Deze titel is in eerste plaats van toepassing op het weer. Juli is halfweg en er is nog geen enkele dag geweest zonder regen. Maar ja de slimme mannen van het KMI blijven beweren dat dit normaal is. Ook de onderkoelde temperaturen brengen geen vrolijkheid.
Ook op hoe ik me de laatste dagen voel is de titel van toepassing. Steeds moe en vooral lusteloos. Heb nergens zin in, ben snel geirriteerd en 't zijn dan degenen die dicht (in de weg) staan die het vooral moeten bekopen. Niet goed voor de sfeer en hoewel ik probeer het lukt me niet. Zijn Is het de medicatie dat een invloed heeft, ben ik aan het veranderen door al wat er in en rond mijn hersenen gebeurt? Ik weet het niet maar op deze manier is er niet veel meer om naar uit te kijken. Elke dag vechten om op te staan en dan proberen om de dag op een of ander manier door te komen. Ik voel mezelf zo nutteloos en meer een last voor anderen, die ook al hebben ze veel geduld met mij, het soms ook moeilijk hebben.
Ik hoop dat als de pillenreeks voorbij is ik me terug wat beter ga voelen en als dan het weer even moest meewillen komen we er wel weer door (hoop ik)
Voor de verandering valt de regen weer met bakken uit de lucht en is het hier amper 15°C en bijna donker om half vijf.
'kga nog wat doen wat ons poezen al gans de dag doen...slapen.
14-07-2012 om 16:41
geschreven door edsbev
|
Ik ben Eddy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam edsbev.
