De "schatjes" Thibault en Julie op een regenachtige vakantiedag!
Maarten en Jonas in hun "zand-fort"!
Mijn schoonmoeder Mw. Anna Conings-Bocken : 98 jaar op 08-10-2007 !!! Omringd door al haar kinderen, overleden op 15 december 2007.
Thibault en Julie worden groter... juni 2008
Jonas wordt 9 en Maarten en opa vinden het ook geweldig !
Thibault en Julie in het ballenbad!
Julie leest haar Nieuwjaarsbrief op opa's schoot! 01-01-2009.
25 april 2009 : Julie en Thibault in Plopsa Coo tijdens de Vrijwilligersdag van Child Focus!
13 juli 2009 : Julie en Thibault in Kinderstad Heerlen!
18 sept 2009 : Opa met Julie en Thibault in Maasmechelen Village !
Julie in balletpakje gaat haar balletvriendjes "trakteren" op haar verjaardag!
Communicant Maarten bedankt zijn lieve nichtje Julie voor de mooie cadeautjes: 13 mei 2010.
Julie en Thibault met de trein op weg naar Brussel! 17 aug 2010
25 dec 2010 : Julie als "sneeuwpop(je) !
10 maart 2011 : Museum voor Natuurwetenschappen Brussel : Thibault aangevallen door een vleesetende dino !!!
20 april 2011 : Tongeren : Gallo-Romeins Museum : Jonas en Maarten met hun diploma "Archeoloog voor 1 dag"!
25 sept 2011: Maarten treedt in de voetsporen van zijn overgrootvader: hij volgt klarinetles en speelt op de klarinet van zijn overgrootvader Pierre Medaer!
03 april 2012 : Julie noteert de bestellingen voor het eten in haar "restaurant"!
Een Betere Wereld
Boodschap in vele talen met info, concrete projecten, vrijwilligerswerk en verslag daarover, geschiedenis van onze regio.
07-11-2006
Taal 364: Onze Boodschap in de taal Dulangan Manobo !
We kunnen onze Boodschap voor een Betere Wereld weer eens publiceren in een andere Filippijnse taal, slechts gesproken door ongeveer 30.000 mensen: Dulangan Manobo (Cotabo) : taal 364 !
De taal wordt gesproken in de provincie Sultan Kudarat, Mindanao.
DULANGAN MANOBO (COTABO)
"Meyaf ke`de`m eg kefeon dunya fala kenita sa madaw bata dem keeskwela da egnegda ne tiegan, owoy tabangan bawat baen ngadan kenita kese unotay owoy mekesetefeng ke amfor daen lisfito da".
Nederlands
wij willen een veilige wereld waarin alle jongeren onder goede begeleiding al hun talenten optimaal kunnen ontwikkelen om ze nu en later ten dienste te stellen van elkaar in een geest van solidariteit, vertrouwen en wederzijds respect.
Vandaag "reizen" we naar Oost-Timor. Daar heeft men onze Boodschap voor een Betere Wereld vertaald in de taal Tetum : taal 363 !
Tetum is een Austronesische taal die vele woorden telt die uit het Portugees zijn afgeleid. Deze taal heeft dezelfde "status" als het "Malay" en het Indonesisch. Tetum ontstond in de 16de eeuw als een "contact-taal" na de Portugese kolonisatie. Er zijn ongeveer 450.000 Tetum-sprekers.
TETUM
"Iti-nian golu ne hari diak liu ho seguru mundu, iha nebe hotu-hotu labarik simu ida diak edukasun i bewle fasi sira-nia talentu ba nakonu, para katak oras ne i orasida sira bele ajuda malu iha ida klamar solidade, trasto, hanesan i respeto"
Nederlands
wij willen een veilige wereld waarin alle jongeren onder goede begeleiding al hun talenten optimaal kunnen ontwikkelen om ze nu en later ten dienste te stellen van elkaar in een geest van solidariteit, vertrouwen en wederzijds respect.
Onze dierbare medewerker uit Gabon, Abel Hodomihou - diploma's journalistiek en Spaans en... geen werk - stuurde ons de vertaling van onze Boodschap voor een Betere Wereld in de taal Teke : taal 362 !
De taal wordt gesproken in Gabon, in de provincie Ogooue, ten oosten van Franceville, door ongeveer 15.500 mensen !!!
TEKE
BIRI LE DIA PUNGU ELI EGUEBE ESO BU YELE.
MBARI NA LUBU ,
BO BARI BU BU DIA ABUGA NTSA OYESSI GNIMA MI MBèSSè mi GNIMA Wè.
Nederlands
wij willen een veilige wereld waarin alle jongeren onder goede begeleiding al hun talenten optimaal kunnen ontwikkelen om ze nu en later ten dienste te stellen van elkaar in een geest van solidariteit, vertrouwen en wederzijds respect.
Tussen het verhaal door van ons project blijven we uiteraard vertalingen van onze Boodschap zoeken en publiceren. Vandaag weer een bijzondere vertaling : onze Boodschap voor een Betere Wereld in de taal Lambangian : taal 361 !
Lambangian is een Filippijnse taal, gesproken door slechts ongeveer 5.300 mensen, in de regio Noord-Mindanao !!! Uniek dus dat we onze Boodschap in die taal konden vastkrijgen!
Lambangian
Nuyo ne be` me`tenane`k inge`de be` ke`yuhanay de, e`ngge`fe`nganad yu, inoke` gamite` yuy e de fe`nganad yu, e`ne`k tabangan yuy yukid se`ge`te`w, mudoy ke` se`timan ne dumon,byab ke`saye`gfe`de`w be` ke`se`ge`ye`w-ge`ye`w be`ke`se`de`ka.
Nederlands
wij willen een veilige wereld waarin alle jongeren onder goede begeleiding al hun talenten optimaal kunnen ontwikkelen om ze nu en later ten dienste te stellen van elkaar in een geest van solidariteit, vertrouwen en wederzijds respect.
Het verhaal van het project : deel 18 : het jaar 1998.
In de loop van het jaar 1998 worden alle elementen van de "puzzel" bij elkaar gelegd tot de "Boodschap voor een betere Wereld"!
Volgende elementen moeten in de Boodschap "zitten":
1. De omgeving waarin een kind slechts ten volle kan opgroeien moet "veilig" zijn! Veilig in al zijn aspecten: één of andere vorm van "thuis", veilig op straat, geen oorlogssituatie, bescherming, ...
2.Het gaat over "ieder kind, waar ook ter wereld", met zijn " eigen talenten"
3. Die individuele talenten moet ieder kind ten volle kunnen ontwikkelen (de individuele dimensie van de Boodschap): voor elk kind moet dus in zijn omgeving alles aanwezig zijn wat hiervoor nodig is: onderwijs, gezondheidszorg, sociale voorzieningen, ...
4. En dan komt er het sociale element: met die ontwikkelde talenten moet iederen op jeugdige en op oudere leeftijd iets doen voor de anderen, in een positieve geest! "Stel je ontwikkelde talenten ten dienste van de anderen"!!!
5. En in wellke geest kan dit gerealiseerd worden? In een geest van vertrouwen, solidariteit en WEDERZIJDS RESPECT !
En ... zo was de Boodschap klaar en konden we aan de spannende "vertaal- en verspreidingstocht" beginnen! Een lange maar ongelooflijk boeiende onderneming...
Het verhaal van het project : Deel 17: Riemst november 1997.
Tentoonstelling van de werkstukken van de jongeren in Riemst. Op de foto samen met de grootouders van Julie (grootouders langs haar moederszijde): november 1997 !
Op regelmatige tijdstippen worden er tentoonstellingen gehouden doorheen het hele land. Overal maken de werkstukken van de kinderen een grote indruk! Naar het jaar 1998 toe vat ik het plan op de Boodschap in een definitieve vorm te gieten en het zoeken naar vertalingen te starten.
In mijn archief komen studenten en professoren de hele documentatie rondom de zaak van de verdwenen jongeren bekijken: heel wat elementen komen in publicaties terecht! Jongeren uit Grâce-Hollogne - familie en vrienden van Julie en Mélissa - komen planten halen in de vijver aan onze school te Neeroeteren: zij groeien als teken van hoop en verbondenheid in tuinen in Grâce-Hollogne!
Het verhaal van het project : Deel 16 : Oprichting Leerlingenraad (sept. 1997).
De eerste leerlingenraad in het College van het Heilig Kruis Sint-Ursula te Neeroeteren.
Om de jongeren meer inspraak te bezorgen en voortdurend te weten wat er bij hen leeft richten we in onze school te Neeroeteren een leerlingenraad op in september 1997. Het wordt een boeiende samenwerking waarbij de jongeren leren dat "verantwoordelijkheid nemen" niet zo eenvoudig is. Grote plannen maken is één zaak, de goede bedoelingen ook toepassen in het alledaagse leven, in de kleine details, is niet zo gemakkelijk! Houden van iemand die heel ver van je af is, is veel gemakkelijker dan je iedere dag positief op te stellen tegenover diegenen die je het meest nabij zijn... thuis, op school, in de jeugdbeweging, in de sportclub... .
Maar, het is voor directie, leerkrachten EN leerlingen een prachtige ervaring: die steun die jongeren voor elkaar en voor ouderen kunnen betekenen moet ook in de Boodschap opgenomen worden ...
Het verhaal van het project : Deel 15 : Gingelom september 1997.
Tentoonstelling van de kindertekeningen te Gingelom en debatnamiddag samen met Tiny Mast, mama van Kim en Ken, haar echtgenoot en prof. Pyck.
Ook tijdens het schooljaar 1997 - 1998 zijn er regelmatig tentoonstellingen van de werkstukken. Iedereen zit met vele vragen rondom alles wat er gebeurd is. Er zijn heel wat publicaties en in die "wirwar" van informatie proberen we een weg te vinden naar wat rust, naar wat oplossingen , naar een "dit mag nooit meer gebeuren". Maar... ondertussen blijven er nog heel wat verdwijningen onopgelost... Deze kinderen krijgen en/of kregen nooit de kans hun talenten te ontwikkelen, op te groeien en dan iets te betekenen voor andere mensen...
Het verhaal van het project : Deel 14: Juni 1997 : Eindejaar : Heppen
Aan de Basisschoolschool te Heppen in juni 1997 samen met de meester en de papa van Liam...
Naar het einde van het schooljaar toe zijn er in heel wat scholen vieringen waarbij de verdwenen jongeren in teksten en werkstukken herdacht worden. De Basisschool van Heppen is één van de deelnemers. Daar kon ik tijdens de viering spreken over de ervaringen van de voorbije schooljaren en interviewde ik Dirk Vandenbrande, de papa van de nu nog steeds verdwenen Liam (verdwenen op 16.03.1994)...
In prachtige werkstukken hebben de jongeren hun gevoelens uitgedrukt! We willen de jongeren niet bang maken maar wel informeren; we wijzen op bepaalde gevaren en we proberen hun gevoelens te helpen "duiden". We doen ook beroep op hun gevoelens van solidariteit met jongeren die "minder" geluk hebben, waar ook ter wereld...
Het is weer een gedachte die ook in de definitieve tekst van onze Boodschap moet opgenomen worden... De stukjes van de puzzel liggen nog uit elkaar: er moet nog een geheel van gemaakt worden...
In de maanden na de Witte Mars bracht ik ook herhaaldelijk een bezoek aan de families van de slachtoffers. Hier een foto van vlak voor Kerstmis 1996, genomen bij Laetitia Delhez aan huis...
Tuusen de draad van ons verhaal door kunnen we onze Boodschap voor een Betere Wereld weer publiceren in een andere taal: LUNGU : taal 360 .
De variant die we hier kunnen weergeven komt uit Tanzania. Deze taal telt daar ongeveer 100.000 sprekers en ze wordt gesproken in de omgeving van het Tanganyka-meer. In Zambia vind je meer dan 250.000 sprekers van de taal Lungu!
Lungu
Icisite cino twimilila po ukupanga insi iisuma akuti,ayana yonsi ya kwate amasambililo ayasuma,nupya yaye,ayamanya imilimo nolu kuzya matalanta yabo,pakuti pa nsita iino na kunkolelo yakaye ayanvazi ya kwanva mumupasi wa cine na mucisinka
Nederlands
wij willen een veilige wereld waarin alle jongeren onder goede begeleiding al hun talenten optimaal kunnen ontwikkelen om ze nu en later ten dienste te stellen van elkaar in een geest van solidariteit, vertrouwen en wederzijds respect.
Het verhaal van het project : deel 12 : tentoonstellingen, spreekbeurten.
Tentoonstelling in Aarschot in februari 1997 ! Jongeren dragen op hun wijze een boodschap uit van verdriet, woede, herdenking maar ook van hoop! (Klik op de foto om ze te vergroten.)
Na de Witte Mars valt het niet stil. Op 21 oktober reeds vat de Commissie Dutroux haar werkzaamheden aan. Het verloop daarvan en de bevindingen, dat is uiteraard een ander verhaal.
Zelf ga ik tijdens het schooljaar door met het bijeenbrengen van werkstukken, het spreken over mijn ervaringen en het verstrekken van heel veel vertaalhulp aan mensen met problemen! Zo is er bijvoorbeeld een zaak in het Leuvense, een kind werd veel leed aangedaan, en het dossier moest vertaald worden in het Frans: kostprijs: meer dan 50.000 BFr. De familie konzich dat niet veroorloven en zo maakte ik de vertaling van het hele dossier. Bij andere gevallen trachtte ik steeds te verwijzen naar gespecialiseerde hulp vanuit een Wit Comité "Respect" dat we in onze omgeving oprichtten.
Verschillende mensen konden voor publicatiers terecht in mijn archief: een student maakte een thesis over het taalgebruik in de verslaggeveing ten tijde van de zaak Dutroux en een prof uit het Antwerpse snuffelde in mijn archieven om een lijvige publicatie voor te bereiden.
Maar de idee van het uitdragen van een Boodschap bleef in mijn hoofd "ronddwalen" en langzamerhand kwamen de elementen naar voor die de Boodschap moesten "stofferen": veilig - alle kinderen - kansen - talenten - respect...
Tijdens de tentoonstellingen werd er ook veel hulp aangeboden voor wanneer we zouden nzoeken naar zoveel mogelijk vertalingen...
Het verhaal van het project : deel 11 : De Witte Mars
Het is vandaag net 10 jaar geleden dat de Witte Mars doorheen Brussel trok: ik had het geluk samen met Philippe Soreil van RTL-TVI op het podium de micro te kunnen hanteren van 11.00 uur tot 16.30 uur: samen hebben we er mede voor kunnen zorgen dat alles in alle sereniteit verliep!
Foto: Op het podium tijdens de Witte Mars met het T-shirt van het Comité "Julie et Mélissa", ontworpen door Roger Leloup, tekenaar van Yoko Tsuno en medelid van het comité!
Ik schrijf slechts in het kort iets over die memorabele dag...
Zondag 20 oktober 1996 : De Witte Mars.
Al vrij vroeg vertrekken we die zondag met onze bus vanuit Lanklaar. Op weg naar Brussel wordt het duidelijk dat er ook onze groep met gemengde gevoelens deelneemt: er is het medelijden, het verdriet, maar er is ook ingehouden boosheid om alles wat er niet goed gefunctioneerd heeft tijdens de zoektocht naar de verdwenen jongeren.
In Brussel ontmoeten we toevallig Laetitia en haar mama
Om 11.00 uur sta ik op het podium kort bij het Noord-Station samen met Philippe Soreil, presentator van RTL-Tvi: samen zullen we proberen de sereniteit te bewaren bij de vele tienduizenden die zich beginnen te verzamelen voor de mars. Op het podium komen dan ook de ouders evenals Laetitia en Sabine beiden zijn erg geëmotioneerd en het is slechts met veel moeite dat ze er enkele woorden kunnen uitbrengen
De ouders verlaten het podium om de mars te starten. Philippe Saussu zingt enkele keren het lied Pour les enfants du monde entier en Griet Cuppens en Robby Boonen lezen enkele teksten voor: de jongeren komen zo ook aan het woord! Enkele keren moeten we vragen om borden met politiek getinte slogans te verwijderen en dat gebeurt: zo kunnen we ertoe bijdragen dat alles in alle sereniteit verloopt! Tijdens onze aankondigingen worden we voortdurend onderbroken voor interviews: alles gaat over de hele wereld: tv- en radio-ploegen interviewen: we zijn rechtstreeks in de ether in Frankrijk, Canada , en zelfs Australië waar reeds de vroege ochtend van 21 oktober aanbreekt
Het is ongelooflijk indrukwekkend: meer dan 300.000 deelnemers mogen we aankondigen. Om half 5 kunnen Philippe en ik als laatste het podium verlaten om ook aan onze Witte Mars te beginnen, samen met de laatste rijen van de optocht. Samen met ons vertrekt ook José Dessart, productieleider bij RTBF, die ons ook de ganse dag bij ons was en voor de Franstalige radio interviews verzorgde.
In de loop van de volgende maanden zal ik mijn Boodschap voor een Betere Wereld schrijven, boodschap die nu na 10 jaar de wereld rondreist in reeds meer dan 500 talen!
Het verhaal van het project : deel 10 : op weg naar de Witte Mars.
(Deel 10) op weg naar de Witte Mars.
September 1996 en oktober staan in België volledig in het teken vande vermoorde jongeren. Iedereen, van kleine man in de straat tot de Koning toe, formuleert zijn bedenkingen. Vele mensen zijn verdrietig en boos en men wacht op een gelegenheid om aan deze frustraties uitdrukking te geven.
Men krijgt de kans wanneer op initiatief van de mama van Elisabeth Brichet de idee gelanceerd wordt van een mars doorheen Brussel, een mars van de stilte, een Witte Mars. Daarbij staat het wit op die dag niet alleen voor de onschuld van de kinderen maar ook voor politieke neutraliteit.
Vanuit de omgeving van Julie en Mélissa word ik enkele dagen voor de Witte Mars benaderd om te helpen bij de micro op het podium: het is gemakkelijk in België als je tweetalig bent! Omdat het vooral ook gaat over kinderen heb ik 2 jongeren uit ons dorp gevraagd mee te gaan om een Boodschap op het podium voor te lezen. Vanuit ons dorp zullen we gaan met een goedgevulde bus: 54 personen.
Heel het land kijkt uit naar die zondag en de ouders van de verdwenen en vermoorde jongeren worden de exponent van alles wat er in die dagen in België belangrijk is!
Het verhaal van het project : deel 9 : 07 september 1996
07 september 1996 : An en Eefje worden begraven.
De dagen na de TV-uitzending wordt de begrafenis van An en Eefje voorbereid. De families besluiten de jongeren in een afzonderlijke dienst te herdenken. Samen met Anny Russo-Gahy, tante van Mélissa , en Nancy Vandebroeck van het Belang van Limburg, brengen we zoveel mogelijk betrokken familieleden van Julie en Mélissa, van de geredde Sabine Dardenne en van andere verdwenen jongeren bij elkaar. We komen samen in de kantoren van het Belang van Limburg te Hasselt. Eerst gaan we naar de dienst voor Eefje, daarna wonen we de plechtigheid voor An bij in de kerk te Hasselt. In de groep zijn er de ouders en grootouders van Julie en Mélissa, andere familieleden, de ouders en de zussen van Sabine, de papa van Nathalie Gijsbrechts, de kinderrechtencommissaris van de Waalse gemeenschap, Mw Botte, Mw Bouzet mama van Elisabeth Brichet -, enz : voor allen heb ik 2 witte rozen meegebracht
Het zijn onvergetelijke momenten waar droefheid, tederheid maar ook gemengde gevoelens samen komen. Daarbij wordt er enerzijds afscheid genomenvan de 2 Hasseltse jongeren maar tegelijkertijd wordt het eigen leed door deze mensen met anderen gedeeld
In de loop van de volgende werken staat het land in rep en roer, vooral na het spaghetti-arrest. Alles (verdriet, medelijden, frustraties, gevoelens van innige deelneming, vragen naar verantwoordelijkheden, angst, ..) culmineert ten slotte in de Witte Mars op zondag 20 oktober 1996, nu reeds 10 jaar geleden
Het verhaal van het project : deel 8 : TROS VERMIST (05/09/1996)
(Deel 8) Het programmaVERMIST in onze school
Tussen al deze gebeurtenissen door staat weer een nieuw schooljaar voor de deur. Met mijn nieuwe leerlingen Sociale Activiteiten wil ik verder werken rondom het thema Verdwijningen. Maar, de toon van de werkstukken die nu in grote getale binnenstromen verandert. Waar in het begin hoop en vertrouwen werd uitgetekend, slaat de toon nu om in verdriet, angst, woede, wanhoop Dit negatieve denken van zovele jongeren zou een beslissende factor worden in de positieve Boodschap voor een Betere Wereld die ik later zou schrijven en die nu reeds in zovele talen rond de wereld reist!
Op een middag komt er een belangrijke telefoon: de TROS! De makers van het programma VERMIST willen een programma maken over de help(st)ers! Als locatie voor een uitzending stel ik onze school voor: het College te Neeroeteren. De uitzending wordt vastgelegd voor donderdag 5 september. Alles wordt tot in de puntjes voorbereid: het leraarslokaal is het centrale punt waar de TV-ploeg haar computers plaatst en de studiezaal zal dienst doen als studio! Heel wat mensen worden gecontacteerd om mee te werken aan de uitzending Maar tijdens de voorbereidingen komt er die vreselijke 3de september: de lichamen van An en Eefje worden teruggevonden.
De TV-uitzending gaat toch door. Het wordt een heel moeilijke dag. Omdat de ploeg geen tolk bijheeft doe ik zelf telefonisch een interview met de moeder van Laetitia (ik heb ongeveer 39 jaren Franse les gegeven). In onze school zijn o.a. de tante van Mélissa, de man met de speurhond, de papa van Nathalie Gijsbrechts, ..: ze worden allen geïnterviewd door Jaap Jonbloed. Tijdens een korte pauze komt er een fax van Paul en Betty of ik even de tekst voor het bidprentje van An in het Frans wil vertalen. Dat doe ik ook nog , toch wat zenuwachtig, want er zullen vele tienduizenden exemplaren gedrukt worden. Daarom bel ik nog even met een collega in Maaseik om mijn vertaling nog eens te checken.
s Avonds rijden we nog maar eens vlug naar Hasselt
Het verhaal van het project: deel 7 (vervolg van 15/09) .
(Deel 7) Julie en Mélissa
In augustus 1996 raakt alles in een stroomversnelling. Op 09 augustus wordt Laetitia Delhez ontvoerd. s Avonds hebben we een bijeenkomst in Grâce-Hollogne. We denken nog steeds aan het spoor van de zeeschepen maar in de loop van de nacht komt er het bericht dat de bedoelde cargo de volgende dag niet vertrekt vanuit de haven van Antwerpen. Weer een verkeerd spoor
Maar, dank zij gegevens die verstrekt worden door een getuige komt men op het spoor van Dutroux. Samen met Michelle Martin en Michel Lelièvre wordt hij aangehouden op 12 augustus. Er volgt weer een huiszoeking in het huis van Dutroux in Marcinelle maar het is slechts na aanwijzingen van Dutroux dat Laetitia en Sabine kunnen bevrijd worden op 15 augustus. Het hele land staat in rep en roer want tijdens de volgende dagen wordt het langzamerhand duidelijk dat een aantal diensten naast elkaar door hebben gewerkt
Op zaterdag 17 augustus worden te Sars-la-Buissière de lichamen ontdekt van Julie en Mélissa. Op 18 augustus geeft Dutroux toe dat hij ook An en Eefje ontvoerd heeft maar verder is er nog geen nieuws
Op 20 augustus ga ik met Gilberte en een 6-tal van mijn leerlingen Sociale Activiteiten naar Grâce-Hollogne om er afscheid te nemen van Julie en Mélissa. De leerlingen worden er bij de familie ontvangen en dat maakt op hen een onvergetelijke indruk. Zo ervaren ze een bijzondere waardering voor de hulp die ze boden tijdens het afgelopen jaar.
In de vroege ochtend van 22 augustus rijd ik samen met mijn echtgenote naar Hasselt. Daar nemen we Paul Marchal en zijn echtgenote Betty in onze auto. Paul zit naast mij en kijkt een berg correspondentie door. We rijden we naar Luik, naar de begrafenisplechtigheid.Op de parking stapt een man op ons af. Het is de burgemeester van Sars-la-Buissière. Hij geeft me een grote bruine omslag: daarin zitten heel wat brieven van inwoners die hun spijt uitdrukken dat het in hun dorp is kunnen gebeuren Ik moet ze bezorgen aan de families van Julie en Mélissa.
De kerkelijke plechtigheid is indrukwekkend en op het kerkhof zijn we dadelijk na de dienst slechts met enkele tientallen aanwezig: later komt er een immense mensenmassa en wordt het oord één grote bloemenzee
Enkele dagen later zal de realiteit nog verschrikkelijker blijken te zijn
Mary Grace Alonzo spreekt vandaag op een Congres in Indonesia (Batam) over ons project. Dank zij haar inzet kunnen we weer een Filippijnse taal toevoegen aan onze lijst: onze Boodschap voor een Betere Wereld in de taal Kapampangan : taal 359 !
Ongeveer 2,3 miljoen mensen (op een bevolking van ongeveer 76 miljoen) spreken Kapampangan, voornamelijk in de provincies Pampanga en Tarlac. Maar je vindt de taal ook in de regio's Nueva Ecija, Bulacan en Bataan.
KAPAMPANGAN
(Filippijnen)
" Eng kekaming layunin ay gawan yang mabuti at ligtas eng kekatamung mundo, potang eng lahat a kabataan makatanggap la o makapag-aral la, madevelop da eng talento da, potang ngeni at pag metanda naqla, sopan da eng bawat isa na matatag la, ating tiwala at pagalang keng bawat isa".
Nederlands
wij willen een veilige wereld waarin alle jongeren onder goede begeleiding al hun talenten optimaal kunnen ontwikkelen om ze nu en later ten dienste te stellen van elkaar in een geest van solidariteit, vertrouwen en wederzijds respect.
Vandaag "reizen" we naar Namibia waar we een vertaling konden krijgen van onze Boodschap voor een Betere Wereld in de taal Oshindonga: taal 358 !
Oshindonga telt in Namibia ongeveer 300.000 sprekers. Je vindt de taal in het Ovamboland in Namibia (Namibië). Ze wordt ook gesproken in Angola.
Oshindonga
"Elalakano lyetu okutunga ombili nonkalo yoopala muuyuni moka aanonona ayehe taa tammba epudho longo lyiihwapo no taa putudha omagano gawo niitalenti yawo yiihwapo op nee pethimbo ndino nokomongula sho yakoka ya gandye omakwatho kwaayehe pambepo yuukwanankali, yeyinekelathano noyesimanekathano."
Nederlands
wij willen een veilige wereld waarin alle jongeren onder goede begeleiding al hun talenten optimaal kunnen ontwikkelen om ze nu en later ten dienste te stellen van elkaar in een geest van solidariteit, vertrouwen en wederzijds respect.
Deze keer zoeken we het veel dichter bij huis! We gaan naar Nederland, meer bepaald naar de gemeente "het Bildt". Daar werd onze Boodschap voor een Betere Wereld vertaald in de taal Bildts: taal 357!
De vertaling werd gemaakt door de heer Klaas Dankert, voormalig burgemeester van de plaats "het Bildt". De gemeente het Bildt ligt in Nederland, ten noorden van de lijn Harlingen, Franeker en Leeuwarden (per 21/09/2005 11.000 inwoners, opp. 10.200 ha).
Over deze taal schrijft de heer Dankert:
'Het bijzondere aan het Bildts is in mijn optiek dat het nog een springlevend overblijfsel is van de inpoldering, nu 500 jaar geleden. George van Saksen had een contract gesloten met de broers Dirk, Floris en jacob van Wijngaarden en Thomas Beuckelaar, schoonzoon van Floris. Deze Zuid-Hollandse heren moesten het buitendijkse land in de mond van de oude Middelzee inpolderen door in één zomer een dijk van ongeveer 16 kilometer aan te leggen. In 1505 is deze dijk door arbeiders vooral uit Zuid-Holland en Zeeland helemaal met 'skop en pipegaal' aangelegd. De taal van deze mannen met invloeden van het Fries van de mensen op het aangrenzende 'oude land' werd het Bildts. Er zijn op het Bildt nog altijd bepaalde woorden die je verder alleen in Zuid-Holland hoort.'
We zijn de heer Dankert bijzonder dankbaar en we wensen hem alle succes toe in zijn strijd om het behoud van deze taal!!!
Bildts
Wy wille n failige wereld werin alle jonges en maisys, onder goeie begelaiding, al hur talinten soa goed mooglik ontplooie kinne om se nou en later in dienst te stellen fan nander in n geest fan solidariteit, fertrouwen en respekt fan en foor nander.
Nederlands
wij willen een veilige wereld waarin alle jongeren onder goede begeleiding al hun talenten optimaal kunnen ontwikkelen om ze nu en later ten dienste te stellen van elkaar in een geest van solidariteit, vertrouwen en wederzijds respect
Onze 4 kleinkinderen: foto 1 : Maarten en Jonas foto 2: Thibault en Julie ! foto 3: Thibault en Julie worden groter! foto 4: Julieke bij de kerstman foto 5: Thibault als cowboy in de turnles! foto 6: Julieke 31 maart 2007: ik word groter! foto 7: 11 april 2007: de 4 schatten van kleinkinderen samen met opa. foto 8: Moederdag: Kleindochter Julieke en haar mama Jill.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Het is vandaag net 10 jaar geleden dat de Witte Mars doorheen Brussel trok: ik had het geluk samen met Philippe Soreil van RTL-TVI op het podium de micro te kunnen hanteren van 11.00 uur tot 16.30 uur: samen hebben we er mede voor kunnen zorgen dat alles in alle sereniteit verliep!
