zo te zien wordt er nog nauwelijks naar omgekeken, hopelijk zet zich de verloedering niet verder door. Ooit waren de buurtbewoners niet te spreken over mogelijk afbraakwerken of verplaatsing van de kapel.
Vervolgens ging het gewoon rechtdoor via de Gellikerweg naar het gehucht Berenbroek, 'n wijk van Eigenbilzen, maar helemaal liggende aan de andere kant van het kanaal. Ze hadden indertijd misschien dit stukje Eigenbilzen moeten aanhechten aan Gellik. Op de kop aan het kanaal zie je meerdere tenten staan van 'n bivak. Nochtans zag ik er vandaag geen beweging, mogelijk waren ze allemaal ergens onderweg op trektocht.
Aan de Wijerdijk ging ik bergaf naar het jaagpad. Daar heb je 'n goed zicht op de oude spoorbrug. Opmerkelijk is dat oorspronkelijk plannen waren voor 'n dubbel spoor, dat zie je nu nog heel goed. Wat ik ook opmerkte vandaag, dat waren die verschillende afvoerbekkens van oppervlaktewater. Dat water stroomde tegen hoge snelheid via 'n geul en 'n buizensysteem, naar het kanaal.
Terugkeren deed ik via de sluis van Lanaken en het Kerkplein. Terug thuis kreeg ik te horen dat het gezamenlijk koffiemoment al voorbij was. Mijn halve trouwboek wilde niet wachten tot mijn terugkeer, uiteraard weet ze nooit hoever ik ga wandelen en hoeveel tijd ik er voor nodig heb. Nu, ik was zelf verbaasd dat mijn gewandelde afstand iets meer bleek te zijn dan ik op voorhand had ingeschat. Het was al 15u30 toen ik thuiskwam. Maar geen nood, de wafels stonden nog op tafel en dat bakje koffie heeft ook in mijn eentje gesmaakt.
En de koers, ... onze Jasper heeft zijn 2de overwinning beet. Alleen jammer van al die valpartijen. Als fietser ken ik het gevaar en weet er over mee te spreken.
Onze kleinzoon werd vanmorgen om 8u30 bij ons afgezet en omstreeks 16u30 werd hij weer opgehaald. Dat heb je als zijn mama en papa moeten werken en er op de Vlaamse feestdag geen opvang is. Dan zijn bomma en bompa steeds de redders in nood. We doen dat graag maar we merken wel dat we, gezien onze leeftijd, niet meer opgewassen zijn tegen dat jong geweld. We hebben alle truken van de foor moeten uithalen om hem doorheen de dag te krijgen.
Na het avondeten had ik dan effe tijd nodig voor mezelf en wat is er dan beter dan 'n kort fietstochtje. Ver wilde ik niet gaan, 'n goed uur fietsen zou moeten volstaan.En daar kende ik het ideale parcours voor, via Veldwezelt doorheen Maastricht en dan langs Smeermaas terug naar huis.
Ik vertrok dus via het voormalige douanekantoor aan de grens in Veldwezelt. Vervolgens 'n foto van één van de vele kerken in Maastricht om daarna door te fietsen in de richting van de Noorderbrug. Daar kom je langs het rangeerstation van de spoorwegen. Aan de Sandersweg waar ik dat klimmetje omhoog reed, zie je een der mooiere moestuinen van de streek.
In Smeermaas en aan het gemeentehuis in Lanaken, maakte ik mijn laatste foto's. Ik had vandaag onderweg precies niet al te veel inspiratie. Maar ja, dat vraagt ook niemand, volgende keer beter. Nu mijn verslagje afwerken en seffens op één kijken naar Vive le Vélo.
En zij die het willen weten, het weer viel bij ons in Lanaken best mee vandaag. Morgen zou er regen kunnen vallen.
Als ik ga wandelen probeer ik het toch altijd wat attractief en uitdagend te maken, steeds hetzelfde rondje maken, is ook maar saai. Normaal gezien had ik vandaag in Zutendaal willen gaan wandelen maar aangezien het dorp vooral bestaat uit bossen - en de wandelroutes dus ook door die bossen gaan - ben ik maar afgestapt van die optie. Na die stevige regenbui van gisterenavond zou het wel eens heel drassig kunnen zijn in het bos. Nu, ik moet zeggen dat wij Limburgers nog goed zijn weggekomen bij dat onheil, op vele andere plaatsen is de schade door valwinden, hagel en wateroverlast, zeer groot. Nee, best nu nog even wegblijven uit het bos.
Ik vertrok dus voor mijn wandeling aan de sportoase en dan de brug van Briegden over. Om het niet te eentonig te laten worden, ben ik weggebleven van het Albertkanaal, het jaagpad dus, maar ben gewoon via de Kiezelweg doorgestapt tot aan de Lindestraat waar ik linksaf ging. Met 'n foto van de achterkant van de kerk van Veldwezelt, kwam ik al rap aan de brug over het kanaal. Een paar honderd meter verder begint dan het fietspad naar enerzijds Smeermaas en anderzijds de Industrieweg in Lanaken. Ik koos voor het laatste, via Smeermaas wandelen zou mij teveel tijd kosten.
Ja, het is daar flirten met de grens, soms ben je in Maastricht en dan weer in Lanaken. Op het Kerkplein in Lanaken had ik nog 'n babbel met mijn schoonbroer Patrick en zijn pa André.
Deze namiddag staat er nog 'n kuisopdracht op het programma, ons terras mag nog eens grondig gereinigd worden en dan is er 'n - hopelijk - attractieve rit in de Tour de France. En ja, misschien 'n tip voor jullie, vanmiddag stond er pasta op het menu, samen met berloumi. En wie dat laatste niet kent, dat is het Belgische antwoord op het Cypriotische streekproduct halloumi, grillkaas, meestal van geitenmelk gemaakt. Altijd lekker.
En het uitdagende aspect van mijn wandeling ...? Wel, ik ben nog eens flink doorgestapt met uiteindelijk 'n gemiddelde van 6,27 km/uur. Het zweet moest ik er wel bijnemen.
Na 'n volle voormiddag in de tuin te hebben gewerkt, was het na het middageten tijd om te gaan wandelen. Ik heb niet moeten nadenken welke richting ik uitwilde, het werd Hochter Bampd in Herbricht.
Uiteraard kom je dan eerst in Smeermaas, de brug over aan het kanaal. Het was kiezen, ofwel binnendoor naar Hochter Bampd ofwel langs de Maasdijk met zicht op het eilandje. Nu is langsheen de Maas wandelen altijd plezant, al was het maar om te zien welk debiet de stroom nu heeft. Eigenlijk kun je het al zien aan "het eilandje" dat nu 'n echt eilandje in de Maas is. Er waren ook diverse kajakkers actief, het weer leende zich ervoor, zon en weinig wind.
In Hochter Bampd was het aangenaam toeven, 'n stuk minder warm en ik zag er vele fietsers. Dieren heb ik niet gezien, de runderen en paarden zullen zich zeker opgehouden hebben aan het water. Eens Hochter Bampd buiten, ben ik aan café Mesjeu toch even gestopt voor 'n alcoholarm biertje (0,3%), 'n Kwaremont.
Terugkeren deed ik via de Schuttershofstraat waar ik dat mooi beschilderde elektriciteitskastje zag. Nu nog even mijn verslag afwerken en daarna naar het einde van de koers kijken. En hopelijk krijgen we niet te veel hinder van dat klank- en lichtspel dat voorspeld wordt voor deze avond.
Nee, het zijn vandaag geen 100 km. geworden, daarvoor had ik wat te veel pech onderweg. Het begon met iets onnozels, buiten mijn wil om. In de buurt van Houthalen vertelde mij 'n bord van het fietsroutenetwerk dat ik rechtdoor diende te fietsen. Zo gezien, zo gedaan. Maar wat bleek, bij de volgende kruising van wegen was nergens nog 'n blauw bordje te zien. Dan maar naar het centrum van Houthalen in de hoop ergens onderweg terug op het fietsroutenetwerk uit te komen. En inderdaad, wat verderop zag ik weer die opvallende blauwe borden van het netwerk. Even de nrs. gecontroleerd en terug nr. 317 blijven volgen. En dan tot mijn grote verrassing, dat bord dat mij had aangemaand om rechtdoor te fietsen, bleek gewoon uit de grond te zijn getrokken en nadien gewoon tegen 'n haag gelegd. Op dat punt moest ik niet rechtdoor, maar rechtsaf. Dat heb je als je geen gps op je stuur hebt.
En dan mijn tweede euvel van de dag, platte band achteraan. Als niet-geoefend hersteller had dat effe zijn tijd en vuile handen nodig om weer op pad te kunnen. Ik vertrouwde het niet voor de 100% en ben dus maar via 'n kortere weg naar Lanaken teruggefietst.
Nochans was ik bij mijn vertrek in Wiemesmeer aan de grot gestopt in de hoop 'n veilige fietstocht te kunnen maken. Wat verderop stopte ik even aan de kapel van Langerlo, 'n wijk in Genk. Mijn volgende foto's maakte ik aan C-Mine te Winterslag, eerst de oude mijnschacht en vervolgens het nieuwe fietspad over die houten brug. In Hengelhoef hield ik halt omdat 'n aantal vrouwen stonden te kijken naar 'n uitgebroken ree. Het arme beestje raakte niet meer bij zijn/haar vriendjes. Met wat hulp van die dames, raakte het diertje toch doorheen 'n afrastering, zij het dat het beestje in de verkeerde weide terecht kwam.
En dan die platte band, het duurde toch effe eer ik 'n nieuwe binnenband gestoken had en de buitenband er terug op kreeg. Maar goed, het was 'n goede oefening voor mij. Gezien ik niet ver van Meeuwen was, ben ik maar direct naar de Bullenschool gefietst om 'n pauze te nemen. En van daaruit was het gewoon de kortste weg terug naar Lanaken. Onderweg kwam ik wel nog in As om daar wat foto's te nemen van de herdenking van 'n oorlogsbemanning van Lancaster LM580. De piloot kwam om het leven bij hun vlucht van 21/6/1944. Op de heenvlucht naar Duitsland, stortte het vliegtuig neer boven As. De piloot werd in As begraven. De overige zes bemanningsleden overleefden de crash wel, zij het dat drie ervan gevangen genomen werden en tot het einde van de oorlog in gevangenschap bleven. De andere drie konden terugvluchten naar Engeland.
Zo, weer 'n heel verhaal vandaag. Dadelijk wacht het avondeten.
Het was weer 'n goed gevulde dag vandaag. Vanmorgen eerst naar de bakker, dan bezoek van onze dochter en kleinzoon, vervolgens 'n stevige wandeling, daarna naar de koers kijken met ons twee, nu wat bloggen en seffens naar Vive le Vélo kijken. En zo is de zondag weer bijna voorbij.
Ja, onze kleinzoon kijkt al uit naar donderdag, dan moeten we weer voor oppas spelen. Hij heeft ons al verteld waarmee hij wil spelen. Maar na het eten, terwijl mijn madam met de benen omhoog ging, ben ik nog eens het bos ingetrokken. Ik vertrok via de Sprokkelstraat met de ingang naar het laatste huis op de foto. In het bos was het gewoon rechtdoor, ik had ervoor gekozen om nog eens die moeilijke route te nemen, klimmen en dalen. Ik had uiteindelijk 81 hoogtemeters. En dan kom je zo maar ineens je achterbuurvrouw tegen, en dan nog wel halverwege 'n moeilijke afdaling. Zij was daar bijzondere stenen aan het zoeken, zwarte stenen om juist te zijn. Zij is één of twee jaar ouder dan ikzelf, maar met 'n gezondheid van 'n vijftiger.
Aan de grote weg naar Zutendaal, was het gewoon de weg oversteken om iets verderop opnieuw 'n bospad te nemen. Ook hier was het gewoon rechtdoor wandelen, missen kun je er niet. Even was ik op grondgebied van Zutendaal. Eens beneden, bijna in Sparrendal, heb ik nog "n paar paarden op foto gezet. Voor de rest heb ik weinig kunnen fotograferen, dat heb je als je in het bos wandelt.
Morgen wordt er gefietst, dan trek ik weer de Kempen in. Het zal weer iets worden van om en nabij de 100 km. De wind zal matig zijn (2 bfr.) en ze voorspellen droog weer, "fingers crossed".
Ik ben bijna letterlijk tot stilstand gekomen bij mijn wandeling deze namiddag, zo hard waaide het. Gelukkig had ik niet het stoutmoedige idee gehad om toch te gaan fietsen, het zou de processie van Echternacht geweest zijn, twee meter vooruit, een meter achteruit.
Maar eerst zijn we met ons tweetjes gaan shoppen in Maastricht. En wonder boven wonder, hetgeen op ons lijstje stond, hebben we allemaal gevonden. Nadien hebben we nog lekker getafeld in het Grand Café d'n Ingel op het Vrijthof. Altijd lekker daar. En waarom Grand Café? Omdat het maar smalletjes is als je er binnenkomt, maar groots eens je achteraan in het café komt. Het is geen eigen foto van d'n Ingel.
Eenmaal terug thuis had ik al direct mijn wandelroute in mijn hoofd. Naar Smeermaas, 'n stuk langs de Zuid-Willemsvaart, dan de veldweg in richting Hocht, om tenslotte via Pietersheim terug te keren. Op de Kanaaldijk in Smeermaas staan er nog enkele mooie oude huisjes, ik heb er altijd 'n zwak voor en ze zijn steeds 'n foto waard. Aan dat bankje ging ik linksaf, die veldweg in, de oranje wandelroute achterna. Ook hier heb je weer tijd om over de akkers heen, ver te kijken. Vandaag ben ik niet tot aan het kasteel gestapt, maar gewoon links afgeslaan, langsheen die vervaarlijke vogelschrik, nou ja, ... angstaanjagend ... jullie zeggen het maar!
Aan de sluis van Neerharen was het tijd om terug te keren. Dat deed ik via de brug van Tournebride en 'n stukje Pietersheim. Thuis heb ik naar de koers gekeken en het was wederom "Afrika boven". Die man krijgt beslist 'n standbeeld in zijn land.
Morgen wordt er in principe weer gewandeld, maandag - als de wind het toelaat - gefietst. Nog ene fijne zondag en voor de Nederlanders, succes straks.
Vandaag heb ik eens iets speciaals gedaan, gaan wandelen in de buitenwijken van Maastricht, en dan vooral in de kernen Wyck, Amby en Scharn. Het was voor het eerst dat ik daar gewandeld heb, maar het was niet voor het eerst dat ik er kwam. Tientallen keren ben ik al door die wijken gefietst. Ik heb mijn wandeling dan ook volledig afgestemd op de nummers van het fietsroutenetwerk.
Maar eerst was het deze voormiddag weer arbeid verrichten, het onkruid verwijderen aan de straatkant. Dat mijn overbuur nood had aan 'n babbeltje, dat heb ik er met de glimlach bijgenomen.
Ik vertrok met de bus van 13u12 naar Maastricht. En dat het 'n stad van fietsen is, dat wisten jullie al. Maar op vele plaatsen staan er ook massa's brommers en motorfietsen. Op de Maas was het 'n drukte vanjewelste, verschillende rondvaartboten kwamen ofwel toe of vertrokken aan de kade. En telkens zaten die boten zo goed als vol, de toerist was dus duidelijk op de afspraak.
Nadat ik de St. Servaasbrug was overgestoken, ging ik rechtsaf naar dat Maaspunttorentje of Lambrechtsrondeel. Het torentje is een Middeleeuwse waltoren van de 14de eeuw. In de richting van de Noorderbrug kwam ik die prachtige muurschildering tegen. En die tekening onder die tunnel, die mocht er ook zijn. Ik heb trouwens nare herinneringen aan die tunnel, 'n zestal jaren terug heb ik daar flink de grond gekust.
Eens in de wijk Amby heb je vrij zicht op de natuur. Je kunt er ver kijken, iets wat stadsmensen te weinig kunnen doen. Wat verderop kwam ik langs hoeve Klein Geusselt. Deze hoeve stamt vermoedelijk van einde de 18de eeuw. Op knooppunt 6 was het tijd om terug te keren naar het centrum van de stad. Op de Padualaan zag ik meerdere oude woningen staan, allemaal goed gerestaureerd.
Een laatste muurschildering zag ik onder 'n tunnel, kort aan het spoorwegstation. In het station zelf heb ik nog eens wat kleingeld mogen bovenhalen (0,70 euro) om pipi te doen. Dat krijg je als je 'n grote drinkbus met water bij hebt voor onderweg en je in 'n druk bewoonde stadskern wandelt, je zou zomaar 'n GAS-boete kunnen krijgen voor wildplassen. Dan maar zoals het hoort, zij het dat het wat centjes kost.
En dat vele landgenoten oogkleppen ophebben, dat kon ik vaststellen aan de bushalte. Bus 63 (naar Maaseik) was aangekondigd op het infobord maar toevallig kwam eerst bus 45 (naar Hasselt en niet aangekondigd op het bord) eraan gereden, en wat denk je ...? De chauffeur heeft meermaals moeten zeggen: "neen mevrouw of mijnheer, dit is bus 45, ik ga niet naar Maaseik".
En bijna thuis zijnde kreeg ik het bericht dat mijn fiets klaar was. Die ben ik dan ook direct gaan halen. 40,00 euro was de schade.
Man, man, man, wat was me dat toch vandaag. Gisteren had ik de hoop al opgegeven dat mijn tuinman zou komen opdagen. Door de regen kon ik hem natuurlijk best begrijpen dat hij het niet zag zitten om te komen snoeien. Maar uiteindelijk was hij er toch, in de Tour de France waren ze juist begonnen aan de laatste 20 km. Drie hagen heeft hij met gezwinde spoed gesnoeid. Van twee ervan, heb ik gisterenavond al het snoeisel opgeruimd, de taxushagen met relatief weinig afval. Maar het opruimen van mijn grote en brede ligusterhaag, dat was 'n werkje voor vandaag. Ik schat dat ik ongeveer drie keer zo lang bezig ben geweest met opruimen, hier en daar wat bijknippen en afvoeren naar mijn composthoop, dan het snoeien zelf door de tuinman. Maar eind goed, al goed.
Daarna kriebelde het in de benen om 'n kleine fietstocht te maken, weliswaar met de stadsfiets want de koersfiets logeert momenteel elders. Ik wilde in Uikhoven nog eens de Maas oversteken. Ik vertrok uiteraard via het gehucht Herbricht met zijn nog allerlaatste bewoner. En dan in Uikhoven met het veer de Maas over. Er kwamen 'n zestal fietsers van het bootje gestapt en ook met zijn zessen vertrokken we naar de andere kant, naar Nederland, naar Geulle a/d Maas. In Geulle zie je dat mooie kasteel. Eigenlijk is het slechts 'n restant van 'n 17de eeuws kasteel dat voor 'n groot deel werd afgebroken.
In Itteren zag ik die kajak hangen. Ik ben er al dikwijls voorbij gefietst en telkens intrigeerde mij die kajak. Blijkbaar kun je vanaf dat punt ook starten aan 'n kajaktocht op de Maas. In het dorp verder, Borgharen, stond de kerkdeur open, 'n gelegenheid om eens naar binnen te gaan en wat foto's te maken, zo dacht ik toch. Maar de kerkdeur was wel open, maar de volgende deur, 'n glazen deur, die bleef potdicht. Preventie tegen vandalisme. De kerk is gewijd door de bisschop in 1891. Wat verderop, maakte ik 'n foto van de toegangspoort van het plaatselijke kasteel.
En dan was het tijd om terug te keren, ik wilde het einde van de koers nog zien. In Smeermaas maakte ik aan het kruispunt mijn laatste foto van een der resterende oude straatnaamborden. Die waren toch veel mooier dan de huidige borden.
En voor mijn Nederlandse volgers, hup Holland hup, Dylan Groenewegen, jullie landgenoot heeft gewonnen. Proficiat.
Met het oog op de hulp die ik straks krijg van mijn tuinman, ben ik maar direct aan 'n wandeling begonnen. Eerst naar de bakker en daarna langs enkele Lanaker kastelen. En volgens de buienradar zou het vanaf 10u00 beginnen te regenen, ik moest er dus wat vaart inzetten. Het is nu 11u00 en het begint nu pas te regenen.
Ik ben dus even naar Pietersheim gewandeld en teruggekeerd langs het kasteel van Alicebourg. Eerst was ik vanmorgen in de wijk 't Penseeltje. Die wijk bevindt zich uiteraard in de schilderswijk (alle straten zijn genoemd naar 'n schilder). Dan even doorheen Pietersheim om terug te keren via het kasteel van Alicebourg. Ik zag dat ze enkele oude prefab klaslokalen aan het afbreken zijn. Er komen volledig nieuwe gebouwen op de schoolsite.
Op het Molenweideplein nam ik 'n laatste foto van het gedenkmonument van Henri Giddelo. Hij sneuvelde als commandant van zijn troepen op dag één van WO II op 10 mei 1940 op zijn commandopost in Lanaken.
Zo, mijn fiets is net binnengebracht bij de fietsenmaker. Ik ben hem dus enkele dagen kwijt. Maar geen nood, het weer nodigt toch de eerst volgende dagen niet uit om ver te fietsen, en in noodgeval, ik heb nog mijn stadsfiets als back-up.
Tja die regen, het was al 14u30 toen ik de deur uit kon om te gaan wandelen. Ik had niet 'n echt routeplan, het was meer mijn neus achterna. Ik had eerst wat cash geld nodig, mijn tuinman komt morgen, en dan ging het richting Smeermaas. Eerst via de Industrieweg en dan doorheen het winkelcentrum van Smeermaas. Aan de Lidl was geen plekje meer vrij voor aankomende auto's. Het is raar, de Nederlanders komen bij ons winkelen terwijl ik verschillende dorpsgenoten ken die juist in Maastricht gaan winkelen.
Vervolgens ging het naar de Keukelbeekstraat (op de foto staat ten onrechte "weg". Deze keer ging ik niet rechtsaf naar Hocht maar gewoon rechtdoor naar de sluis van Neerharen. Aan de andere kant van het kanaal ben ik de wijk binnengestapt met straatnamen die allemaal eindigen op "pad", zoals er zijn Dassen - Fluwijn - Vossen - Bunzing - Bever - Hermelijn - Wezel, allemaal eindigend op "pad".
In Tournebride nog 'n foto gemaakt van die woning daterend van 1822, al verschillende jaren 'n restaurant. En om terug te keren, wandelde ik doorheen Pietersheim met zijn toegangspilaren aan de kant van de Waterstraat. Het heeft gelukkig niet meer geregend, ik hoop dat mijn tuinman morgen ook in droge omstandigheden zijn werk kan doen.
En nu de Belgen zijn uitgeschakeld op het EK-voetbal, keert de rust weer en kunnen we ons nu concentreren op Remko. Hij heeft het vandaag goed gedaan in de Tour de France.
Je moet je dag altijd goed plannen, zo heb je zelden stress. Zo ook vandaag, gezien ik morgen mijn fiets wil binnenbrengen om te laten nakijken, was het misschien opportuun om hem eerst eens grondig te reinigen (lees: ontvetten - afspoelen - droogwrijven). Tussendoor - na het ontvetten moet je eerst je tijd nemen - mij buiten wat bezig gehouden.
Na het middagmaal wilde ik nog eens de bus nemen naar Zutendaal, om van daaruit, terug te keren. Het was alleen nog effe afwegen welke richting ik ging nemen om naar Lanaken te wandelen. Het werd uiteindelijk de route langs de Lieteberg, het Albertkanaal, de brug van Eigenbilzen en Gellik.
Ik vertrok dus aan de kerk van Zutendaal. Volgens info die ik las, dateert het oudste gedeelte van de O.L.Vrouwekerk - onderbouw van het koor - uit de 13de eeuw. Vervolgens ging het omhoog, langs de scholen op de Schoolstraat. Daarna nam ik de route die ik al meermaals per fiets genomen heb, via het gehucht Broek. De Bezoensbeek ontspringt in Zutendaal en gaat onder het Albertkanaal door.
In Eigenbilzen wilde ik aan de kanaalbar, aan de brug, iets gaan drinken, maar de zaak was dicht. Even verderop zag ik 'n groep jongeren van de een of andere jeugdbeweging, vermoedelijk op weg naar hun kampplaats. Ja, vanaf dag één van de zomermaanden, zijn meerdere kampplaatsen al bezet.
Dat gedenkteken langs de grote weg naar Gellik, dat behoeft geen uitleg. Deze jongen was pas 20 jaar toen hij daar 8 jaar geleden het leven liet. Op het Kerkplein in Gellik ben ik dan maar gestopt voor 'n drankje, het was nog warm genoeg voor 'n verfrissing. Ten slotte ging het via de Kewithdreef terug naar huis, om daar naar het einde van de koers te kijken. De winnaar had de durf zich door 'n klein gaatje te wringen. Die mannen kunnen blijkbaar het verstand goed op nul zetten. Proficiat Biniam Girmay.
Wat lanterfanten, dat was het doel van mijn dag, niet teveel doen vandaag. Ik diende wel effe de deur uit om wat briefjes van 5,00 euro te gaan tanken (die neem ik altijd mee als ik onderweg ben). Ze waren op nadat ik verleden week vergeefs aan de automaat stond (buiten werking). Natuurlijk heb ik er nog 'n ommetje aan vastgeplakt, niet te ver, zelfs geen 6 km. vandaag.
Nu was die automaat deze voormiddag gelukkig wel in werking en ik heb mij aldus voorzien voor de rest van de week. Nadien via de Koning Albertlaan naar Pietersheim. Waar vroeger de villa stond van notaris Boes, hebben ze nu 'n gigantische kelder gegoten. Dat zullen vele appartementen worden. In Pietersheim nog even in het zog van enkele toeristen, de ruïne binnengestapt.
Daarna ging het terug huiswaarts. Daar wachtte mij nog 'n huishoudelijke taak. En deze namiddag, ... dat hangt weer van de goesting af of we nog naar de jaarlijkse braderij gaan in het centrum. Niet dat we iets nodig hebben, gewoon voor de gezelligheid en misschien ook wat tijd makende voor 'n drankje.
Morgen 'n nieuwe week met minder warm weer en mogelijk wat nattigheid. Hoe ook, mijn fiets wordt dinsdag voor herstelling binnengebracht.
Wat kan het leven toch mooi zijn, gaan en staan waar je wilt, doen en laten zonder verantwoording te moeten afleggen. Aan het ontbijt bespreken mijn vrouw en ikzelf altijd onze dag. Ik eerst naar de bakker, dan werken in de tuin en in de namiddag 'n fietstocht met de koersfiets. Zij wilde gaan winkelen, hare pc wat opruimen en het middagmaal voorbereiden. En na de gezamenlijke afwas, kon ik vertrekken.
Ik had mij in de voormiddag effe achter de pc gezet om 'n route maken naar Gulpen (Ned. Limburg). Uiteraard zouden het geen 100 km. worden zoals gewoonlijk, maar uiteindelijk werden het er toch nog 80. Het was niet de ideale rit, er waren wat dingen die mij stoorden onderweg. Het wijzertje van mijn versnellingen (rechts boven op het stuur) zit vast en ik krijg het niet meer los. Mijn remmen lopen op hun laatste benen, vooral in stevig bergaf fietsen, word ik dat gewaar. Werk voor de fietsenmaker. En daarnaast, weer eens verkeerd gereden (afslag naar links niet gezien). Dat krijg je als je al fietsend je blog aan het voorbereiden bent, even de aandacht kwijt en je kunt op je stappen terugkeren. Ik zat bijna in Slenaken, niet ver van de Voer.
Maar geen gezeur, ik vertrok via Maastricht naar St. Geertruid. Vervolgens naar Banholt en Mheer om dan aan de Mariakapel te komen in Slenaken. Daar zag ik dat ik 'n nummertje gemist had. Terugkeren dus. Die kapel stamt trouwens van 1880. De kerk in Banholt is van 1875 en sinds 1939 is het dorp 'n zelfstandige parochie.
De kerk van Gulpen is van 1924, juist 100 jaar jong dus. Om daar te stoppen was het mij veel te druk. Gewoon verder fietsen, ondermeer doorheen Wijlre. Daar heb je nog 'n zeer oude kerk, gebouwd tussen 1835 en 1839. Vele van die kerken zijn nu 'n Rijksmonument. Pauzeren wilde ik in Meerssen maar in Schimmert en meer bepaald in het buurtschap Oensel, zag ik dat pannenkoekenhuis. Nog nooit binnen geweest, dus het uitproberen waard. Je komt er in 'n boerderij van 1833. Het buurtschap telde in 2017, 40 woningen en boerderijen en 105 bewoners.
Ik keerde terug via de afdaling van de Waterval in Ulestraten, dan Meerssen en tenslotte Maastricht. Toen ik op mijn klok keek, zag ik dat er vandaag geen tijd was voor 'n aperitiefje, het avondeten kwam er aan. Ik nam zelfs de kortste weg naar huis achter de Sappi. Als 'n volleerd cyclocrosser met de fiets aan de hand, de trapjes naar beneden. Thuis kreeg ik de permissie om nog eerst te douchen, ... hoe zou je zelf zijn als echtgenote, aan tafel moeten zitten met 'n kerel die naar zweet ruikt .... ha, ha, ha.
De fles zonnebrandcrème mindert bij ons zienderogen. Dat heb je natuurlijk met dit goede weer, en smeren als je buiten bent, dat is uiteraard 'n must. Dat begon al deze voormiddag toen ik in de tuin ging werken en dat herhaalde zich nog eens toen ik ging wandelen.
Maar beginnen bij het begin, deze ochtend werd één mijner vaardigheden opgeëist, zijnde voor muilezel spelen. Hetgeen gekocht diende te worden in het warenhuis, was teveel voor één fiets, dus ik moest mee. Eenmaal terug thuis, ben ik er maar direct ingevlogen, als de goesting er is, moet je ervan profiteren. Het was bijna 15u30 toen ik uiteindelijk aan de rem trok, genoeg is genoeg.
Mijn wandeling had als doel nog eens 'n bakje aardbeien gaan kopen. Toen ik vertrok zag ik dat een mijner buren 'n poging aan het doen was om het onkruid voor zijn woning meester te blijven. Het is te zeggen, hij stond erbij en hij keek ernaar. Zijn uitleg vond ik wel plezant: "ik ben aan het kijken wat ik nog moet doen en wat ik tot nu toe al gedaan heb" .... Iedere uitleg heeft zijn charme.
Veel speciaals heeft mijn routebeschrijving niet om het lijf. Ik vertrok richting Gellik en kwam ondermeer doorheen de Kewithdreef en de Dorpsstraat. Daarna langs de Boonakkerstraat om wat verderop de brug in Gellik over te steken. Links heb ik dan het onverharde Louis Paul Boonpad genomen naar de Beekveldweg in Veldwezelt, het doel van mijn wandeling.
Toen ik eraan kwam zag ik dat de automaat al flink geplunderd was, er waren nog maar enkele bakjes over. De kostprijs is nog steeds 3,00 euro. Terugkeren deed ik via de Brug van Briegden en het college. Toen ik aan het college kwam, kwamen de herinneringen boven van mijn actieve jaren als postmeester toen een van de Paters mij kwam vragen om aan het college 'n postbrievenbus te laten hangen. Jullie moeten weten dat in die tijd er nog heel wat Paters en Broeders woonden in de gebouwen naast het college. De vraag om 'n brievenbus was dus legitiem. Ik heb daar toen met graagte bevestigend op geantwoord, temeer omdat ik vele Paters en Broeders persoonlijk kende, mijn ma heeft ooit op het college gewerkt. Nu zijn alle bewoners daar weg, de laatste Pater en Broeder, wonen nu in 'n rusthuis in Lanaken. Van Broeder Bruno heb ik trouwens nog 'n anekdote, toen ik in 1981 mijn huis kocht, is hij met zijn tractor onze grond komen omploegen zodat ik er 'n gazon kon aanleggen. Broeder Bruno was destijds de boer van de site omheen het college. Hij is nog steeds helder van geest en nadert stilaan de 100 levensjaren. En die brievenbus, ... zoals jullie zien, hangt hij er nog steeds.
Mijn dag kan ik als volgt beschrijven: naar de bakker - naar de bib - gras maaien - wat in de tuin werken - stevige wandeling - blogje bijhouden - benen omhoog (oef, eindelijk). Het is nu weer 18u48 terwijl ik dit aan het typen ben. Ondertussen viel er 'n kleine bui vergezeld met wat gedonder en gebliksem.
Nee, ik heb duidelijk geen zitkont. Na dat werken in de tuin waaronder mijn gazon maaien, had ik nadien evengoed in de zetel kunnen gaan zitten. Maar dergelijke situaties probeer ik toch te vermijden. Na de afwas en mijn dagelijkse portie fruit, wist ik zonder veel overleg wat het vandaag zou worden, de paarse route achter La Butte aux Bois. Natuurlijk ben ik er per fiets naar toe gereden, het zouden anders véél te veel kms. geweest zijn.
Mijn fiets heb ik daar toch maar stevig vastgeketend aan een hek. Wat mij al direct opviel, dat waren ook hier de vele plassen. Het was slalommen omheen die poelen. En het rare van heel die wandeling is, waar er houten vlonders zijn (lees: met je voeten uit de nattigheid blijven), daar is het kurkdroog. Maar geen gezeur over wat kleine ongemakjes, ik deed het voor de pracht van de natuur. En bijkomend, je kunt er ver kijken, iets wat vele mensen niet meer gegund is.
Natuurlijk ben ik ook op die hoge houten stoel gekropen. Foto's kun je er maken bij de vleet, ik heb mij geweldig moeten inhouden, er zijn zelfs enkele foto's gesneuveld. Jammer. Op een bepaald moment zag ik 'n jong koppel mijn richting uit wandelen. Ik heb hen even aangesproken en verteld dat zij de eerste andere wandelaars waren op deze route. Ja, idd. dat waren ook de enigen, verder heb ik niemand gezien.
Aan de Aspermansvijver (grondgebied Rekem) ligt er 'n brasserie, de Aspermans brasserie op grondgebied van Opgrimbie, slechts enkele tientallen meters verder. Een tas koffie (met koekje - potje eierlikeur en slagroom) en 'n cola, voor slechts 5,00 euro. Vooral die cola was welkom, ik had nochtans 'n drinkbus mee en ook wat fruitrepen. Aan de vijver zelf kun je altijd de mooiste foto's maken.
Wat verderop was het weer oppassen om droge voeten te houden, de ene plas en modderstrook na de andere. Maar eens aan de Heidestraat, waar ik diende over te steken naar Begijnenbos, was het gedaan met die nattigheid. Ik was er bijna. En mijn fiets, ... die stond nog steeds op dezelfde plek.
En het voetbal zullen jullie zeggen ...? Er bestaat op tv zoiets als 'n uit- en aanknop. Gelukkig maar, naar verluidt was het geen goede wedstrijd van onze Belgen.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Een wandelaar had mij kunnen bijhouden. Maar ik ben zonder af te stappen, boven geraakt. 
Ik ben Eddy Meuris