aantal stappen: 3.220.867 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 266
aantal fietstochten: 83
Zoeken in blog
10-12-2024
Naar Zutendaal
Vandaag wilde het niet lukken met foto's maken. Mijn schuld uiteraard, ik koos voor 'n weg waar achteraf beschouwd, weinig te zien was dat het fotograferen waard was. Ik wilde naar Zutendaal wandelen en per bus terugkeren.
De route die ik koos, was weinig spectaculair, eerst langs de grote weg naar het gehucht Besmer, vervolgens door het bos naar Zutendaal en eenmaal in Zutendaal, via de grote weg naar het centrum.
Mijn 1ste foto nam ik op de grens Lanaken - Zutendaal, één straat, twéé namen. Via de Hoogputstraat en de Boogstraat, waar trouwens de burgemeester woont, kwam ik toe op de Sprinkelestraat. De bewoners daar houden precies van hun buurt, vandaar dat bord. En o ja, de burgemeester, Ann is de dochter van een mijner vroegere medewerkers op de post in Zutendaal. Ik was er aan het werk in de jaren '90. Vader Bèr was toen een van de anciens op het kantoor, ik als jonkie, pas gepromoveerd tot kantoorhoofd.
Op de Sprinkelestraat heb je 'n Italiaans restaurant met 'n verhaal. La Perla d'Arte werd eigenlijk voorgesteld als kunstgalerie en restaurant, de galerie vooraan, het restaurant achteraan. In de voormalige hoeve werd alles in gereedheid gebracht voor de opening en na drie maanden intensieve beleving van hun project, werd de galerie "on hold" gezet en vervangen door 'n afhaalpizzeria. Covid was de boosdoener en de galerie bezoeken, was niet meer mogelijk. Nu 2024, hebben ze nog steeds de dubbelfunctie pizzeria/restaurant en het loopt prima naar verluidt.
Ik sloot mijn wandeling af in het centrum met 'n tas koffie, 2,30 euro voor koffie, 'n praline en 'n potje slagroom/advocaat.
Om het gemis aan foto's wat goed te maken, zet ik er 'n paar oude postkaartjes bij van Zutendaal.
Een nieuwe week, veel te veel wind om te fietsen, dan maar 'n snelle wandeling. Dat was de opzet van mijn sportieve prestatie van deze namiddag. In de voormiddag was het nog vochtig - wat gemiezer - en op 'n wandeling naar de bakker na, heb ik mij binnen gehouden. Maar omstreeks 15u00 zag ik het wel zitten om die wandeling te maken.
Van bij het vertrek heb ik mijn turbo aangezet, enerzijds om het al maar direct warm te krijgen en anderzijds om op 'n schappelijk uur terug thuis te zijn. Uiteindelijk heb ik gewandeld aan 'n tempo van 6,64 km/uur. Niet slecht voor deze senior.
Ik vertrok via de brug van Briegden om vervolgens het jaagpad te nemen langs het Albertkanaal. Aan de brug van Veldwezelt ging het dan steil omhoog, veel fietsers hebben daar moeite om niet te moeten afstappen. Eens de brug over, wandelde ik in de richting van het industrieterrein. Gelukkig had ik stevig schoeisel aan, 'n bakstenenbedrijf is weer grond aan 't afgraven voor zijn productie. Het komen en gaan van vrachtwagens, zorgt voor veel slijk op het wegdek.
Eens aan het oude spoor, was het gelukkig gedaan met die viezigheid en kon ik huiswaarts keren. Nog 'n laatste foto aan 'n bloemenwinkel en 'n babbel met vriend Jo, en ik kon thuis nog tijd nemen om mij te verfrissen in afwachting van het avondeten.
De volgende dagen zou het droger worden en minder hard waaien. Misschien dat ik dan nog eens op mijn koersfiets kruip. Ik wil die 6.000 km. toch binnenhalen.
Of het nu 'n weekdag is of 'n zondag, veel maakt dat niet uit ten huize Meuris, op tijd opstaan, dat zit er nu eenmaal ingebakken. Zo kwam het dat ik vandaag al om 8u13 aan mijn wandeling begon. Er hing weliswaar nog wat schemering in de lucht en het miezerde ook nog 'n beetje, het kon mij echter niet weerhouden om te genieten van de ochtendrust.
Ik trok eerst doorheen het centrum met zijn Kerstversiering en de werken aan het gemeentehuis. Tja, die werken zullen nog 'n staartje krijgen voor iemand. 170.000,00 euro méér berekenen dan oorspronkelijk werd begroot, dat is geen klein foutje.
Eenmaal de fiets- en wandelbrug over, koos ik het onverharde jaagpad tot aan de brug van Tournebride. Ik had de juiste wandelschoenen aan, dus dat beetje modder onderweg kon mij niet deren.
Terugkeren deed ik via het domein Pietersheim. Ik wandel graag doorheen die dreef en langs de burchtruïne. Opmerkelijk in die dreef zijn die oeroude bomen, je kunt er gewoon doorheen kijken. En toch, elk jaar staan ze opnieuw in het blad, 'n teken dat er nog steeds 'n sapstroom naar de kruin is.
Op de Waterstraat kon ik 'n glimlach niet onderdrukken. Café 't Groene Woud opent zijn deuren om 9u30 maar om 9u20 stonden er al verschillende mensen te wachten om binnen te kunnen. Daar maakte ik vandaag ook mijn laatste foto, de kapel op de hoek van de straat.
Wat deze namiddag ons nog zal brengen, dat zal beslist worden op het moment zelf, hebben we nog goesting om samen de deur uit te gaan of maken we het ons gezellig .... ???
Het was deze voormiddag van moeten, de deur uitgaan dus. Als je nog 'n deftig brood - naar onze goesting - wil hebben, dan moet je er rap bijzijn. En zo geschiedde, zij het dat ik mij toch rap huiswaarts heb moeten reppen omdat het begon te miezeren. Na de koffie zag ik 'n streep zon, tijd dus om 'n korte wandeling te maken.
Mijn bestemming was Pietersheim, effe door de kinderboerderij en de speeltuin om vervolgens met 'n ommetje, op bezoek te gaan bij vriend Hubert. In de kinderboerderij en de speeltuin ben ik geraakt, maar er door de andere poort terug uitgeraken, dat ging vandaag niet. Ik had het natuurlijk moeten gezien hebben aan de hoofdingang, de poort stond weliswaar open, maar er hing 'n bericht op: "betreden op eigen risico wegens stormgevaar". Die ingang dient natuurlijk altijd open te blijven omdat de feestzaal bereikbaar moeten blijven. Ik denk dan bvb. aan koffietafels bij 'n uitvaart.
Maar goed, ik kon dus niet verder en moest op mijn stappen terugkeren. Dat ommetje heb ik vervolgens wel gemaakt en dat bezoek aan vriend Hubert is ook gelukt. We hebben weer wat roddels en weetjes van de voorbije weken de revue laten passeren.
Deze namiddag ga ik mijn voorbereidingen treffen voor onze Kerst- en Nieuwjaarskaartjes, het weer ziet er niet al te best uit, regen en wind tot +/- 60 km/uur. Verder nog 'n fijn weekend.
Aangezien er gisteren niet veel te sporten viel, heb ik er vandaag dan maar 'n lap opgegeven, naar Maastricht, heen en terug. Ik had er nog eens goesting voor, en had in de voormiddag en middag alle tijd van de wereld, en het zou droog blijven. Minpuntje was de wind, bijwijlen stond ik letterlijk gewoon stil. Maar laat ik niet klagen, er zijn weer andere weetjes die mij droevig stemmen.
Gisterenavond ontving ik het bericht dat een mijner oud-sportmaten - en broer van 'n vriend - in de leeftijd van 72 jaar overleden is. Hij, ikzelf en nog 'n paar anderen stonden in 1981 aan de wieg van 'n volleybalclub die heden ten dage nog steeds bestaat. Ik was er meer dan 30 jaar lid. Dat is het leven, hoe ouder je wordt, hoe meer mensen in je vrienden- en familiekring er beginnen weg te vallen.
Maar ik heb gewandeld en hoe, ... 15,6 km. Ik vertrok onder de tunnel door, richting Smeermaas. Daar nam ik de weg via de grote grens, de Brusselseweg. Aan het rond punt, ging ik linksaf langs de schaapjes en dat oude witte huis door. Vervolgens passeerde ik de Noorderbrug om dan op de markt aan het stadhuis uit te komen. Ik denk dat vandaag het bezoekersaantal weer even groot was als het aantal Maastrichtenaren. Op de Grote Staat was 'n zandsculptuurartiest bezig. Dat is de eerste keer dat ik zoiets zag.
Mijn pauze nam ik in de Knijnspiep. Bekijk de oude Mestreechse gezègkdes eens, mooi. Op de Maasboulevard zijn ze 'n grote kerstboom in mekaar aan het knutselen. Terugkeren deed ik langs de kleine grens naar Smeermaas. Zo zag ik die woonboot nog steeds op zijn zij liggen. Aan de overkant van de Maas zie je het kasteel en de kerk van Borgharen. En met zicht op Smeermaas, besloot ik mijn fotoreportage.
Ben benieuwd naar morgen, het belooft weer 'n regendag te worden. Hopelijk is er ergens 'n droog moment om even buiten te komen. Ik moet sowieso naar de bakker.
Nee, vandaag heb ik absoluut geen goesting meer om te sporten, noch om te fietsen, noch om te wandelen. Ik ben weliswaar al twee keer buiten geweest, een keer om naar de bakker te wandelen, de tweede keer om met ons beidjes in Lanaken-centrum ergens te gaan etenen.
En die tweede keer was er eentje met regen in het gaan en met motregen in het terugkomen. Maar zoals jullie al weten, we laten het niet aan ons hart komen en met de paraplu in de hand, verheugden wij ons op dat lekker etentje. Er zijn enkele locaties waar we naar toe kunnen gaan en dan is het ook altijd kiezen tussen vlees of vis. En gezien het nu het seizoen is van het wild, is het 'n vleesmenu geworden.
Maar eens terug thuis bekroop mij toch het gevoel van rustig binnen te blijven. Dat grijze en mottige weer, nodigt niet echt uit tot wandelen. Ik mag uiteraard niet klagen, gisteren heb ik fijn gefietst en dit jaar heb ik mijn record van verleden jaar mbt. het aantal afgelegde wandelkilometers al verbroken. Qua fietsen moet ik nog zo 'n 70 km. proberen te doen om aan de 6.000 kms. te komen, het doel van dit jaar. Dat moet in principe nog wel lukken.
Ik ga mij dadelijk dan nog maar wat bezig houden met wat puzzelen en mogelijk ook nog iets nieuws publiceren op mijn ander blog. Ten slotte wens ik iedereen nog 'n fijne Sinterklaas.
Deze morgen begon schitterend. Toen ik in mijn werkkamer bezig was, hoorde ik de kinderen van de school (bij ons schuin tegenover) al liedjes zingen van Sinterklaas. En even later zag ik de Heilige man langsrijden, gezeten in 'n rode cabrio en gevolgd door 'n groep zwarte Pieten.
Even later sloeg de stemming echter helemaal om, een mijner vrienden had het bericht verspreid dat hij van zijn dokter héél slecht medisch nieuws ontvangen had. Ik heb hem veel moed gewenst. Desondanks heb ik mij toch klaar gemaakt om te gaan fietsen. Het weer was wel niet zo schitterend, geen zon, maar er was nauwelijks wind. En dan liever zo, dan véél zon en 'n strakke wind.
Ik vertrok in Briegden naar het jaagpad langs het Albertkanaal. Zo fietste ik oa. doorheen Kanne waar ik fietser nr. 29 was vandaag. Verder ging het naar Lanaye waar ik de tuibrug in de verte zag liggen. In het dorp zelf, was ineens de weg geblokkeerd, de ganzen versperden de volledige doorgang. De dame aan de andere kant vertrouwde het niet om te passeren. Ze was mij dankbaar toen ik toch ruimte maakte.
En dan begonnen er heel wat klimmetjes, oa. de Mescherberg. Bovenaan staat er 'n uitkijktoren. Vandaag ben ik niet tot helemaal boven geweest, het is altijd oppassen met die natte treden. Met de Van Tienhovenmolen links van mij, reed ik verder door naar Valkenburg. En geloof het of geloof het niet, vandaag woensdag - 'n doordeweekse dag - was het aansschuiven om te kunnen passeren. Verschillende stewards regelden het verkeer, zowel voor de voertuigen als de voetgangers. Ik wilde de Cauberg opfietsen, maar ook daar was het aanschuiven.
Terugkeren deed ik via Berg en Terblijt. In Berg stopte ik om wat foto's te nemen van de plaatselijke kerk. De kerk werd gebouwd in 1933. Mijn laatste foto nam ik in Meerssen aan dat bankje met 'n wel héél toepasselijke spreuk. Mijn laatste proviant heb ik ook daar verorbert.
Zo, het fietsritme zit er weer helemaal in, ik heb 'n vijftal hellingen beklommen en nergens diende ik in 't rood te gaan. De conditie is dus goed. Seffens nog vergadering van onze carnavalskrant.
Na gedane arbeid deze voormiddag - uitgebloeide bloemen en planten in de tuin op de composthoop gegooid - had ik vandaag goesting om nog eens de bus naar Opgrimbie te nemen. Dat zou iets worden voor deze namiddag.
Met de bus van 13u29 vertrok ik aan het cultureel centrum en goed 20 min. later kon ik in Opgrimbie aan mijn wandeling beginnen. Ik had de keuze uit drie routes, de route door het bos, de kortste weg rechtstreeks via Rekem of de route door Boorsem en langs het kanaal. Die door het bos zag ik vandaag niet zitten, daar is het nu echt te slijkerig en de kortste route was mij toch te kort. Het ging dus via Boorsem.
Eerst kwam ik aan de Sint-Christoffelkapel. Dat is in feite hetgeen nog rest van de oude kerk die in het begin van de 20ste eeuw werd afgebroken. Hetgeen je nu ziet, is enkel nog het oude koor en is van de 16de eeuw. Rond de kapel staan nog 8 grafstenen van 1616.
In Boorsem heb je dan de Stormvogel, 'n oude molen uit de 19de eeuw. Ooit stond er 'n oudere molen, maar die brandde af in 1858. Langs het kanaal begon ik met mezelf te overleggen waarlangs ik nu zou terugkeren. Het kon rechtdoor, het kanaal volgen of in Oud-Rekem wat binnenwegen nemen. En dat laatste werd het. Het is al jaren geleden dat ik nog door de Oude-Weerdstraat en de Leon Hermanslaan gewandeld heb. Leon Hermans was 'n ondernemer die in 1993 het psychiatrisch domein en het kasteel kocht. De foto's werden in het domein gemaakt, oa. van het hospitaal, gebouwd in 1935.
Terugkeren deed ik via de Alpaca's en Neerharen-centrum. Nu thuis - het is nu 17u17 en het regent maar weer eens - kan ik terugblikken op 'n mooie wandeling. Wat het morgen zal zijn, mijn fietsroute ligt klaar, hopelijk werken de weergoden ten gunste mee.
Deze ochtend heeft het goed geregend in Lanaken. Het mag wel eens stoppen, we hebben dit jaar al genoeg nattigheid gehad. Maar omstreeks 10u00 gaf de buienradar droog weer zodat we beiden konden vertrekken, mijn vrouw ging winkelen en ik ging op pad voor 'n wandeling.
Vandaag heb ik er niks speciaals van gemaakt, gewoon naar Neerharen wandelen. Ik vertrok via de kinderboerderij en de Neerharenweg. Met 'n foto van enkele paarden van Domein Zangersheide was ik al rap op de Romeinendreef. Op het einde daarvan heb je hotel La Butte aux Bois. Daar ging ik naar rechts, de Paalsteenlaan in.
Wat verderop stak ik de grote weg Lanaken - Maasmechelen over om naar de Keelhoffstraat te gaan. Die straat is genoemd naar een notarisfamilie uit de 18de eeuw. Franciscus Joannes Keelhoff was schepen van de Baronnie Pietersheim, secretaris van de Graaf de Merode en Kiezerlijk notaris. Hij werd geboren in 1740 te Roermond, huwde in 1759 te Neerharen en overleed in 1808 in Mechelen a/d Maas.
Terugkeren deed ik via de sluis van Neerharen, het kanaal en via Tournebride en Pietersheim terug naar huis. Goed dat ik voormiddag gewandeld heb, nu 13u24 is het weer aan het regenen. En onze glazenwasser heeft ook geluk gehad, die heeft juist 'n half uur terug, zijn job in droge omstandigheden kunnen doen. Voor 'n luttel bedrag worden onze ramen en deuren op het gelijksvloer en op het 1ste verdiep grondig gereinigd (alleen de buitenkant). Dat bespaart ons heel wat werk. Ze komen op geregelde tijdstippen.
Afsluiten doe ik toch met 'n apart gevoel. Onderweg op de Heirbaan in Neerharen, week 'n mij tegemoet komend voertuig van zijn rijvak af, recht in mijn richting. Gelukkig was de afstand nog groot en ik zag dat de chauffeur zelf ook geschrokken was. Met 'n ruk aan zijn stuur kreeg hij zijn voertuig weer onder controle. Pffff, het was toch even schrikken, gelukkig zonder gevolg. Je vraagt je af wat zo 'n chauffeur aan het doen was om zo even de controle te verliezen .....????
Nog nagenietend van mijn mooie fietstocht van gisteren, was ik deze morgen al vroeg op pad. Ik diende naar de bakker te gaan voor brood en heel wat lekkers en om 10u30 zou de Sint komen. Komen ....??? In feite kwam de kleinzoon kijken wat de Sint gebracht had. Bomma en bompa en ook zijn peter hadden 'n verlanglijstje naar de Sint gestuurd. En onze Arne was laaiend enthousisast met zijn nieuw speelgoed. De Sint had ook 'n nieuw schaakbord - met stukken uiteraard - gebracht bij bomma en bompa zodat Arne regelmatig met bompa kan schaken.
En gezien alles bij de bakker besteld was, maakte het niet uit wanneer ik bij de bakker zou toekomen. Ik vertrok voor 'n ommetje in de vrieskou omstreeks 8u15. Via de Heuvelstraat en het Mosselpaadje kwam ik voorbij aan het vrijetijdsinfopunt. Daarna trok ik naar het kanaal via de sluis. Fotograferen met 'n laag hangende zon, dat is altijd wat improviseren, soms lukt dat, soms trekt het nergens op.
Het waren niet veel kms. vandaag, dat hoeft ook niet, ik heb daarna evenveel genoten van onze kleinzoon en ons spelletje schaak. Hij krijgt trouwens elke week op dinsdagmiddag in zijn school, schaakles van een der onderwijzers.
Om af te sluiten, die kapel op de Pannestraat is gewijd aan O.L.Vrouw van Lourdes. En nu, is het genieten van 'n zondagnamiddag. Mogelijk doe ik vandaag nog 'n blogbezoekje.
Het gebeurt mij niet dikwijls, maar vandaag weet ik niet goed, hoe te beginnen aan mijn dagelijks verslag. Sprakeloos zou ik mij niet noemen maar er heerst toch 'n gevoel van euforie, "yes i did it". Na twee volle maanden kon ik vandaag eindelijk mijn koersfiets nog eens van stal halen. En dat ik er van genoten heb .... laat dat duidelijk zijn.
Ik had mijn vertrek uitgesteld tot het middaguur, zo was de ergste koude al wat voorbij. Op die manier had ik ook voldoende tijd om mijn fiets effe na te zien, de banden op te pompen, de ketting te smeren en hier en daar nog wat vuile plekjes te verwijderen. En met de boodschap van mijn eega, "wees voorzichtig", kon ik vertrekken.
De bedoeling was om in Meeswijk de Maas over te steken met het veer. Ik kwam dus eerst voorbij in Rekem. Daarna volgde het gehucht Mazenhoven. Die kapel dateert van 1894 en wordt goed onderhouden en is steeds toegankelijk. In Meeswijk aan de Maas was het 'n komen en gaan van auto's die wilden oversteken, in beide richtingen was het druk. Vanaf Berg a/d Maas aan de overkant, fietste ik doorheen Stein en Elsloo in de richting van de 1ste hindernis van de dag, de Hussenberg, goed 1,1 km. lang en met 'n max. van +/- 8%.
Nadat ik Meerssen was buitengereden koos ik in Maastricht de weg links, naar de Bemelerberg, mijn geliefkoosde helling. Deze is 0,9 km. lang en ook met 'n max. van +/- 8%.
Terugkeren deed ik via de Torenmolen van Gronsveld. Die molen is in feite van de 17de eeuw maar werd in 1944 in WO II in brand geschoten en brandde volledig uit. Vanaf 1959 werd de molen opnieuw gereconstrueerd.
En wat doe je als je zonder kleerscheuren terug in Lanaken komt, mijn fiets parkeren, 'n lekkere Duvel bestellen en mijn eega op de hoogte brengen dat ik terug in het dorp ben met 'n goei pint voor mij. Het was toen al 16u00 en ik wilde haar niet nodeloos ongerust maken.
En morgen, ... dan komt de Sint bij ons. Benieuwd of ik ook braaf ben geweest ... ha, ha,ha.
"Trop is te veel en te veel is trop", dat ervaarde ik vandaag tijdens mijn wandeling. Dadelijk meer hierover.
Ik begon mijn dag met 'n wandeling naar de bakker en twee korte fietstochtjes, eentje naar de glascontainer en eentje naar de bibliotheek. In de namiddag stond dan mijn wandeling gepland.
Ik wilde nog eens vertrekken vanuit Mopertingen. Het idee hiertoe werd mij aangereikt door fb-vriendin Jetty. Zij plaatste deze week op haar account 'n mooie foto van 'n kapel, gelegen in de velden tussen Mopertingen en Veldwezelt. En gezien het voor mij al enkele jaren geleden was dat ik er passeerde, leek het me vandaag 'n mooie dag om daar nog eens langs te wandelen.
Met de bus dus tot in het centrum van Mopertingen en dan met het geprinte kaartje van de veldwegen in die regio in de hand, kon ik op pad. Ik kwam eerst lang het oudste huis van Mopertingen. In 1627 was het 'n afspanning of herberg. En dan het veld in tot aan de kapel van O.L.Vrouw van Altijddurende bijstand. Je staat er echt in de "middle of nowhere", zo ver je kunt kijken zie je alleen maar velden. Het is 'n oude kapel, in 1872 werd ze verbouwd.
En dan kwam het, 'n immens grote plas verhinderde mij om te passeren, zelfs via de akkers kon ik niet door want dat was één en al slijk. Ik heb geen moeite met wat modder en water, maar dit was van het goede net iets te veel. Rechtsomkeer dus maar (zie gele cirkel op het kaartje).
Ik ben dan maar teruggekeerd via Gellik, Kompeld en Briegden. Verder had ik niet te klagen over mijn wandeling, het was schitterend weer, dat zie je aan de schaduw op mijn laatste foto.
Morgen, bij leven en welzijn, ga ik nog eens fietsen met mijn koersfiets. Natuurlijk moet ik hem wel nog even nakijken, zoals banden oppompen enz.
De schoenen die ik vandaag aanhad, zijn op sterven na dood. Ik hoop er het einde van het jaar mee te halen. Ze hebben hun dienst bewezen. Zonder degelijk schoeisel zal ik natuurlijk niet zitten, mijn rekje is nog goed gevuld.
Deze voormiddag had ik wat gewone schoenen aangetrokken, ik was weer eens muilezel van dienst. Het wc-papier was bijna op en om die pakken thuis te krijgen, keer je best te voet terug. In de winkel hebben we nog gelachen met die term "muilezel", zolang je die twee woorden maar samen uitspreekt, denk ik zo ....
In de namiddag was het kiezen tussen enkele mogelijke wandeltrajecten. Ergens in Maastricht gaan wandelen (met de bus heen en terug) had gekund, maar dan ben je toch tijd kwijt met die verplaatsingen en het wachten op de bus terug naar huis. Het werd dus Hochter Bampd.
Ik vertrok in Smeermaas langs die twee ruststoelen en de Maas. Het was aan de Maas precies of alle eenden hun kroost zwemles aan het geven waren. Van op de hoek aan de Brugstraat tot op het einde waar ik links afdraaide naar Hochter Bampd, zaten honderden en honderden eenden, gezapig rondjes te zwemmen, 'n half metertje verwijderd van de wal.
In Hochter Bampd zag ik in de verte toch 'n paar paarden. Er was redelijk wat volk, veel fietsers en toch ook wat wandelaars. Het is één der toplocaties om te wandelen en te fietsen.
Eens de brug terug over, zag ik dat de werken gestart zijn aan het toekomstig fietscafé langs de Zuid-Willemsvaart. Via de sluis in Neerharen en de tunnel in Tournebride, passeerde ik tenslotte nog De Veldmaarschalk in Pietersheim. Kenners beweren dat deze boom aangeplant is in de 18de eeuw.
In Lanaken-centrum staat de kist met het grote vraagteken klaar als symbool voor de verkiezing van de nieuwe prins-carnaval. Afsluiten deed ik met ene warme cécémel.
In mijn voetbalperiode, nu meer dan 45 jaar terug, was het "hoe vettiger, hoe prettiger". Jullie moeten weten dat het in die tijd niet zo vanzelfsprekend was dat je op 'n mooi voetbalveld kon spelen, het waren eerder patattenvelden dan groene akkers. Ik stond als verdediger in de ploeg, rechtsachter, en 'n sliding meer of minder in het slijk, dat deerde mij in het geheel niet. Als mijn rechtstreekse opponent maar tijdig kon gestopt worden in zijn rush naar het doel.
En dat moddergevoel ben ik nooit kwijtgespeeld, ik zal zelden mijn beoogde wandeling veranderen omwille van de slijkerige paden. Uiteraard zal ik niet moedwillig in de plassen en het slijk stappen, als ik er omheen kan gaan, bvb. via de rand van het naastliggende veld, dan doe ik dat. Maar toch, deze wegen en paden schrikken mij nog altijd niet af.
Ik wilde vandaag even de grens oversteken, naar het dorp Oud-Caberg. Ik vertrok via die gele leuning aan de Industrieweg en de kop van het fietspad richting Smeermaas en Veldwezelt. Aan het Lanakerveld kreeg ik al 'n eerste modderstrook onder de voeten. Iets verderop kom je dan in het authentiek gebleven kerkdorp Oud-Caberg. Vele huisjes ademen nog de sfeer uit van het einde van de 19de eeuw, begin van de 20ste eeuw. De Heilig Hart van Jezuskerk werd in 1877 ingezegend. Het is 'n Rooms-Katholieke kerk.
Terugkeren deed ik via de straat met de toepasselijke naam "Lanakerweg". Aan de veldkapel ging ik rechtsaf en daar begon in feite de grootste ellende. Nu ellende ..., ik wist dat het daar niet al te proper was, en zoals gezegd, ... het hoort erbij, geen probleem voor mij. Via de oude spoorbrug en de Grensstraat was ik rap terug in Smeermaas.
En mijn schoenen, jullie zien het, vuil ... maar ze brengen mij al 20 jaar overal heen. Dat was het weer, 'n mooie twee-daagse, vandaag 'n flinke wandeling, gisteren 'n schitterende fietstocht.
Waw, hier zit 'n tevreden mens. Vandaag fietste ik met mijn stadsfiets bijna 56 km. tegen 'n tempo van +/- 20,4 km/uur en dat op 'n toch niet al te mooie dag. Ik had natuurlijk wel mijn voorzorgen genomen, ik wist dat de wind uit zw-richting kwam en ik ben dan vertrokken langs de Zuid-Willemsvaart met wind in de rug. Bij het terugkomen nam ik vooral de route doorheen het bos, waardoor ik omzeggens geen last had van de tegenwind.
Ik vertrok dus via het kasteel van Rekem langs de Zuid-Willemsvaart. Eerst kom je op grondgebied van Eisden om vervolgens op de site van Beau Séjour uit te komen. Het hotel aldaar werd in 1906 gebouwd door brugwachter Houben. Het is het oudste toeristenhotel van Limburg en er zijn 20 kamers. Het water aan het hotel is 'n oude kanaalarm. Café de Oude brug ernaast is 'n voormalige langgevelhoeve en ligt pal naast het hotel. Beau Séjour is ook bekend omwillende van het gelijknamige tv-programma op Eén in 2017 en op de Nederl. tv in 2021.
Iets verderop fietste ik de via 'n fietsbrug het kanaal over om verder te trekken op het oude kolenspoor Maaseik-As. In Dilsen zag ik onder 'n brug, prachtige muurschilderingen. In As aan het station ging ik linksop om even verderop, de route rechts naar Wiemesmeer-Zutendaal te nemen. Daar heb ik wat zitten te klooien wegens wegeniswerken. Eenmaal terug op de juiste route, keerde ik terug via Zutendaal, Eigenbilzen en Gellik.
Nu ik dit verslag aan het maken ben, is het in Lanaken goed aan het regenen. Maar mij kan het niet meer deren, ik maakte 'n mooie fietstocht.
Toen ik vanmorgen omstreeks 10u00 vertrok om te gaan wandelen, was het lichtjes aan het miezeren en toen ik terug thuis kwam, was het nog van dat! Nu houdt mij dat natuurlijk niet tegen om buiten te zijn.
Maar zoals gisteren, was het ook deze voormiddag véél te warm voor de tijd van het jaar. Ik voelde het direct toen ik de krant uit de brievenbus haalde en wat later naar de bakker ging.
Gezien de buienradar aangaf dat het deze namiddag zou gaan regenen - hetgeen het nu effectief aan het doen is - besloot ik om deze voormiddag 'n boswandeling te maken. Ik vertrok via Sparrendal en die paarden aan de bosrand. Het is nu wel oppassen waar je je voeten zet, met al die afgevallen bladeren zie je die zompige ondergrond niet, je zou zomaar je voet in 'n flinke modderpoel zetten. Maar, het houdt mij niet tegen om in het bos te wandelen.
Aan het fietspad Zutendaal - Gellik had ik wat oponthoud, 'n boom was omgevallen en was dwars over het pad terecht gekomen. Nu ken ik iemand op het gemeentehuis die dergelijke gevallen kan oplossen. Ik had nog maar net mijn bericht met foto verstuurd, of er stopte 'n auto met arbeiders die blijkbaar al op de hoogte waren. Ik heb mijn contactpersoon dat dan maar laten weten.
Aan dat bord: "be nice, say hi" maakte ik mij de bedenking dat ik niet veel "hi's" diende uit te spreken, ik was héél alleen in het bos. Op het verbindingspad naar de Smeetsstraat, zag ik dat eenzaam schaap lopen. Normaal lopen daar twee schapen. Als ik dat beest goed bekijk, dan heb ik zo 'n vermoeden dat het schaap ook al 'n tijd niet meer geschoren is. Ik kan mis zijn, maar zijn vacht toonde toch omvangrijk.
Zo, dat was het weer. Seffens nog wat huiselijke taken en straks vergadering voor onze carnavalskrant.
Véél te warm voor de tijd van het jaar en daarbij ook véél te véél wind, dat is zowat 'n korte samenvatting van mijn wandeling deze voormiddag. Niet normaal, ik heb zelfs mijn jas moeten opendoen en mijn pet in de hand moeten nemen.
Maar laten we niet klagen, elders hebben ze wateroverlast of andere extremen. Ik diende vanmorgen eerst wat biljetten te tanken aan de automaat, ja soms wordt er nog betaald met fysiek geld. En vandaar ging het naar de Drie Eikenstraat. Daar ontdekte ik 'n straatnaam waar ik eerder nog nooit van gehoord had - ik kom er nochtans dikwijls genoeg voorbij - de Fratersweg, 'n klein straatje tussen het politiebureau en het rusthuis.
En als je geen specifiek doel hebt om naartoe te wandelen, dan is de keuze "Pietersheim" rap gemaakt. Zoals nog al eens gezegd, de natuur blijft me er boeien, het uitzicht is telkens ietsje anders en je bent er nooit alleen. Vandaag zag ik verschillende ukken met hun loopfietsje door de plassen rijden tot hun groot jolijt, zij het iets minder voor de mama en de papa.
In Pietersheim kun je diverse richtingen uit, ik koos ervoor om via de visvijver en de kinderboerderij terug te keren. Op de Henri Dunantstraat zag ik dat ik nog wat tijd over had, 'n ommetje via de Asbeekweg en de Steenselbergweg kon er nog wel bij.
Dat was weer mijn verslag, straks misschien met mijn eega de plaatselijke horeca sponsoren.
Van in mijn kindertijd ben ik al gefascineerd door kastelen. Ik heb trouwens zelfs 'n heuse verzameling oude postkaarten van vele Belgische kastelen. Ik was en ben niet weg te slaan als ik ergens 'n kasteel tegenkom. Zo was ik vandaag weer 'n beetje 'n toerist in Eijsden aan het plaatselijke kasteel. Het dateert van 1636 en kwam na diverse huwelijken in het bezit van de familie De Geloes. Momenteel woont er 'n nazaat van die familie, Graaf de Liedekerke de Pailhe samen met zijn echtgenote Beatrice Christyn de Ribaucourt. De straat waar het kasteel staat, werd genoemd naar de adelijke familie De Geloes. Je kunt er fijn wandelen rond het kasteel.
Maar om verder te gaan toch even terug naar het begin, deze morgen. Ik diende eerst naar de bakker te gaan om vervolgens huisarrest te hebben omdat mijn echtgenote ging winkelen en we 'n pakje zouden ontvangen, LC123-inkt voor onze printer.
Na het middagmaal kon ik dan vertrekken voor 'n fietstocht. Het was uiteraard niet het plezierigste weer om te fietsen, behoorlijk fris en 'n stevige wind, maar het zou toch verschillende uren droog blijven. En jullie weten, als het kriebelt moet je fietsen. Morgen zou het veel warmer worden volgens onze weermannen- en vrouwen (+ 10°) maar de wind zou dan ook 5 bfr. zijn, tegen 4 bfr. vandaag. En als ik dan mag kiezen, toch liever 'n wind van 4 bfr., dat kan ik nog juist aan.
Ik vertrok via Smeermaas naar Maastricht om daar de Wilhelminabrug over te steken. Vandaar was het in één rechte lijn naar Eijsden. Het kasteel bevindt zich in het oude gedeelte van het dorp. Eens uitgekeken op al dat moois, trok ik verder naar Moelingen om daar opnieuw de Maas over te steken richting het Waalse dorp Lixhe.
Via de sluis van Lanaye en Kanne (daar was ik vandaag om 14u45 trouwens fietser nr. 37) trok ik verder langs het Albertkanaal tot in Briegden. Onderweg was ik vandaag nergens gestopt, 'n pauze had ik wel verdiend en die vond ik in Gellik. Thuis heb ik natuurlijk genoten van die warme douche. En na 'n rijkelijk gevulde tafel, kan ik er weer tegen. Goedenacht allemaal.
Dezer dagen moet je het weer nemen gelijk het komt, het is herfst en dat voel je aan de temperatuur. Het is koud en er staat 'n fikse wind. Maar binnenzitten is aan mij niet besteed. In de voormiddag heb ik mij effe nuttig gemaakt om buiten weer wat bladeren op te ruimen. Na het middagmaal en de afwas, was het dan tijd om de benen te strekken. Het doel van vandaag was Zutendaal-centrum.
Ik vertrok via de Postweg en de Epesiastraat naar de Bessemerberg. In het gehucht Besmer, heb je rechts het voormalige Hotel Cops en links was vroeger het Oud-Kantoor. Dat laatste werd gebouwd in 1718 en fungeerde eerst als grens- en tolkantoor maar ook als herberg, winkel en afspanning. Bij het woord afspanning wordt bedoeld dat reizigers er frisse paarden kregen voor hun rijtuigen.
Om niet meer langs de grote weg te moeten wandelen, ging ik links de Bessenstraat in om vervolgens de Mandelseweg doorheen het bos te nemen. De zon scheen rijkelijk en dat kwam goed uit om enkele mooie foto's te nemen. Nu ik dit schrijf, is het verdorie weer aan het regenen.
Via de oude Pastorij en het Nettersheimplein vóór het gemeenthuis, sloot ik mijn wandeling af aan de kerk. Ik had de keuze, ofwel de bus nemen van 14u58 (dat was binnen 5 min.) ofwel die van 15u28 met eerst nog 'n tas koffie in de buurt. Ik koos het eerste en maar goed ook. Het is nog altijd 'n eind wandelen vanaf de bushalte tot thuis.
Deze week heb ik ook de uitslag gekregen van mijn jaarlijkse medische check-up. Ik heb weer voor één jaar 'n groene kaart gekregen, zij het dat - naar mijn persoonlijk aanvoelen - mijn vit. D wat laag uitvallen. Ik ben dus begonnen met 'n dagelijks pilletje om die waarden wat op te krikken. Mannen van 70-plus hebben dit nodig, zeker ook omdat ik in de zomer te weinig vit. D opneem omwille van het feit dat ik mij altijd goed insmeer met zonnebrandcrème.
Om af te sluiten, 'n goed weekend iedereen en hopelijk hebben de andere provincies wat meer geluk met het weer, nu regent het stevig.
Het plan was om vandaag te gaan winkelen in Maastricht. De enige voorwaarde was dat het droog bleef (lees: geen sneeuw die eventueel was blijven liggen en geen verse sneeuw of regen). En ja, aan die voorwaarde werd voldaan. Toen we vanmorgen opstonden zag alles er netjes uit, geen sneeuw te bespeuren, geen regen en de buienradar gaf ook groen licht voor de rest van de dag.
Nadat ik brood had gekocht en de jarige vrienden op facebook had gefeliciteerd, konden wij vertrekken. Het is toch 'n gemak als je om het half uur 'n bus hebt naar Maastricht, ofwel de 45 komende van Hasselt via Genk, ofwel de 63 komende van Maaseik.
Meestal proberen wij altijd lokaal te kopen, in Lanaken zelf, maar sommige zaken vind je enkel in 'n grotere stad. Het was dus winkel in en winkel uit.
Bijkomend aan onze wandeling, was het zoeken naar struikelstenen. De volledige hierover info vind je op deze website: https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_Stolpersteine_in_Maastricht. Deze stenen zijn geplaatst op locaties waar slachtoffers van het Nazi-Regime werden weggevoerd. In de volgende weken en maanden moet ik nog eens verder op zoek gaan naar deze stenen.
Verder zijn we weer wat ideeën gaan opdoen in de Boekenkerk. We zijn beiden nogal geïnteresseerd in Scandinavische schrijvers. De tas koffie was er ook lekker. Ook lekker was ons middagmaal op het O.L.Vrouweplein. We kennen daar 'n goede bistro waar het eten nog nooit is tegengevallen. Vandaag vond ik daar nog 'n lekker niet-alcoholis biertje, La Trappe Epos.
Verder heb ik deze avond niet meer de behoefte om nog de deur uit te gaan voor 'n wandeling. Misschien dat ik wel nog even naar de bib fiets want mijn lidmaatschap is per 31/10 vervallen. 5,00 euro kost mij de verlenging met één jaar.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Nu 2024, hebben ze nog steeds de dubbelfunctie pizzeria/restaurant en het loopt prima naar verluidt. 
Ik ben Eddy Meuris