Na het slechte nieuws over mijn gezondheid had ik wat tijd nodig om alles een plaats te geven. Ondertussen heb ik me 'verzoend' met de situatie en tracht ik zoveel mogelijk te genieten van wat nog komt. Elke dag een wandelingetje en er in blijven geloven dat het stilaan wel beter zal worden.

Sinds dinsdag ben ik begonnen met chemotherapie en bestraling. Tot hier toe gaat alles goed, maar dat kan nog veranderen in de loop van de behandeling. Wat nu het meest belastend is is dat je elke dag naar het ziekenhuis moet voor een sessie van 15'.

De eerste dag was deze verplaatsing al een calvarietocht. In de Kennedytunnel waren vier vracht en vier personenauto's gebotst. Gevolg meer dan 1,5 uur te laat op de eerste afspraak (ook al vertrekken we 1 uur op voorhand voor een afstand van een goei 25 km!!!. Maar eind goed al goed, ik kon nog terecht in het ziekenhuis voor de behandeling. Gelukkig moet ik niet zelf rijden en kan ik rekenen op vrijwiligers van de mutualiteit voor deze rit, een mooi initiatief waarvoor ik deze mensen dan ook dankbaar ben. Met de trein en bus zou geen optie zijn. De trein gaat nog, maar de bussen in Antwerpen das niet te doen. Moesten sommige van die chaufeurs met een dierenvervoer rijden ze kregen dirct gaia op hun kan wegens onverantwoord. Vertrek is volle gas induwen en als ge dan niet op een plaats zit vlieg je wel achteraan op een hoopje; stoppen is op het laatste moment alles dichtgooien...en dan verschieten ze ervan dat de mensen ontevreden zijn over het openbaar vervoer.

Vandaag moet ik om 13.00u en dan is er twee dagen geen bestraling. Ik hoop morgen nog eens naar de voetbal van Miguel te kunnen gaan kijken en wat foto's maken. De matchen van de eerste ploeg moet ik noodgedwongen links laten liggen, dat is iets te vermoeiend met de drukte.

Tot volgende week bij leven en welzijn

09-09-2011 om 10:18 geschreven door edsbev