De door de Spaanse regering georganiseerde verkiezingen in Catalonië bezorgden de separatisten een meerderheid in het Catalaanse parlement. Ik ben helemaal geen fan van separatisme (ook niet in Vlaanderen), maar ik ben blij dat Rajoy afgestraft wordt. Wie geweld gebruikt om een (volgens Spanje illegaal) referendum te verhinderen of wie er mee akkoord gaat dat politieke tegenstanders door het Hoger Gerechtshof in de gevangenis worden gezet, moet maar op de blaren zitten. En Europa kijkt toe en doet niets. Het tikt Polen terecht op de vingers omdat de onafhankelijkheid van het Poolse gerecht een farce is, maar is het Spaanse gerecht zoveel beter? Twee maten en twee gewichten: het is van alle tijden. Arme Europese democratie...
Theo Francken , geheel in overeenstemming met de NVA-principes, wou pas stoppen met terugsturen van Soedanese vluchtelingen, als er bewijzen waren van folteringen door de Soedanese authoriteiten, terwijl er getuigenissen opdoken van gefolterde vluchtelingen. Een menselijke staatssecretaris zou het terugsturen stopzetten, zou de verhalen over folteringen laten onderzoeken en dan al of niet het terugsturen verderzetten of blijvend stopzetten. Een NVA-staatssecretaris maalt er niet om of enkele vluchtelingen gefolterd worden: zolang er geen bewijzen van zijn, bestaan er ook geen folteringen. Gelukkig houdt premier Michel er een andere mening op na. Volgens Francken een idiote mening. Welke mening over medemensen houdt hij erop na, in tijden van crisis of oorlog? Men mag er niet aan denken, maar de jaren 30 komen akelig dichtbij.
Bart de Wever wil het mogelijk maken dat burgers sommige politietaken gaan vervullen. En zo gaan we stilaan naar een sluipende verrechtsing van de samenleving die in tijden van crisis tot verregaande excessen kan leiden. De geschiedenis heeft dat in de jaren dertig overvloedig bewezen. Het is opvallend dat NVA door het bijna wekelijks invoeren van regeltjes de samenleving meer en meer onttrekt aan een democratische controle. Zonder dat iemand het merkt , worden we meer en meer gecontroleerd. Laat ons hopen dat er geen crisis uitbreekt, want dan is de sprong van strenge controle naar dictatuur zo gemaakt. Overdreven gezwam? Denk aan de jaren dertig.
Gisteren de laatste aflevering van "De kinderen van de collaboratie" bekeken met een opvallende Bruno De Wever in een hoofdrol. Je kan alleen maar diep respect opbrengen voor de objectiviteit en het knap inzicht van de broer van Bart De Wever inzake de collaboratie in Vlaanderen. Bart kan er een ferme punt aanzuigen.
De hele serie liet ook duidelijk blijken dat ook heel wat kinderen van collaborateurs nog dezelfde ideeën hebben als hun ouders. M.a.w geef ons een crisis en de tijd van toen kan zo in een vingerknip herleven. Als er een leider opstaat in crisistijd, zal de volk op één twee drie zich laten manipuleren en de leider volgen ook tot in zijn excessen. Of leren we nooit iets uit de geschiedenis?
