Beste volgers,

na zijn operatie van vorige week maandag werd onze pa een beetje aan zijn lot overgelaten. We hebben een week geen dokters gezien, geen (beloofde) fysiotherapie gekregen, naar zijn hoofdwonde werd weinig omgekeken. Met andere woorden, de verzorging liet te wensen over.

Uiteraard werd onze pa hier verschrikkelijk humeurig van. Terecht, want hij kon amper bewegen, niet uit zijn bed, niet deftig alleen kunnen eten want hij kon zijn linkerhand -en arm niet gebruiken...En van sommige verpleegsters kreeg hij helemaal géén hulp.

Maandag was de maat vol en na vele telefoontjes naar dokters en specialisten, werd er deze week meer zorg beloofd.

De nacht van maandag op dinsdag (20/21 mei), belde hij om 4 uur 's nachts naar huis om te zeggen dat hij erge hoofdpijn had en dat de hoofdwonde begon te lekken, maar dat ze daar blijkbaar niets aan deden. Om 6 uur en 7 uur 's ochtend belde hij nog een keer naar huis. 

Mama heeft dan gebeld naar de oncoloog om deze zaken aan te kaarten en die heeft dan op zijn beurt de neurochirurg gecontacteerd. 

Om 4 uur 's middags kwam mama naar het ziekenhuis en vond onze pa maar half bij bewustzijn. Mama heeft dan een verpleegster verwittigd, die vond dat er iets niet juist was en heeft hem verplaatst naar een aparte kamer.

Wat ze ondertussen wel hadden gedaan, was een hersenscan genomen. En 's avonds hebben ze een drainage gestoken, om het hersenvocht dat wegliep onder controle te houden. 

De conclusie is nu dat hij een hersenvliesontsteking heeft, waarvoor hij momenteel behandeld moet worden met antibiotica. 

Nu is het weeral bang afwachten wat hiervan de effecten zullen zijn en hoe/of hij er doorkomt. 

Papa en ik lachen er wel eens om dat we zogezegd 'slecht karma' hebben, door alle pech die wel al hebben meegemaakt. Het lachen is ons ondertussen wel al vergaan...

grtjes,

D.

22-05-2013 om 14:13 geschreven door edsbev