Oscar De Vrieze (een voor mij onbekend zeeman), in een poëtische bui, schetste het als volgt:

De zeemansschepping. (door Oscar De Vrieze)

God schiep lucht, hemel en aarde,

goedheid, deugd en alles van waarde,

vissen, mensen en dieren

maar geen zeevaartofficieren.

Zulke lelijke creaturen

schiep de duivel in zijn overuren.

Hij maakte het zodanig bont

dat hij een kapitein uitvond.

Het zondagswerk voor zo'n vent

was natuurlijk aan 200 percent.

Het ergste was dat hij aan zo'n onnozelheid

meer dan vier uur heeft gewijd.

Maar God, de schepper, was ontevreden.

Daarom creëerde Hij zelf de bemanningsleden

en om ze weg te houden van verderf en bedrog

belastte Hij hen erfelijk met een dagje Log.

Werkelijk, de Heer heeft alles voorzien,

zelfs een manklopende machine

en om de lekken te beperken,

liet Hij de machinisten werken.

Maar de duivel in zijn boosheid,

beging een grote stommiteit:

om het voeden van zijn mannen

schiep hij "potten en pannen".

Hij heeft nooit niet kunnen wensen

dat de keukenmensen

met hun etensresten

gans het schip verpestten.

Toen in de oude tijd

de Schepping werd uitgebreid,

brachten kakkerlakken en mieren

de pest der radio-officieren.

Zo'n schone beesten

werden, zoals de meesten,

langs alle kanten

heel verre bloedverwanten.

Dit was de eerste trip

van een Belgisch schip:

kust; zee en haven

vrouwen bedden en slaven.

Tegen de kaai, heeft men gedacht

aan het nageslacht

want men kan nooit weten

dat een zeeman wordt vergeten…

(wordt vervolgd).

06-04-2008 om 13:20 geschreven door eddyke